George Martin: Diferenzas entre revisións

Contido eliminado Contido engadido
m →‎Traxectoria: Filharmónica
Unhanova (conversa | contribucións)
Sen resumo de edición
Liña 33:
O éxito da canción levou aos Beatles a gravar o seu primeiro disco de longa duración en [[1963]], ''[[Please Please Me]]''. Este álbum comezou a relación dos Beatles con Martin como productor, sendo este considerado parte esencial do éxito do cuarteto, chamado ata "o [[quinto Beatle]]".
 
O educado oído de Martin, axuntado ao seu gusto pola música clásica, convertérono nun dos productores máis respectados de todos os tempos, levando aos Beatles a niveis creativos insuperables (que incluían arreglosinstrumentacións de cordo, novas técnicas de composición e experimentacións sonoras con diversos estilos e instrumentos). Ademais de ser un revolucionario na técnica: foi o primeiro productor no [[Reino Unido]] en utilizar oito canles de gravación (en dúas [[mesa de mesturas|consolas]] de catro canles cada unha) para o disco ''[[Sgt. Pepper's Lonely Hearts Club Band]]'' (1967).
En [[1970]], [[John Lennon]] chamou a [[Phil Spector]] para producir o que sería o álbum póstumo dos Beatles: o controvertido ''[[Let It Be (álbum)|Let It Be]]''. Foi o primeiro traballo do cuarteto non producido por Martin. Coa separación do grupo ese ano, Martin produciu traballos de xente como [[Shirley Bassey]], [[America (banda)|America]] ou [[Bernard Cribbins]].
 
Realizou orquestacións para algunhas películas, entre elas destacan ''[[The family way]]'', para a cal compuxo e orquestrou xunto a [[Paul McCartney]], facéndose acredores ao [[Premio Ivor Novello]] en 1966. Tamén fixo arreglosinstrumentacións para ''[[Yellow Submarine (filme)|Yellow Submarine]]'' (1968), filme de animación psicodélica coas cancións dos Beatles e ''[[Live and Let Die]] '' (1973), da saga de [[James Bond]], de novo xunto a Paul McCartney.
 
Na década dos '90 foi nomeado ''Sir'' pola Raíña de Inglaterra.