Rudolf Steiner: Diferenzas entre revisións

En 1888, como resultado do seu traballo para a edición Kurschner das obras de [[Goethe]], Steiner foi invitado para traballar como editor nos arquivos de Goethe en [[Weimar]]. Steiner permaneceu no arquivo até 1896. Ademais das introduccionsintroducións e os comentarios a catro volumes de escritos científicos de Goethe, Steiner escribiu dous libros sobre a filosofía de Goethe: ''Teoría do coñecemento baseada na concepción do mundo de Goethe'' (1886) e ''Goethe e a súa visión do mundo'' (1897). Durante este tempo tamén colaborou en edicionsedicións completas da obra de [[Arthur Schopenhauer]] e a do escritor [[Jean Paul]], e escribiu artigos para diversas revistas.

Steiner soamente falou daquilo que el mesmo puido investigar por si mesmo. Inicialmente, e tendo en conta que o seu público estaba no ámbito do movemento teosófico, utilizou a linguaxe teosófica na que predominaban termos en [[sánscrito]], pero máis tarde foi progresivamente substituíndoos por termos europeos capaces de definir por si mesmos os contidos que querían transmitir. O seu enfoque foi sempre orixinal e baseado na súa investigación propia que entroncaba coas ensinanzas espirituais da tradición esotérica e filosófica occidental. Esta e outras diferenzas (concretamente a proclamación por parte de [[C. W. Leadbeater]] e de [[Annie Besant]] de que [[Jiddu Krishnamurti]] era o vehículo dun novo mestre mundial e a reencarnación de [[Cristo]], afirmacionsafirmacións que Steiner rechazou publicamente), levaron a unha ruptura formal en 1912/13,<ref name=ref_duplicada_2>Robert A. McDermott: «Rudolf Steiner and Anthroposophy», en Faivre e Needleman, ''Modern Esoteric Spirituality'', ISBN 0-8245-1444-0, pág. 288ff</ref> cando Steiner e a maioría dos membros da sección alemá da Sociedade Teosófica se separaron para formar un novo grupo: a Sociedad Antroposófica.

A Sociedade Antroposófica creceu rapidamente. Alimentada pola necesidade de encontrar unha sede para as súas conferencias anuais, que incluían representacionsrepresentacións de obras teatrais escritas por [[Édouard Schuré]] e polo propio Steiner, decidiuse construír un teatro e un centro organizativo. En 1913 comezou a construción do [[Goetheanum]], en [[Dornach]] (Suiza). Unha parte significativa do edificio, deseñado por Steiner, construírona voluntarios. Unha vez iniciada a [[Primeira Guerra Mundial]], en 1914, os voluntarios do Goetheanum podían ouvir o son do fogo de canón máis alá da fronteira suíza, pero a pesar da guerra, xente de toda Europa traballou pacificamente lado a lado na construción do edificio. En 1919, o Goetheanum representou a estrea mundial dunha produción completa do ''[[Fausto]]'' de Goethe. Neste mesmo ano, fundouse a primeira [[Pedagoxía Waldorf|escola Waldorf]] en [[Stuttgart]] (Alemaña).

En 1921, [[Adolf Hitler]] atacou a Steiner nun artigo do xornal de dereitas [[Völkischer Beobachter]], incluíndo acusacionsacusacións de que Steiner era un instrumento dos xudeus;<ref>Völkische Beobachter, 15 de marzo de 1921.</ref> outros nacionalistas extremistas en Alemaña estaban chamando á «guerra contra Steiner». O [[Putsch da Cervexaría de 1923]] en [[Múnic]] fixo que Steiner abandonase a súa residencia en [[Berlín]], dicindo que se os responsábeis do golpeerrado fallidogolpe de Hitler e outros chegaban ao poder en Alemaña, xa no lle sería posíbel entrar no país;<ref name=ref_duplicada_14>Werner, p. 8</ref> tamén alertou contra os desastrosos efectos que tería para Europa Central que os Nacional-Socialistas chegaran ao poder.<ref name=ref_duplicada_14 />

Desde a súa decisión de publicar o seu traballo en 1899 até a súa morte en 1925, Steiner artellou unha corrente continua de experiencias que afirmou seren do mundo espiritual —experiencias que dixo que o conmoveron desde moi novo [13]. Steiner intentou aplicar a súa formación en matemáticas, ciencia e filosofía, para producir presentacionspresentacións rigorosas e verificábeis desas experiencias.<ref>Lindenberg: ''Schritte auf dem Weg zur Erweiterung der Erkenntnis'', pp.&nbsp;77ff</ref>

Steiner cría que tales disciplina e adestramento axudaríanlle a unha persona a se converter nun individuo libre, moral e creativo –libre no sentido de ser capaz de accionsaccións motivadas só por amor.<ref>Capítulo 4.</ref>

As obras completas de Steiner inclueninclúen uns 40 volumes dos seus escritos e máis de 300 volumes de conferencias. Os seus escritos máis destacados inclueninclúen:

* ''Cómo alcanzar o coñecemento dos mundos superiores'' (1904/1905), onde describe a súa concepción dun camiño de desenvolvemento espiritual, detallando moitos principios de vida (apertura, positividade, respecto aos demais), exercicios espirituais (control do pensamento e da vontade, imaxinacionsimaxinacións dirixidas) e experiencias que probabelmente xurdan neste camiño (probas e percepcionspercepcións espirituais).

* ''A ciencia oculta: un bosquexo'' (1910), onde describe un vasto panorama de evolución cósmica, as xerarquías espirituais que guían esta evolución e o vieiro de desenvolvemento espiritual que conduce a tales percepcionspercepcións.

Steiner enfocou as cuestionscuestións filosóficas do coñecemento e liberdade en duas etapas. A primeira foi a súa disertación, publicada de maneira expandida en 1892 como ''Verdade e ciencia''. Aquí, Steiner suxire que hai unha incoherencia entre a filosofía de [[Kant]], que postulou que a verdade esencial do mundo era inaccesíbel á conciencia humana, e a ciencia moderna, que asume que todas as influencias poden encontrarse no que Steiner chamou o mundo ''sinnlichen und geistlichen'' (sensorio e mental/espiritual), ao que temos acceso. Steiner chamoulle á ''Jenseits-Philosophie'' (filosofía dun alén inaccesíbel) de Kant un obstáculo para alcanzar un punto de vista filosófico satisfactorio.<ref>Anthony Storr, Feet of Clay, Free Press-Simon and Schuster, 1996. Storr cita a Steiner p72, «Mais, se miramos a suma de todas as percepcionspercepcións como unha parte e a contrastamos cunha segunda parte (concretamente as cousas-en si), enton estamos filosofando no ceo. Estamos meramentesimplemente xogando con conceptos».</ref>

Steiner postula que o mundo é esencialmente unha unidade indivisible, pero que a nosa consciencia o divide en aparencia perceptíbel polos sentidos, por un lado, e natureza formal accesíbel ao noso pensamento, por outro. Ve no propio pensamento un elemento que pode ser reforzado e profundizado suficientemente para penetrar todo o que os nosos sentidos non nos revelan. Steiner nega así explicitamente toda xustificación dunha división entre [[Fe (relixión)|fe]] e coñecemento; dito doutra maneira, entre os mundos espiritual e natural. A súa aparente dualidade é condicionada pola estrutura da nosa consciencia, que separa a percepción e o pensamento, pero estas duas facultades dan duas visionsvisións complementarias do mesmo mundo; ningunha ten primacía e as duasdúas xuntas son necesarias e suficientes para chegar a unha completa comprensión do mundo. Pensando ao percibir (o camiño das ciencias naturais) e percibindo o proceso do pensar (o vieiro do adestrametnoadestramento espiritual), é posíbel descubrir unha unidade interna escondida entre os dous polos da nosa experiencia.<ref name=ref_duplicada_12>Capítulo 4</ref>

Desde 1900, comezou a impartir conferencias sobre detalles concretos do mundo espiritual, culminando na publicación en 1904 da primeira de varias presentacionspresentacións sistemáticas (a súa Teosofía: unha introdución aos procesos espirituais na vida humana e no cosmos), seguida de ''Como alcanzar o coñecemento dos mundos superiores'' (1904/5), ''Crónicas do akasha'' (unha colección de artigos escritos entre 1904 e 1908) e ''A ciencia oculta: un bosquexo'' (1909). Os temas importantes inclueninclúen:

Steiner enfatizou que hai un mundo obxectivo natural e espiritual, que pode ser coñecido, e que as percepcionspercepcións do mundo espiritual e de seres incorpóreos son reproducibéisreproducíbeis por múltiples observadores, baixo condicionscondicións de adestramento comparábeis ás requiridas para as ciencias naturais, pero incluíndo extraordinaria auto-disciplina. Sobre esta base é posíbel a ciencia espiritual, con fundamentos epistemolóxicos bastante distintos aos das ciencias naturais.

A partir deste período, Steiner chámoulle á súa obra «antroposofía». Enfatizou que o vieiro espiritual que el representaba se construe sobre a liberdade individual e o xuízo independentes e soportaos; por esta razón, para que os resultados da investigación espiritual sexan adecuadamente presentados nun contexto moderno, deben estar nunha maneira accesébel á comprensión lóxica, para que os que non teñan acceso ás experiencias espirituais subxacentes á investigación antroposófica, poidan facer evaluacionsevaluacións independentes dos seus resultados.<ref name=ref_duplicada_12 />

Sendo novo, Steiner xa apoiou a independencia de institucionsinstitucións educativas respecto ao control gobernamental. En 1907, escribiu un longo ensaio titulado ''A educación á luz da Ciencia Espiritual'', onde describiu as fases principais do desenvolvemento do neno e suxeriu que serían as bases dun enfoque saludábel da educación. Asi os nenos son identificados como estudantes segundo os catro humores que di ter o ser humán: melancólico, sanguíneo, colérico ou flemático. A futura educación dos nenos está orientada segundo esta clasificación<ref>{{cita web|apelidos=Schwarz|nome=Mauricio-José|título=El ataque a la educación y las escuelas Waldorf|url=http://charlatanes.blogspot.com.es/2013/10/el-ataque-la-educacion-y-las-escuelas.html|editor=el retorno de los charlatanes|dataacceso=12 de outubro de 2013}}</ref>.

As descripciónsdescricións de Steiner dalgúns órganos corporais e das súas funcións, ás veces difiren significativamente das encontradas en libros de texto médicos. Por exemplo, afirmóafirmou que o [[corazón]] non é unha bomba mecánica, senón un regulador dinámico do fluxo circulatorio<ref>Marinelli, Ralph e outros: «The Heart Is Not A Pump». En ''Frontier Perspectives'' 5 (1), 1995.</ref>, unha opinión que foi confirmada recentemente pola investigación médica.<ref>«Así pois, o corazón embrionario sen válvulas non conduce a circulación a través de peristalsia». Forouhar et. al: [http://www.sciencemag.org/cgi/content/full/312/5774/751 «The Embryonic Vertebrate Heart Tube is a Dynamic Suction Pump»,] na revista ''Science'' 312 (5774): 751–3 (5 de maio de 2006). doi:10.1126/science.1123775. PMID 16675702.</ref>

En 1899, Steiner experimentou o que describiu como un encontro persoal con [[Xesucristo|Cristo]], suceso que o transformou internamente. Previamente tivo pouca relación con calquera forma de cristianismo. Entón e despois, as súas relacionsrelacións co cristianismo permaneceron totalmente fundadas na experiencia persoal, e por tanto sen denominación e sorprendentemente distintas ás formas relixiosas convencionais.<ref name=ref_duplicada_4 />

As opinionsopinións de Steiner sobre o cristianismo diverxen do pensamento cristián convencional en cuestionscuestións claves e inclueninclúen elementos gnósticos.<ref>Johannes Hemleben, op. cit., pp. 96-100.</ref>

Un dos puntos centrais de diverxencia está nas opinionsopinións de Steiner sobre a [[reencarnación]] e o [[karma]].

A opinión de Steiner sobre a [[segunda vinda de Cristo]] tamén é inusual. Suxirió que esta non sería unha reaparición física, senonsenón que significaba máis ben que o ser de Cristo se manifestaría en forma non física, no «reino etéreo» (isto é, visíbel á visión espiritual e aparente na vida comunitaria) a un número crecente de persoas, comenzando ao redor do ano 1933. Enfatizou que o futuro requiriría que a humanidade recoñecese este Espírito de Amor en todas as súas xenuínas formas, independentemente de como fose nomeado. Tamén advirtiu que o nombrenome tradicional ([[Cristo]]) podía ser usado ignorando a verdadeira esencia deste Ser de Amor.<ref>Johannes Hemleben, op. cit., pp. 96-100</ref>

Isto ocorre en parte porque os comentarios de Steiner sobre a raza son incoherentes, como era típico na súa época. Consideraba que todo pobo ten unha única esencia, espírito ou «alma do pobo»,<ref name=ref_duplicada_9 /> vía a raza como unha manifestación física da evolución espiritual da humanidade e colocou as diversas razas identificadas na súa época nunha complexa xerarquía derivada en gran parte de opinionsopinións teosóficas, pero marxinou fortemente o papel dos factores raciais e étnicos no desenvolvemento dun individuo.<ref>''«Es hängt dabei von den Interessen der Leser ab, ob die Anthroposophie rassistisch interpretiert wird oder nicht»'' (‘se a antroposofía é racista ou non depende dos intereses dos lectores’). Helmut Zander, "Sozialdarwinistische Rassentheorien aus dem okkulten Untergrund des Kaiserreichs", in Puschner et al.: ''Handbuch zur “Völkischen Bewegung” (1871-1918)'': 1996.</ref>

* Os primeiros dirixentes Nacional Socialistas (incluíndo a [[Adolf Hitler]]) e outros nacionalistas de dereita emprenderon masivos ataques difamantes na prensa contra Steiner. Criticaron o pensamento de Steiner e a Antroposofía, como incompatíbeis coa ideoloxía racista [[Nacional Socialista]] e acusaron a Steiner de estar influído polas súas íntimas conexionsconexións con xudeus e que el mesmo era xudeu.<ref name=ref_duplicada_11 /><ref name=ref_duplicada_13 />

* Steiner promoveu a asimilación completa do pobo xudeu nas nacionsnacións en que vivían, unha postura que foi criticada en anos recentes.<ref name=ref_duplicada_6 />

Tamén criticou a meta do seu contemporáneo Herzl de crear un [[sionismo|estado sionista]] (e noutro lugar criticou a idea das nacionsnacións determinadas etnicamente).

Os máis de 350 volumes das obras completas de Steiner inclueninclúen uns 40&nbsp;volumes contendo os seus escritos, así como máis de 6000&nbsp;conferencias (deixamos traducións ao castelán, cando existen).

* ''El pensamiento intuitivo como sendero espiritual'', tambiéntamén publicado como ''Filosofía de la libertad'' (1894, ISBN 0-88010-385-X)

* [http://www.paudedamasc.com/ Cuadernos Pau de Damasc, Barcelona] (traducciónstraducións de obras antroposóficas)