George S. Patton: Diferenzas entre revisións

Navegando cara a Normandía no mes de xullo, o 3º Exército de Patton formou no extremo occidental das forzas aliadas.{{sfn|Axelrod|2006|p=132}}{{refn|O amigo de Patton, [[Gilbert R. Cook]] era o seu comandante adxunto. Patton tivo que relevalo posteriormente do seu posto por mor dunha enfermidade, unha decisión que lle "afectou profundamente".<ref>{{cita libro|apelidos=Essame |nome=H. |título=Patton: A Study in Command |lugar=Nova York |editorial=Scribner & Sons |isbn=978-0-684-13671-4 |ano=1974|p=178}}</ref>|group=lower-alpha}} O 3º Exército pasou a estar operativo a mediodía do 1 de agosto de 1944, dentro do 20º Grupo do Exército dos Estados Unidos de Bradley. O 3º Exército atacou de forma simultánea [[Batalla de Brest|o oeste]] cara a [[Bretaña]], o sur, o leste cara ó [[Río Sena|Sena]] e o norte, axudando a atrapar a varios centos de miles de soldados alemáns na [[Bolsa de Falaise]], entre [[Falaise, Calvados|Falaise]] e [[Argentan]].{{sfn|Axelrod|2006|p=135–136}}{{sfn|Axelrod|2006|pp=139–140}}

A estratexia de Patton favorecía a velocidade e as accións ofensivas agresivas, aínda que as súas forzas tiveron unha menor oposición que os outros tres exércitos aliados nas primeiras semanas do seu avance.{{sfn|Axelrod|2006|p=137}} O 3º Exército adoitaba empregar unidades de recoñecemento para determinar a forza e posición dos inimigos. A [[artillería autopropulsada]] movíase xunto ás unidades da punta de lanza e estaba ben adiante da formación, preparada para atacar as posicións alemáns protexidas con [[fogo indirecto]]. As aeronaves lixeiras como o avión [[Piper J-3|Piper L-4 Cub]] servían como observadoras para a artillería e fornecían recoñecemento aéreo. Unha vez localizadas, a infantería blindada atacaba as posicións alemás usando tanques como apoio da infantería. Outras unidades blindadas pasaban entón a romper as liñas inimigas e aproveitaban estas brechas, facendo presión constante e previndo que as forzas alemás se reagruparanreagrupasen e volvesen a formar unha liña defensiva cohesionada.{{sfn|Jarymowycz|2001|pp=215–216}} Os blindados estadounidenses avanzaron empregando o método de [[recoñecemento por fogo]], e a metralladora pesada [[M2 Browning]] do calibre .50 probou ser efectiva neste papel, descubrindo e matando a equipos alemáns de [[panzerfaust]] agochados para emboscar ósos tanques, así como para rachar asaltos da infantería alemá contra a infantería blindada.{{sfn|Jarymowycz|2001|pp=212}}

A velocidade do avance provocou que as unidades de Patton dependesedependesen en gran medida dos recoñecementos aéreos e do apoio aéreo táctico.{{sfn|Jarymowycz|2001|pp=215–216}} O 3º Exército tiña máis oficiais de [[intelixencia militar|intelixencia]] no cuartel xeral que calquera outro exército, designados especificamente para coordinar ataques aéreos.{{sfn|Gooderson|1998|p=44}} O seu grupo de apoio aéreo adxunto era o XIX Mando Táctico do Aire, comandado polo xeneral de brigada [[Otto P. Weyland]]. Desenvolvida orixinalmente polo xeneral [[Elwood Quesada]] do IX Mando Táctico do Aire para o 1º Exército na [[Operación Cobra]], a técnica da "columna de cobertura blindada" (''"armored column cover"''), na que o apoio aéreo ía dirixido por un controlador aéreo montado nun dos tanques atacantes, foi empregada de forma extensiva polo 3º Exército. Cada columna ía protexida por unha [[patrulla aérea de combate]] formada por entre tres e catro avións [[Republic P-47 Thunderbolt|P-47]] e [[P-51 Mustang|P-51]].{{sfn|Gooderson|1998|p=85}}

No seu avance dende [[Avranches]] cara a Argentan, o 3º Exército marchou uns 97&nbsp;km en dúas semanas. As forzas de Patton tiñan o apoio da intelixencia [[Ultra]], da que o seu coronel [[Oscar W. Koch]] recibía informes diarios, quen aá súa vez notificaba a Patton das contraofensivas alemás e de onde concentrar as forzas.{{sfn|Axelrod|2006|p=138}} Tamén resultou de igual importancia para o seu avance o rápido despregamento da cadea de subministración. A loxística do 3º Exército estaba supervisada polo coronel Walter J. Muller, quen puxo énfase na flexibilidade, improvisación e adaptación da cadea de subministración para que as unidades da fronte puidesen aproveitar as roturas das liñas inimigas. A rápida carreira de Patton cara a [[Lorena]] demostrou o seu aprecio polas vantaxes tecnolóxicas do [[Exército dos Estados Unidos]], principalmente na mobilidade e na superioridade aérea. O exército estadounidense contaba con máis [[camión]]s, tanques máis fiables e mellores comunicacións de [[Radio (medio de comunicación)|radio]], o que contribuíu aá súa superior capacidade para operar a un ritmo ofensivo elevado.{{sfn|Jarymowycz|2001|p=217}}