Tom Pryce: Diferenzas entre revisións
Contido eliminado Contido engadido
Price was from Wales! Thanks! |
m Arranxos varios |
||
Liña 22:
Pryce comezou a súa carreira na Fórmula Un co pequeno equipo [[Token F1|Token]], fixo a súa única saída con eles no [[Gran Premio de Bélxica de 1974]]. Pouco despois dunha impresionante actuación na carreira de [[Fórmula Tres]] no [[Gran Premio de Mónaco de 1974]], Pryce uniuse ao equipo [[Shadow Racing Team|Shadow]] e anotou os seus primeiros puntos en [[Gran Premio de Alemaña de 1974|Alemaña]] en apenas a súa cuarta carreira. Pryce logrou máis adiante dous podios, o primeiro en [[Gran Premio de Austria de 1975|Austria]] en {{f1|1975}} e o segundo en [[Gran Premio de Brasil de 1976|Brasil]] un ano despois. Pryce era considerado polo seu equipo como un gran piloto sobre mollado. Durante a sesión de práctica para o [[Gran Premio de Suráfrica de 1977]], disputado en condicións de mollado, Pryce era máis rápido que todos, incluíndo aos pilotos campións mundiais [[Niki Lauda]] e [[James Hunt]]. A terceira tempada completa de Pryce en Shadow viuse truncada polo accidente mortal no [[Gran Premio de Suráfrica de 1977]], onde chocou a gran velocidade co comisario de seguridade Frederik Jansen Van Vuuren.
En 2007, anunciouse que erixiríase unha estatua de Pryce na súa cidade natal de [[Ruthin]] para conmemorar o 30 aniversario da súa morte. O monumento inaugurouse o 11 de xuño de 2009.<ref name="Tom Pryce memorial commission">[http://www.neildalrymple.com/tom-pryce-memorial-commission.html Tom Pryce memorial commission], pictures of the construction, and date.</ref>
== Vida Persoal e principios ==
Tom Pryce naceu o 11 de xuño 1949 en [[Ruthin]], [[Denbighshire]], [[Gales]] fillo de Jack e Gwyneth Pryce. Jack servira na [[Royal Air Force]], como artilleiro nun [[Avro Lancaster|Lancaster bomber]], antes de unirse ao corpo de policía local. Gwyneth era enfermeira do distrito.<ref name="Beginnings 1">{{Cita libro |last=Tremayne|authorlink=David Tremayne|title=Lost Gen.|pages=27}}</ref>
Pryce comezou a interesarse polos coches cando conducía a furgoneta do panadeiro á idade de 10, antes de informar aos seus pais que quería ser piloto de carreiras. Con todo, durante unha entrevista con [[Alan Henry]] en 1975, declarou que el quixera ser piloto de aviación, pero pensou que non era o suficientemente intelixente. Do mesmo xeito que moitos futuros pilotos de Fórmula Un, Pryce tiña un heroe das carreiras da infancia. No seu caso tratábase do piloto [[Escocia|escocés]] de [[Team Lotus|Lotus]] [[Jim Clark]].<ref name="Beginnings 1" /> A nai de Pryce recordou que estaba moi molesto cando Clark morreu no [[Hockenheim]] en abril de 1968. O seu pai tamén sinalou que "estaba moi molesto cando [[Jochen Rindt]] tamén morreu". Logo de deixar a escola aos 16 anos, a nai de Pryce insistiu en fixera un curso como mecánico de tractores no Llandrillo Technical College, dándolle " algo ao que poder recorrer ", segundo as súas propias palabras, si a súa carreira como piloto de carreiras non tivera éxito.
En 1975, casou con Fenella Pryce, máis comunmente coñecida como Nella, a quen coñeceu nunha discoteca en [[Otford]] en 1973.<ref>{{Cita libro |last=Tremayne|authorlink=David Tremayne|title=Lost Gen.|pages=120}}</ref> Trala morte do seu marido, Nella pasou a dirixir unha tenda de antigüidades en [[Fulham]] con Janet Brise, viúva de [[Tony Brise]].<ref>{{Cita libro |last=Tremayne|authorlink=David Tremayne|title=Lost Gen.|pages=257}}</ref>
Liña 46:
{{Cadro de citas centro|"Eu estaba dando voltas ao redor co coche cando de súpeto vin a [[Peter Lamplough]] que viña directamente cara a min, eu non o podía crer. Quedeime inmóbil no sitio. A seguinte cousa que recordo é ser recollido da fiestra dunha tenda, onde o meu coche fora arroxado polo impacto"|Tom Pryce<ref name="F3 3">{{Cita libro |last=Tremayne|authorlink=David Tremayne|title=Lost Gen.|pages=61}}</ref>|largo=40%|aliñamento=dereita}}
Na carreira en Brands Hatch, Pryce logrou cun [[Royale RP11]] o primeiro lugar na carreira de fórmula 3 na previa da [[Carreira de Campións (Brands Hatch)|Carreira de Campións]] de Fórmula 1 de 1972 contra moitos pilotos consagrados de fórmula 3 como [[Roger Williamson]], [[Jochen Mass]] e [[James Hunt]].<ref name="F3 1">{{Cita libro |last=Tremayne|authorlink=David Tremayne|title=Lost Gen.|pages=56}}</ref> Tan grande era a vantaxe de Pryce no final da carreira, que moitos participantes dos outros equipos expresaron a opinión de que o coche de Pryce correra baixo de peso, aínda que resultou que o certificado da báscula do circuíto expirara e en realidade todos os coches estaban baixos de peso.<ref name="F3 2">{{Cita libro |last=Tremayne|authorlink=David Tremayne|title=Lost Gen.|pages=60}}</ref> Pryce non estivo no grupo de cabeza nas seguintes dous roldas en [[Oulton Park]] e [[Zandvoort]], e durante a práctica para a carreira de soporte do [[Gran Premio de Mónaco de 1972]] o seu coche detívose en ''Casino Square'' debido a un cable solto, saíu do seu coche para corrixir o problema cando [[Peter Lamplough]] perdeu o control do seu coche e golpeou o Royale RP11. Pryce foi golpeado contra a fiestra dunha tenda e rompeuse unha perna.
O galés volveu á acción dúas semanas logo do seu accidente en Mónaco. Pryce tamén correu na Fórmula SuperVee, gañando a serie por unha cómoda marxe, "gañei case todas as carreiras fun a realizarme" recordaba Pryce. Tamén participou co equipo oficial Royale de [[Fórmula Atlántico]] en 1972, onde logrou a [[pole position]] nas últimas tres roldas do campionato e gañou a rolda final en Brands Hatch.<ref name="FormulaVee 1">{{Cita libro |last=Tremayne|authorlink=David Tremayne|title=Lost Gen.|pages=62}}</ref>
Liña 81:
; 1976
Antes do inicio da tempada {{f1|1976}}, Pryce e [[David Richards]], o futuro xefe de [[Prodrive]] motorsports engineering company, participaron nun [[rally]] cun [[Lancia]] [[Lancia Stratos|Stratos]] o Tour de Epynt. Desafortunadamente para Pryce, estrelouse contra unha ponte cando só levaba 16
Unha vez que a tempada do Campionato do Mundo de Fórmula Un púxose en marcha Pryce engadiu un segundo podio á súa conta, na primeira rolda en [[Gran Premio de Brasil de 1976|Brasil]]. Foi a expensas do seu compañeiro de equipo Jarier que marchaba diante de el, e que tivo un accidente debido a un charco de aceite na pista deixado polo [[McLaren]] de James Hunt. Ambos gozaron duns Shadows razoablemente competitivos durante as seguintes dúas carreiras en [[Gran Premio de Suráfrica de 1976|Kyalami]] e [[Gran Premio do oeste dos Estados Unidos|Long Beach]]. Con todo, os cambios nas regulacións nos automóbiles, orixinaron que os equipos tiveran que baixar as súas tomas de aire e montar os aleróns traseiros dos coches máis adiante, xunto coa revisión dos pneumáticos [[Goodyear Tire and Rubber Company|Goodyear]], significaron que o [[Shadow DN5B]] perdera gran parte da súa competitividade, aínda que Pryce logrou puntuar en [[Gran Premio do Reino Unido de 1976|Gran Bretaña]].<ref name="Shadow DN5B">{{Cita libro |last=Tremayne|authorlink=David Tremayne|title=Lost Gen.|pages=218}}</ref> O novo [[Shadow DN8]] non se presentou ata a duodécima rolda en [[Gran Premio dos Países Baixos de 1976|Zandvoort]], onde Pryce cualificou o novo coche en terceiro lugar, e terminou a carreira cuarto, que serían os últimos puntos da carreira de Pryce. O galés terminou 12º no Campionato de Pilotos con 10 puntos, 59 puntos detrás do campión do mundo James Hunt.
Liña 89:
== Morte ==
Tom Pryce comezou o súa carreira final, o [[Gran Premio de Suráfrica de 1977]] en [[Kyalami]], marcando o mellor tempo na sesión da práctica do mércores, que tivo lugar baixo a choiva. Pryce rexistrou un tempo de 1 minuto 31´57 segundos, co segunda mellor tempo, o eventual campión do mundo de {{f1|1977}} [[Niki Lauda]], un segundo máis lento. O pista secou antes da sesión do xoves, e deslizouse cara abaixo na grella ata o decimo quinto lugar, case dous segundos máis lento que o tempo da pole de James Hunt.<ref name="Kyalami 77">{{Cita libro |last=Tremayne|authorlink=David Tremayne|title=Lost Gen.|pages=231–232}}</ref>
O DN8 do galés fixo unha mala saída do Gran Premio e no final da primeira volta estaba no último lugar. Pryce empezou a remontar durante o par de voltas seguintes, superando a [[Brett Lunger]] e ao seu compañeiro de equipo [[Renzo Zorzi]] na segunda volta, e a [[Alex Ribeiro]] e [[Boy Hayje]] na volta seguinte. Na volta 18 Pryce pasara de 22º a 13º posición.<ref name="Kyalami 77 Start">{{Cita libro |last=Tremayne|authorlink=David Tremayne|title=Lost Gen.|pages=232–233}}</ref>
Liña 99:
A situación provocou que dous comisarios cruzaran a pista desde os pits do lado oposto para intervir. O primeiro comisario en cruzar a pista un chapista de 25 anos de idade chamado William (Bill). O segundo foi Frederik Jansen Van Vuuren de 19 anos, coñecido como Jansen Van Vuuren, que levaba un extintor de 40 libras.<ref name="Zorzi retirement" /> George Witt, o xefe dos comisarios nos boxes para a carreira, dixo que a política do circuíto é que en circunstancias relacionadas cos incendios, deben asistir dous comisarios e dous máis actúan como respaldo no caso de que os extintores non sexan o suficientemente eficaces. Witt tamén recordou que tanto Bill como Van Vuuren cruzaron a pista sen permiso previo.<ref name="George Witt comments">{{Cita libro |last=Tremayne|authorlink=David Tremayne|title=Lost Gen. |pages=239}}</ref> Unicamente o primeiro o fixo de forma segura a través da pista, pero o último non o fixo. Cando os dous mozos comezaron a correr pola pista, catro coches pilotados por [[Hans-Joachim Stuck]], Pryce, [[Jacques Laffite]] e [[Gunnar Nilsson]] saían da última curva para chegar á recta principal.
Pryce estaba xusto detrás do coche de Stuck na recta principal, Stuck ao ver a Van Vuuren desprazouse á dereita para evitar os dous comisarios, foi unha cuestión de "milímetros". Desde a súa posición directamente detrás, Pryce non puido ver a Van Vuuren e foi incapaz de reaccionar tan rápido como fixera Stuck. Golpeou ao comisario a aproximadamente 270
{{Cadro de citas centro|"Cando chegamos á cima de súpeto decateime do comisario correndo pola pista a miña dereita, levando un extintor. Tomei unha decisión e non sé como o esquivei. Non houbo tempo, só reaccionei por puro instinto"|[[Hans-Joachim Stuck]]|largo=40%|aliñamento=dereita}}
O impacto co extintor de incendios arrincara o casco de Pryce bruscamente cara a arriba, e foi parcialmente decapitado pola correa. A morte foi con toda seguridade instantánea. O Shadow DN8 de Pryce, agora co seu piloto morto ao volante, continuou a toda velocidade pola recta principal cara á primeira curva, chamada ''Crowthorne''. O coche saíu da pista cara á dereita, raspando as barreiras de metal antes de virar de novo cara a pista logo de golpear unha entrada para vehículos de urxencia. A continuación, golpeou o [[Equipe Ligier|Ligier]] de Jacques Laffite, enviando tanto a Pryce como a Laffite de fronte contra as barreiras. As lesións de Van Vuuren foron tan graves que, nun principio, o seu corpo foi identificado só despois de que o director da carreira convocara a todos os comisarios da carreira e viron cal non estaba entre eles.<ref>{{cite web |url=http://www.historicracing.com/top100.cfm?driverID=1077 | title=Historic Racing > Tom Pryce | accessdate=2006-11-23 |publisher=HistoricRacing.com |archiveurl=http://web.archive.org/web/20070305172128/http://www.historicracing.com/top100.cfm?driverID=1077 |archivedate=2006-04-24 |quote= }}</ref>
O gañador final da carreira final foi o [[Austria|austríaco]] Niki Lauda, sendo esta a súa primeira vitoria desde o seu case fatal accidente durante o [[Gran Premio de Alemaña de 1976]]. Ao principio dixo que era a maior vitoria da súa carreira, pero cando se lle dixo no podio a morte de Pryce, dixo que "non había ningunha alegría despois disto".<ref name="Lauda comment">{{Cita libro |last=Tremayne|authorlink=David Tremayne|title=Lost Gen.|pages=239}}</ref>
Liña 123:
|url=http://www.motoringwriters.com/Tom_Pryce_Trophy/Tom_Pryce_Trophy.htm
|publisher=Welsh Group of Motoring Writers
}}</ref>
Logo do redeseño do [[Circuíto de Anglesey]] no norte de Gales chamase o ''Tom Pryce Straight'' logo dunha solicitude do concello de Ruthin. En 2006 fundouse unha asociación para crear un monumento a Pryce en Ruthin. Un artista local foi encargado polo concello de Ruthin en 2008 para deseñar unha placa de 8 x 4.<ref>{{cite web|url=http://www.tomprycememorial.com/the-memorial|title=Tom Pryce memorial|accessdate=2009-02-03}}</ref><ref>{{cite web|url=http://www.grandprix.com/ns/ns21154.html|title=Bid for F1 passes!|publisher=Inside F1, Inc.|accessdate=2009-02-03}}</ref> O monumento inaugurouse o 11 de xuño de 2009, no que sería o 60 aniversario de Pryce.<ref name="BBC Wales, 11/06/2009">[http://news.bbc.co.uk/1/hi/wales/8093574.stm BBC Wales], information about Pryce, and the memorial.</ref>
Liña 342:
* ''Official Formula One Website. Archive: Results for 1974–1977 seasons'' [http://www.formula1.com/archive/driver/detail/1974/377/93.html Formula1.com]. Retrieved 11 January 2007
{{Control de autoridades}}
{{ORDENAR:Pryce, Tom}}▼
▲{{ORDENAR:Pryce, Tom}}
[[Categoría:Pilotos de Fórmula 1 de Gales]]
[[Categoría:Pilotos de Fórmula 1 de Token]]
| |||