Revisión como estaba o 24 de novembro de 2016 ás 18:42 editar Jglamela (conversa \| contribucións) 41.144 edicións →‎Expedición Pancho Villa: Arranxos ← Edición máis vella		Revisión como estaba o 24 de novembro de 2016 ás 18:51 editar desfacer Jglamela (conversa \| contribucións) 41.144 edicións →‎Primeira Guerra Mundial: Arranxos Edición máis nova →
Liña 92: == Primeira Guerra Mundial == Trala Expedición Patton ía ser destinado a [[Front Royal, Virxinia]], para supervisar a adquisición de [[cabalo]]s para o exército.{{sfn\|Axelrod\|2006\|p=46}} Porén, trala entrada dos Estados Unidos na [[Primeira Guerra Mundial]] e o nomeamento de Pershing como comandante da [[Forza Expedicionaria Estadounidense]] na [[fronte occidental (Primeira Guerra Mundial)\|fronte occidental]], Patton pediulle formar parte do seu equipo.{{sfn\|Zaloga\|2010\|p=10}} Patton foi ascendido a capitán o 15 de maio de 1917 e partiu cara a [[Europa]], como parte dos 180 homes da avanzada de Pershing que saíu de Estados Unidos o 28 de maio e chegou a [[Liverpool]] o 8 de xuño.{{sfn\|Axelrod\|2006\|p=47}} Actuando como asistente persoal de Pershing, Patton supervisou o adestramento de tropas estadounidenses en [[París]] ata setembro, cando se trasladou a [[Chaumont, Haute-Marne\|Chaumont]] para comandar a compañía do cuartel xeral e supervisar a base. Patton non estaba satisfeito con este posto e comezou a interesarse nos [[tanque]]s, mentres que Pershing tiña a intención de darlle o mando dun batallón de infantería.{{sfn\|Axelrod\|2006\|pp=47–48}} En outubro dese ano Patton ingresou no hospital da base con [[ictericia]],<ref name=Agostino/> e alí coñeceu o coronel [[Fox Conner]],{{sfn\|Axelrod\|2006\|p=49}} quen o animou a "esquecer o negocio dos tanques" e seguir na infantería.{{sfn\|Axelrod\|2010\|p=228}}<ref name=Agostino>{{cita libro\|título=Patton: The Pursuit of Destiny\|isbn=9781401604493\|nome1=Agostino\|apelidos1= Von Hassell\|nome2=Ed\|apelidos2=Breslin\|editorial=Thomas Nelson Inc\|ano=2010\|páxina=59}}</ref> O coronel Eltinge visitouno o día seguinte, ~~informándolle~~informándoo da creación dunha nova escola de tanques e indicándolle que quería que fose el quen a comandase, ó que Patton aceptou.{{sfn\|Axelrod\|2010\|p=228}}<ref name=Agostino/> [[Ficheiro:George S. Patton - France - 1918.jpg\|miniatura\|esquerda\|Patton en Francia no 1918 xunto a un [[carro de combate]] lixeiro [[Renault FT]]]] O 10 de novembro de 1917 Patton foi enviado a establecer a nova Escola de Tanques Lixeiros do exército estadounidense.{{sfn\|Zaloga\|2010\|p=10}} Deixou París e marchou cara á escola de adestramento de blindados do [[Francia na Primeira Guerra Mundial\|exército francés]] en Champlieu, preto de [[Orrouy]], onde conduciu un [[tanque lixeiro]] [[Renault FT]]. O 20 de novembro os [[Reino Unido na Primeira Guerra Mundial\|británicos]] [[Batalla de Cambrai (1917)\|lanzaron unha ofensiva]] cara ó centro ferroviario de [[Cambrai]], usando un número sen precedentes de tanques.{{sfn\|D'Este\|1995\|pp=204–208}} Patton viaxou ata [[Albert, Somme\|Albert]], a uns 48 [[kilómetro\|km]] de Cambrai, para informarse dos resultados deste ataque entrevistándose co Coronel británico [[J. F. C. Fuller]].{{sfn\|Blumenson\|1972\|pp=480–483}} De regreso a París, visitou a fábrica de [[Renault]] para ver como se fabricaban alí os tanques. Patton foi ascendido a comandante o 26 de xaneiro de 1918.{{sfn\|Axelrod\|2006\|p=49}} Recibiu os primeiros dez tanques asignados aá súa unidade o 23 de marzo de 1918 na Escola de Tanques de [[Langres]]. Sendo o único soldado estadounidense con experiencia na condución de tanques, Patton sacou persoalmente sete dos tanques do tren no que chegaron.{{sfn\|Blumenson\|1972\|pp=552–553}} Na escola Patton adestrou a tripulacións de tanques para operar como apoio para a infantería, e promoveu a súa aceptación entre os oficiais de infantería.{{sfn\|Axelrod\|2006\|pp=50–52}} Foi subsecuentemente ascendido a tenente coronel o 3 de abril de 1918.{{sfn\|Axelrod\|2006\|p=53}} En agosto de 1918 foi asignado ó mando da 1ª Brigada Provisional de Tanques, que posteriormente pasou a designarse 304ª Brigada de Tanques o 6 de novembro de 1918. A brigada de tanques lixeiros de Patton formaba parte do Corpo de Tanques do coronel [[Samuel Rockenbach]], que a súa vez era parte do 1º Exército dos Estados Unidos.{{sfn\|Blumenson\|1972\|pp=661–670}} Supervisou persoalmente a loxística dos tanques a primeira vez que se empregaron en combate, e tras facer un recoñecemento da zona obxectivo do ataque el mesmo, Patton ordenou que non se rendería ningún tanque estadounidense.{{sfn\|Axelrod\|2006\|p=53}}{{sfn\|Brighton\|2009\|p=38}} Comandou os tanques Renault FT con tripulación estadounidense na [[batalla de Saint-Mihiel]],{{sfn\|Blumenson\|1972\|pp=706–708}} liderándoos dende a fronte da batalla durante gran parte do ataque que comezou o 12 de setembro. Entrou a pé á fronte dos tanques na vila de [[Essey-et-Maizerais\|Essey]], ocupada polos alemáns, e montou riba dun tanque durante o ataque de [[Pannes]], procurando servir de inspiración para os seus homes.{{sfn\|Axelrod\|2006\|pp=54–55}} A súa brigada foi entón trasladada para apoiar o 1º Corpo do Exército na [[Ofensiva de Meuse-Argonne]] o 26 de setembro.{{sfn\|Blumenson\|1972\|pp=706–708}} Liderou persoalmente unha tropa de tanques a través dunha mesta néboa mentres avanzaban uns 8 km a través das liñas alemás. Ó redor das 9:00 da mañá, Patton sufriu unha ferida mentres lideraba a seis homes e un tanque nun ataque a un posto de [[metralladora]]s alemás preto da vila de [[Cheppy]].{{sfn\|Axelrod\|2006\|pp=56–57}}{{sfn\|Brighton\|2009\|p=40}} O seu ordenanza, o soldado de primeira [[Joe Angelo]], foi quen o salvou, polo que recibiría posteriormente a [[Cruz ó Servizo Distinguido]].{{sfn\|Blumenson\|1972\|pp=764–766}} Patton comandou a batalla durante unha hora máis antes da súa evacuación, e parou nun posto de mando da retagarda para dar o seu informe antes de ir cara a un hospital. [[Sereno E. Brett]], comandante do 326º Batallón de Tanques dos Estados Unidos, tomou o mando da brigada de Patton durante a súa ausencia. Patton escribiulle nunha carta a súa muller: "A bala entrou pola parte dianteira da miña perna esquerda e saíu xusto na división do meu traseiro a unhas dúas polgadas á esquerda do meu recto. Foi disparada a uns 50 m así que fixo un furado do tamaño dun dólar [de prata] por onde saíu."<ref>{{Cita libro\|título=The Patton Papers\|nome=Martin\|apelidos=Blumenson\|páxinas=616–617\|lugar=Nova York\|editorial=Da Capo Press\|ano=1998\|isbn=978-0306808623}}</ref>▼ ▲A súa brigada foi entón trasladada para apoiar o 1º Corpo do Exército na [[Ofensiva de Meuse-Argonne]] o 26 de setembro.{{sfn\|Blumenson\|1972\|pp=706–708}} Liderou persoalmente unha tropa de tanques a través dunha mesta néboa mentres avanzaban uns 8 km a través das liñas alemás. Ó redor das 9:00 da mañá, Patton sufriu unha ferida mentres lideraba a seis homes e un tanque nun ataque a un posto de [[metralladora]]s alemás preto da vila de [[Cheppy]].{{sfn\|Axelrod\|2006\|pp=56–57}}{{sfn\|Brighton\|2009\|p=40}} O seu ordenanza, o soldado de primeira [[Joe Angelo]], foi quen o salvou, polo que recibiría posteriormente a [[Cruz ó Servizo Distinguido]].{{sfn\|Blumenson\|1972\|pp=764–766}} Patton comandou a batalla durante unha hora máis antes da súa evacuación, e parou nun posto de mando da retagarda para dar o seu informe antes de ir cara a un hospital. [[Sereno E. Brett]], comandante do 326º Batallón de Tanques dos Estados Unidos, tomou o mando da brigada de Patton durante a súa ausencia. Patton escribiulle nunha carta aá súa muller: "A bala entrou pola parte dianteira da miña perna esquerda e saíu xusto na división do meu traseiro a unhas dúas polgadas á esquerda do meu recto. Foi disparada a uns 50 m así que fixo un furado do tamaño dun dólar [de prata] por onde saíu."<ref>{{Cita libro\|título=The Patton Papers\|nome=Martin\|apelidos=Blumenson\|páxinas=616–617\|lugar=Nova York\|editorial=Da Capo Press\|ano=1998\|isbn=978-0306808623}}</ref> Aínda recuperándose da ferida, Patton foi ascendido a coronel no Corpo de Tanques do Exército Nacional dos Estados Unidos, o 17 de outubro de 1918. Volveu a estar activo o 28 de outubro pero xa non participou en ningunha outra acción militar antes do remate das hostilidades o 11 de novembro dese ano.{{sfn\|Axelrod\|2006\|pp=58–59}} Polas súas accións en Cheppy recibiu a Cruz ó Servizo Distinguido. Polo seu liderado da brigada e da escola de tanques recibiu a [[Medalla ó Servizo Distinguido]]. Posteriormente outorgouselle tamén o [[Corazón Púrpura]] polas feridas recibidas en combate trala creación desta condecoración no ano 1932.{{sfn\|Axelrod\|2006\|p=62}}▼ ▲Aínda recuperándose da ferida, Patton foi ascendido a coronel no Corpo de Tanques do Exército Nacional dos Estados Unidos, o 17 de outubro de 1918. Volveu a estar activo o 28 de outubro pero xa non participou en ningunha outra acción militar antes do remate das hostilidades o 11 de novembro dese ano.{{sfn\|Axelrod\|2006\|pp=58–59}} Polas súas accións en Cheppy recibiu a Cruz ó Servizo Distinguido. Polo seu liderado da brigada e da escola de tanques recibiu a [[Medalla ó Servizo Distinguido]]. Posteriormente ~~outorgouselle~~outorgóuselle tamén o [[Corazón Púrpura]] polas feridas recibidas en combate trala creación desta condecoración no ano 1932.{{sfn\|Axelrod\|2006\|p=62}} == Período de entreguerras ==

George S. Patton: Diferenzas entre revisións