Niobio: Diferenzas entre revisións

Contido eliminado Contido engadido
m →‎Aplicacións: Servizo Xeolóxico dos Estados Unidos
→‎Haluros: Niobium_pentachloride_solid.jpg
Liña 158:
 
=== Haluros ===
[[Ficheiro:Niobium pentachlorideNiobium_pentachloride_solid.jpg|miniatura|dereita|180px|Mostra de pentacloruro de niobio parcialmente hidrolizada]]
[[Ficheiro:Niobium-pentachloride-from-xtal-3D-balls.png|miniatura|dereita|180px|Modelo atómico do [[pentacloruro de niobio]]]]
O niobio forma haluros nos estados de oxidación +5 e +4, así coma diversos [[composto non estequiométrico|compostos sub-estequiométricos]].<ref name="HollemanAF" /><ref name="Aguly">{{cita libro|nome=Anatoly|apelidos=Agulyansky|título=The Chemistry of Tantalum and Niobium Fluoride Compounds|páxinas=1–11|editorial=Elsevier|data=2004|isbn=978-0-444-51604-6}}</ref> Os compostos de tipo {{chem|NbX|5}} presentan núcleos centrais [[octaedro|octaédricos]] de Nb. O [[pentafluoruro de niobio]] (NbF<sub>5</sub>) é un [[sólido]] branco cun [[punto de fusión]] de 79&nbsp;°C (352,1&nbsp;K), e o [[pentacloruro de niobio]] (NbCl<sub>5</sub>) é de cor amarela cun punto de fusión de 203,4&nbsp;°C (476,5&nbsp;K). Ámbolos dous empréganse en [[hidrólise]]s para obter óxidos e oxihaluros coma o NbOCl<sub>3</sub>. O pentacloruro é un reactivo versátil usado para obter compostos [[Química organometálica|organometálicos]] coma o {{chem|(C|5|H|5|)|2|NbCl|2}}.<ref>{{cita publicación periódica|nome=C. R.|apelidos=Lucas|nome2=J. A.|apelidos2=Labinger|nome3=J.|apelidos3=Schwartz|título=Dichlorobis(η5-Cyclopentadienyl)Niobium(IV)|nome-editor=R. J.|apelidos-editor=Angelici|revista=Inorganic Syntheses|data=1990|volume=28|páxinas=267–270|isbn=0-471-52619-3|doi=10.1002/9780470132593.ch68|editorial=J. Wiley & Sons|lugar=Nova York}}</ref> Os tetrahaluros ({{chem|NbX|4}}) son [[polímero]]s de cores escuras con ligazóns Nb-Nb, coma por exemplo o [[tetrafluoruro de niobio]] (NbF<sub>4</sub>) e o [[tetracloruro de niobio]] (NbCl<sub>4</sub>).<ref>{{Cita publicación periódica|título=The Preparation and Properties of Niobium Tetrafluoride and Oxyfluorides|nome=F. P.|apelidos=Gortsema|nome2=R.|apelidos2=Didchenko|revista=Inorg. Chem.|ano=1965|volume=4|número=2|páxinas=182–186|doi=10.1021/ic50024a012}}</ref><ref name = Macintyre>{{Cita libro|apelidos1=Macintyre|nome1=J.E.|título=Dictionary of Inorganic Compounds|ano=1992|lugar=Cleveland, OH|editorial=CRC Press|isbn=9780412301209|páxina=2957}}</ref>