Revisión como estaba o 15 de agosto de 2016 ás 15:23 editar Isili0n (conversa \| contribucións) 10.315 edicións *Enemistade > inimizade. Etiqueta: Edición visual ← Edición máis vella		Revisión como estaba o 5 de decembro de 2016 ás 18:42 editar desfacer MAGHOI (conversa \| contribucións) Administradores 47.371 edicións m ortografía Etiqueta: Edición visual Edición máis nova →
Liña 8: Durante [[1837]] encárgaselle o mando das reservas andaluzas para expulsar aos carlistas de Castela, e durante esta campaña nace unha forte inimizade co xeneral [[Baldomero Espartero\|Espartero]]. A súa grande habilidade militar e a súa ideoloxía liberal fixeron que tanto progresistas como moderados pretendesen que se incorporara aos seus partidos. A pesar de isto tivo que exiliarse despois de presidir xunto co xeneral Córdoba unha xunta de oposición a Espartero. Permanecería en [[París]] durante os tres anos que durou a Rexencia. En [[1843]] regresaría a [[Valencia]], e o [[23 de xullo]] dese mesmo ano, derrotaría as tropas esparteristas de Seoane en [[Torrejón de Ardoz]], preto de [[Madrid]]; por esta vitoria sería ascendido a ~~tenete~~tenente xeneral. En novembro é vitima dun atentado en Madrid do que consegue sobrevivir. Ao rematar a Rexencia de Espartero, a maioría de idade de [[Isabel II de España\|Isabel II]] en [[1844]], foi nomeado presidente do goberno e converteuse nun dos impulsores da Constitución de [[1845]]. O [[26 de novembro]] de [[1847]] Isabel II premia a súa lealdade ~~concedendolle~~concedéndolle o Ducado de Valencia con Grandeza de España. En [[1851]] presentou a súa dimisión, pero tras o golpe de [[Leopoldo O'Donnell]] foi chamado de novo para formar goberno en [[1856]]. Entre 1856 e [[1868]] presidiu tres gabinetes ministeriais, dende os cales exerceu unha política represiva contra calquera manifestación revolucionaria. Tras a súa morte produciuse a [[Revolución de 1868]], que derrocaría a Isabel II. {{Gobernante\|

Ramón María Narváez: Diferenzas entre revisións