Mandorla: Diferenzas entre revisións

Contido eliminado Contido engadido
Sen resumo de edición
A partir da viquipedia, de es.wiki e it.wiki
Liña 2:
[[Ficheiro:Codex_Bruchsal_1_01v_cropped.jpg|miniatura|Cristo dentro dunha forma de '''mandorla''' ou '''''vesica piscis''''' nun [[manuscrito]] medieval (o Evanxeo de Stuttgart / ''das Speyerer'' ''Evangelistar'', [[1220]])]]
[[Ficheiro:Vesica_Piscis.svg|miniatura|A ''Vesica Piscis'']]
A '''mandorla''' ('''améndoa mística''' ou '''''vesica piscis''''') é un símbolo ou un [[Auréola|halo]] de xeito oval no que están inseridos personaxes sagrados da [[Cristianismo|relixión cristiá]], sendo o máis común [[Xesús de Nazaret|Cristo]], mais tamén a [[Virxe María|Virxe]] ou os santos<ref>AZCÁRATE{{Cita GODED,libro|título=Enfoques Actuales en la Didáctica de las Matemáticas|apelidos=Azcárate Goded|nome=Pilar ''et al.''alii|editorial=Secretaría General Técnica, Ministerio de Educación y Ciencia|ano=|ISBN=84-369-4287-6|páxina=42|páxinas=|ref=}}</ref>. Empregouse, principalmente, na [[arte románica]] e [[Arte bizantina|bizantina]]<ref>Liungman,{{Cita Carl G. ''libro|título=Dictionary of Symbols''&#x20;(en|apelidos=Liungman|nome=Carl anglès)G.&#x20; |editorial=W.W.norton|ano=1991|ISBN=0-393-31236-4|páxina=287|ref=}}</ref>.
 
A palabra mandorla vén do italiano ''mandorla'', que significa "améndoa". Tamén se coñece co nome de "'''''améndoa mística'''"''. Neste caso, tamén se emprega a expresión latina '''''vesica piscis''''' (vexiga de peixe) e consiste nun símbolo fixo con dous círculos do mesmo radio que se intersectan de xeito que o centro de cada círculo está na circunferencia do outro.
Liña 10:
A mandorla vén dun elemento arquitectónico romano que introducía os personaxes representados dentro dun círculo ou medallón, denominado [[Clípeo (escudo)|''clípeo'']]. O medallón, que amosa o retrato do defunto nun epitafio incorporouse rapidamente aos [[Sartego|sartegos]] cristiáns.
 
En [[Francia]], unha das mandorlas máis antiga aparece nun sartego [[Dinastía Merovinxia|merovinxio]] na [[cripta]] da Jouarre. Na cabeceira do sartego de san Agilbert, atópase unha das catro formas cristalinas diferentes en torno a unha ''[[Maiestas Domini]]'' nunha mandorla. Os escultores do [[Século VII|<span>século</span>&#x20; VII]], fixaron a imaxe de Cristo como un rapaz novo, sen barba, cunha representación próxima ás representacións bizantinas<ref><ref>{{Cita web|url=http://www.turismo77.es/heritage-culture-france/religious-heritage/abbey-jouarre.htm#|páxina-web=|título=AbadíaImaxe|data-acceso=28-11-2016}}</ref><ref>{{Cita web|url=http://www.abbayejouarre.org/index.php?option=com_content&view=article&id=31&Itemid=206|páxina-web=|título=Páxina actual do Patronato de Cultura de Jouarre|data-acceso=28-11-2016|lingua=esfr}}</ref>.
 
[[Ficheiro:St_Genis_des_Fontaines_Linteau_09.jpg|miniatura|Detalle central do lintel do mosteiro de Sant Genís de Fontanes.]]
Outra representación, tamén [[Arte prerrománica|prerrománica]], está situado na igrexa do [[mosteiro de Sant Genís de Fontanes]]. Situado na fachada, o [[lintel]] (en [[mármore]] branco de [[Céret]]) é unha obra monumental. Esta escultura románica é coñecida como a máis antiga de pedra (data de 1019-1020), e representa a Cristo bendicindo inserido nunha mandorla perlada, sostida por dous [[Arcanxo|arcanxos]] e enmarcado por dous grupos de tres personaxes bíblicos.
Liña 26 ⟶ 27:
O uso do círculo para inscribir un personaxe, ademais da súa localización na parte superior de un elemento arquitectónico, evoca a esfera celeste. A mandorla leva a outra dimensión: é unha figura xeométrica deseñada con dous círculos que se cortan. Na súa intersección atópase unha persoa, pola que se debe pasar para percorrer o camiño entre os dous círculos, os dous hemisferios ou os dous mundos, o terreal e o celeste. A introdución de Cristo nunha mandorla no [[Tímpano (arquitectura)|tímpano]] da porta da igrexa revela o [[simbolismo]] do movemento dende fóra da igrexa cara adentro da igrexa e, polo tanto, anuncia o paso dos vivos do mundo terrestre ao celestial. A mandorla é usada, polo tanto, para expresar unha pasaxe ou unha porta.
 
De acordo co simbolismo de [[Hildegarda de Bingen|santa Hildegarda de Bingen]], a mandorla refírese ao cosmos.<ref>Riedel,{{Cita libro|título=Hildegard von Bingen: Prophetin der Weisheit kosmischen|apelidos=Riedel|nome=Ingrid.|editorial=Kreuz Verlag|ano=2005|ISBN=|páxina=238|ref=}}</ref>.
 
Na [[arquitectura gótica]], ademais dos beneficios de deseño de arquitectura da bóveda de nervios que permite a entrada de luz na construción, aparece tamén o [[Arco apuntado|arco apuntado]] que ten a aparencia de mandorla aberta para a plena luz.
 
Este símbolo é tamén utilizado fóra do cristianismo. En varias relixións a améndoa é asociada co nacemento dunha virxe. Por exemplo, a ninfa virxe Nana concibiu a [[Atis]] ao pór unha améndoa nos seus seos.<ref>Frazer, James G. [http://www.sacred-texts.com/pag/frazer/gb03400.htm{{Cita ''libro|título=The Golden Bough''].&#x20;|apelidos=Frazer|nome=James|editorial=Macmillan Publishing Company|ano=1922|ISBN=0-02-095570-7|páxina=403|ref=}}</ref>.
 
Na arte cristiá, algunhas auréolas teñen a forma dunha ''vesica piscis'' horizontal, hai algúns selos de organizacións ecleiásticas que empregan un ''vesica piscis'' horizontal (en vez da máis habitual forma circular).
 
=== Significado, mística e relixiosa ===
En diversos períodos da historia foi obxecto de especulación mística; probablemente, os primeiros foron os pitagóricos, que a consideraban unha figura sagrada. A razón matemática da súa anchura (medido pola extremapolos puntos deextremos do "corpo", excluíndo a "cola") para apola súa altura eraé aproximadamente estreita entre 1351/780 e 265/153. Esta última razón, o que dá 1,73203, foi considerado un número sagrado chamado ''a medida do peixe''. Exactamente, o cálculo matemático destas dimensións é a raíz cadrada de 3, ou 1,7320508076... (porque se trazar a liña recta que une os centros dos dous círculos, xunto con dous puntos onde os círculos son intersectan, obtemos dous triángulos equilàters estados para un lado, cunha altura da metade da √3, e o lado do triángulo é a unidade). A relación 265:153 é unha aproximación á raíz cadrada de 3, e ten a propiedade de que pode non obter calquera mellor aproximación con números menores. O número 153 aparece no Evanxeo de Xoán (21:11) como o número de peixes que Xesús fixo que é capturessin en a milagrosa "de captura de peixe", que algúns consideran como unha referencia cifrado das crenzas pitagòriques.<ref>[[Arquímedes|Arquímedes de Siracusa]]: ''De la medida del círculo.''</ref><ref>Rachel{{Cita Fletcher: ''libro|título=Musings on the Vesica Piscis''|apelidos=Flecher|nome=Rachel|editorial=Nexus Network Journal|ano=2004|ISBN=|volume=vol. 6 nº2|ISSN=|ref=}}</ref><ref>John Michell: ''City of Revelation''. </ref><ref>John Michell: ''The Dimensions of Paradise: The Proportions and Symbolic Numbers of Ancient Cosmology''. </ref><ref>David Fideler: ''Jesus Christ, Sun of God: Ancient Cosmology and Early Christian Symbolism''. </ref>
 
Esta visión é a raíz de tres pode ser expresada cunha fermosa desigualdade: