Burato negro: Diferenzas entre revisións

Contido eliminado Contido engadido
Liña 15:
O primeiro astrónomo en falar de estrelas escuras foi o crego e astronomo John Michell (1724-1793) que propuxo nun artigo publicado no ano 1783 publicado nas ''"Philosophical Transactions of the Royal Society of London"'' <ref>{{Cita libro|título=Historia del Tiempo|apelidos=Hawking|nome=Stephen|editorial=Alianza Editorial|ano=1990|ISBN=84-206-3971-0}}</ref>que se a gravidade dunha estrela fose maior que a velocidade de escape da luz esta non poderia sair nunca da estrela o que daría lugar a unha estrela negra. O astrónomo e matemático francés Pierre-Simón de Laplace no ano 1795 chegou a mesma conclusión sinalando que consonte a gravidade de Newton. Ámbolos dous pensadores consideraban que a velocidade da luz podia frearse consonte a física clásica.<ref>{{Cita web|url=http://www.narit.or.th/en/files/2009JAHHvol12/2009JAHH...12...90M.pdf|apelidos=Montgomery|nome=Colin|apelidos2=Orchiston|nome2=Wayne|apelidos3=Whittingham|nome3=Ian|páxina-web=|título=MICHELL, LAPLACE AND THE ORIGIN OF THE BLACK HOLE CONCEPT|data-acceso=3 de febreiro de 2017|formato=pdf}}</ref>
 
Coa chegada da concepción cuántica da luz (a dualidade onda partícula do fotón), da teoría da relatividade xeral (velocidade da luz coma unha constante básica da natureza, o espazo tempo como unha entidade cuatridimensional e a gravidade como unha curvatura), e da física da fusión nuclear (o que permitiu descubrir a secuencia básica da produción de enerxía das estrelas ata o esgotamento do combustible estelar, as supernovas) permitiu desenvolver o marco teórico actual sobre a existencia de buratos negros. O termo burato negro para referirse a estes obxetosobxectos astrofisicos foi usado por primeira vez polo físico teórico norteamericano John Archivald Weller (1911-2008) no ano 1969.
 
[[Nebulosa do Cangrexo|Tres]] descubrimentos astronómicos viñeron a confirmar a existencia dos buratos negros: