Lodoïska: Diferenzas entre revisións
Contido eliminado Contido engadido
Sen resumo de edición |
Sen resumo de edición |
||
Liña 53:
'''Acto 3'''
Dourlinsky vai a xunta Lodoiska cun
Cando se levan a Floreski, Lodoiska recupera a conciencia e corre tras del. Dourlinsky repite a demanda, ou casa con el, ou Floreski morre. Lodoiska di que preferiría ser apuñalada no corazón antes que casarse con el. Floreski e ela prometeron morrer xuntos en lugar de ceder. Dourlinsky creía que estaba a punto de conseguir o que quería, pero vendo que non cedía pregúntase que facer a continuación. Pero nese punto escoitase o fogo dun canón. Titzikan, está atacando o Castelo co seu exército.
Nunha espectacular escena que axudou a facer da ópera un éxito en París, fan voar un dos muros do Castelo e ao desmoronarse revela o campo de batalla preparado fora. Nunha luita feroz, os tártaros superan as forzas de Dourlinsky. Mentres isto sucede, Douslinsky esconde a Lodoiska na torre, pero Titzikan rescátalla xusto cando a torre ía derrumbarse. O inxenuo tártaro consegue salvar tamén a Floreski, arrebatándollo das mans de Douslinsky xusto no momento oportuno. Co seu Castelo en chamas ao seu redor, Dourlinsky admite a derrota.
Liña 64:
A trama de Lodoiska pode asociarse como un desarrollo da ópera “O rapto no serrallo” de Mozart, pero cun carácter máis melodramático. Cherubini equilibrou este melodrama escribindo grandes conxuntos dramáticos acompañados dun elenco heroico na música que se pode asociar a Beethoven. Aínda existe a austeridade neoclásica propia da escritura familiar de Medee e que non é en absoluto italiana, pero tamén se pode escoitar un vínculo distinto entre o mundo sonoro da escritura orquestal de Cherubini e a de Beethoven.
Lodoiska require dunha soprano e dous tenores que poidan combinar a flexibilidade co poderío vocal. A ópera ábrese cunha dramática aria para Titzikan que claramente leva a voz ao seu límite de rexistro. O primerio acto adícase case exclusivamente as voces masculinas, coa utilización dun trío e un cuarteto dramático e heroico. O acto conclue cun
O segundo acto abre cunha gran aria de Lodoiska, un acompañato dramático seguido dunha aria en dúas partese e unha sección lenta encantadora seguida doutra dramática e rápida. Cherubini volve mostrar a súa gran habilidad cos conxuntos, xa que temos un excelente cuarteto con coro para Lodoiska, Lysinka, Varbel e Altamoras.
O terceiro acto ábrese cun par de arias bastante terroríficas, contrastadas cunha alegre para Dourlinsky, e seguida doutra de desafío para Lodoiska. Un cuarteto final conduce a un interludio orquestal magnífico extenso que describe a batalla antes do clímax.
| |||