Guerra civil chinesa: Diferenzas entre revisións

[[Sun Yat-sen]], líder do [[Kuomintang]] (KMT), buscou o auxilio das potencias estranxeiras para vencer aos [[señor da guerra|señores da guerra]] que se fixeran co control no norte da China por mor da caída da [[dinastía Qing]], tras a [[abdicación]] do último emperador, [[Puyi]].<ref name="so">So, Alvin Y. Lin, Nan. Poston, Dudley L. Contributor Professor, So, Alvin Y. [2001] (2001). The Chinese Triangle of Mainland China, Taiwan and Hong Kong. Greenwood Publishing. ISBN 0-313-30869-1.</ref> As democracias occidentais ignoraron os esforzos do líder nacionalista para atraerse a súa axuda. Con todo, en [[1921]] Sun Yat-sen recorreu á [[Unión Soviética]]. Facendo uso do [[Pragmática|pragmatismo]] político, os líderes soviéticos lanzaron unha política ambigua en virtude da cal apoiaban aoo KMT de Sun ao mesmo tempo que ao recentemente fundado [[Partido Comunista da China]] (PCCh). Os soviéticos esperaban a consolidación dos comunistas pero estaban preparados para a vitoria de calquera dos dous bandos. Deste xeito iniciouse a loita polo poder entre os nacionalistas e os comunistas.

En [[1923]] unha declaración conxunta en [[Shanghai]] de Sun e do representante soviético [[Adolf Iofe]] comprometiocomprometeu áa Unión Soviética a prestar axuda para a unificación nacional da China.<ref name="March">March, G. Patrick. Eastern Destiny: Russia in Asia and the North Pacific. [1996] (1996). Greenwood Publishing Group. ISBN 0-275-95566-4. pg 205.</ref> Os asesores soviéticos -o máis prominente dos cales, [[MijaílMikhail Borodin]], era axente da [[Komintern]]- empezaron a chegar a China en 1923 para apoiar a reorganización e consolidación do KMT segundo a liña trazada polo [[Partido Comunista da Unión Soviética]]. O PCCh recibira da Komintern instrucións de cooperar co KMT e aos seus membros animábaselles a unirse a eles sempre que os partidos mantivesen as súas identidades, formando así a [[Primeira Fronte Unida]] entre os dous partidos.<ref name="Hsiung">{{cite book |title = China's Bitter Victory: The War With Japan, 1937–1945 |url = https://books.google.com/books?id=3Yt6TTRdUzwC&printsec=frontcover&source=gbs_ge_summary_r&cad=0#v=onepage&q&f=false |publisher = M.E. Sharpe publishing |last = Hsiung |first = James C. |year = 1992 |location = New York |ISBN = 1-56324-246-X}}</ref> Os membros comunistas permitíuselles unirse ao KMT sobre unha base individual.<ref name="March" /> O PCCh en si aínda era un partido pequeno na época, tiña uns 300 membros en 1922 e tan só 1.500 en 1925.<ref name="Fairbank">Fairbank, John King. [1994] (1994). China: A New History. Harvard University Press. ISBN 0-674-11673-9.</ref> O KMT en 1923 tiña 50.000 membros.<ref name="Fairbank" /> O KMT, co apoio soviético, creou en Moscova a [[Universidade Sun Yat-sen]] para formar os futuros cadros políticos. Os asesores soviéticos axudaron aosos nacionalistas para crear un instituto político destinado á formación de propagandistas en técnicas de mobilización de masas e en [[1923]] enviaron a Chiang Kai-shek a [[Moscova]]<ref name="ChangH">Chang, H.H. Chang. [2007] (2007). Chiang Kai Shek – Asia's Man of Destiny. ISBN 1-4067-5818-3. pg 126</ref> para levar a cabo estudos militares e políticos durante varios meses. Chiang fora un dos lugartenentes de Sun Yat-sen desde os días da [[sociedade secreta]] [[Tongmenghui]] ou ''Alianza unida'', o movemento político precursor do KMT. Ao regreso de Chiang Kai-shek, a finais de 1923, este tomou parte na creación da [[Academia Militar de Whampoa]] (inaugurada o 1 de maio de 1924) nos arredores de [[Cantón, China|Cantón]], cidade sede do goberno durante a alianza KMT-PCCh.<ref name="ChangH"/> En [[1924]], Chiang Kai-shek pasa a dirixir a academia e desta forma iníciase o seu ascenso cara á posición de sucesor de Sun Yat-sen como líder do KMT e unificador de toda China baixo o goberno nacionalista.

Os soviéticos proporcionaron á academia moito material educativo, organización e equipo, incluíndo municións.<ref name="ChangH"/> Tamén proporcionaron educación en moitas das técnicas de mobilización masiva. Con esta axuda, Sun Yat-sen foi capaz de levantar un "exército dedicado o partido", co que esperaba derrotar militarmente aosos señores da guerra. Os membros do PCCh tamén estaban presentes na academia, e moitos deles convertéronse en instrutores, entre eles [[Zhou Enlai]], que foi nomeado instrutor político.<ref name="HoA">Ho, Alfred K. Ho, Alfred Kuo-liang. [2004] (2004). China's Reforms and Reformers. Greenwood Publishing Group. ISBN 0-275-96080-3. pg 7.</ref>

Con todo, despois de que Sun Yat-sen morrese (1 de marzo de 1925), o KMT dividiuse en movementos esquerdistas e dereitistas. Os membros do KMT tiñan medo de que os soviéticos estivesen a tratar de destruír o KMT desde o interior usando o PCCh. O PCCh comezou entón movementos en oposición aá Expedición do Norte, e aprobou unha resolución na súa contra nunha reunión do partido.