Trío (música): Diferenzas entre revisións
Contido eliminado Contido engadido
→Música académica: ortografía |
→Música académica: ortografía |
||
Liña 5:
== Música académica ==
Na [[música de cámara]] o formato de trío comeza a empregarse a partir do período barroco (1600-1750). Nesta época úsase o termo trío en referencia a unha composición para tres partes ou voces, independentemente do número de instrumentos. De feito, a [[sonata a trío]] barroca esta composta para catro instrumentos, dous instrumentos ´[[Melodía|melódicos]] solistas de tesitura aguda (comunmente [[Violín|violíns]], [[Frauta|frautas]] ou [[Óboe|<nowiki>óboes), acompañados por un
Durante o período clásico o continuo vai sendo gradualmente substituído por un novo instrumento, o piano, de xeito que o trío para piano (violín, violoncello e piano) pasa a ser a forma predominante, aínda que tamén houbo outros formatos, como o trío de corda (violín, viola e violoncello). Ao longo do clasicismo obsérvase unha progresiva tendencia a equiparar o papel de cada instrumento, potenciando o carácter conversacional da música de cámara. Destacan as obras de Haydn, Mozart ou Beethoven
No [[século XIX] a popularidade do formato de trío para piano
== Notas ==
|