Membrana basilar: Diferenzas entre revisións

Contido eliminado Contido engadido
Miguelferig (conversa | contribucións)
Sen resumo de edición
m Arranxos varios
Liña 19:
| DorlandsSuf = 12475936
}}
A '''membrana basilar''' situada na [[cóclea]] do [[oído interno]] é un elemento estrutural ríxido que separa os dous tubos, escalas ou ramplas cheas de líquidos que corren en espiral ao longo da cóclea, que son a [[escala media]]<ref>Vocabulario galego de Medicina. Universidade de Santiago de Compostela. [https://www.usc.es/export/sites/default/gl/servizos/snl/terminoloxia/descargas/medicina.pdf Vocabulario galego de Medicina. Universidade de Santiago de Compostela]</ref> e a [[escala timpánica]] (ver figura).
 
== Estrutura ==
Liña 26:
=== Histoloxía ===
A membrana basilar é unha capa de fibras formadas por filamentos orientados transversalmente e incluídos nunha matriz, que está dividida en dúas zonas, chamadas parte arqueada e parte peiteada. A parte arqueada (''arcuata''), vai en anchura desde a lámina ósea espiral ata un terzo do camiño ata a parede coclear externa; a ela chegan vasos sanguíneos. A parte peiteada (''pectinata''), nos dous terzos restantes, que presenta unhas estriacións paralelas chamadas cordas auditivas, e cos filamentos agrupados en feixes en dous estratos, un debaixo do órgano de Corti e outro máis abaixo con feixes maiores; carece de vasos sanguíneos. No bordo externo da cóclea as dúas capas mestúranse e fusiónanse co [[tecido conxuntivo]] do ligamento espiral.
<ref> D. W. Fawcewtt. Bloom-Fawcett. Tratado de Histología. 11ª edición. Interamericana-Mc Graw Hill. Páxinas 989. ISBN 84-7605-361-4 .</ref>
 
== Función ==
Liña 43:
Fritzsch B: The water-to-land transition: Evolution of the tetrapod basilar papilla; middle ear, and auditory nuclei. In: {{cite book |author=Douglas B. Webster, Richard R. Fay, Arthur N. Popper, editors |title=The Evolutionary biology of hearing |publisher=Springer-Verlag |location=Berlin |year=1992 |pages=351–375 |isbn=0-387-97588-8 |oclc= |doi=}}
</ref>
a [[relación de dispersión|dispersión]] das ondas sonoras entrantes para separar as frecuencias espacialmente. En resumo, a membrana vaise facendo máis estreita e é máis ríxida nun extremo que no outro. Ademais, as ondas sonoras que viaxan ao extremo máis flexible e afastado da membrana basilar teñen que viaxar a través dunha columna líquida máis longa que as que viaxan cara ao extremo menos ríxido e cercano. Cada parte da membrana basilar, xunto co fluído que a rodea, pode entón considerarse como un sistema de "resorte de masa" con diferentes propiedades de resonancia: alta rixidez e baixa masa, e, por tanto, altas frecuencias de resonancia no extreno cercano, e baixa rixidez e alta masa, e, por tanto, baixas frecuencias de resonancia, no extremo afastado.<ref> {{cite book |author=Schnupp J., Nelken I., King A.|title=Auditory Neuroscience |publisher=MIT Press |location=Cambridge MA |year=2011 |pages= |isbn=0-262-11318-X |oclc= |doi=}}
</ref> Isto causa que o son entrante dunha certa frecuencia vibre nalgúnas puntos da membrana máis que noutros. Como demostraron os experimentos do [[Premio Nobel]] [[Georg von Békésy]], as altas frecuencias orixinan as máximas vibracións no extremo basal da espiral coclear, onde a membrana é estreita e ríxida, e as baixas frecuencias orixinan as máximas vibracións no extremo apical da espiral coclear, onde a membrana é máis ancha e máis flexible. Este "mapa de frecuencias de lugar" pode describirse cuantitativamente pola [[función de Greenwood]] e as súas variantes.<ref>{{cite journal|last=Shera|first=Christopher A.|title=Laser amplification with a twist: Traveling-wave propagation and gain functions from throughout the cochlea|journal=Journal of the Acoustical Society of America|year=2007|volume=122|issue=5|pages=2738–2758|url=http://asadl.org/jasa/resource/1/jasman/v122/i5/p2738_s1|accessdate=13 April 2013|doi=10.1121/1.2783205}}</ref><ref>{{cite journal|last=Robles|first=L.|author2=Ruggero, M. A.|title=Mechanics of the mammalian cochlea|journal=Physiological Reviews|year=2001|volume=81|issue=3|pages=1305–1352|url=http://physrev.physiology.org/content/81/3/1305.short|accessdate=13 April 2013}}</ref>
 
As vibracións orixinadas polo son viaxan como ondas a través das membranas, ao longo das cales, nos humanos, están dispostas nunha soa ringleira unhas 3.500 [[célula ciliada interna|células ciliadas internas]]. Cada célula está unida a un diminuto armazón ou marco triangular. Os "cilios" son pequenos procesos situados na parte superior das células, que son moi sensibles aos movementos (estereocilios). Cando a vibración da membrana abanea os marcos triangulares, os cilios destas células son desprazados repetidamente, e iso produce corentes de pulsos que se envían polo nervio auditivo.<ref> Beament, James (2001). "How We Hear Music: the Relationship Between Music and the Hearing Mechanism". Woodbridge: Boydell Press. p. 97.</ref>
As [[célula ciliada externa|células ciliadas externas]] retroalimentan enerxía pra amplificar a onda viaxeira, ata nuns 65 &nbsp;dB nalgúns puntos.<ref>
{{cite journal |author=Nilsen KE, Russell IJ |title=Timing of cochlear feedback: spatial and temporal representation of a tone across the basilar membrane |journal=Nat. Neurosci. |volume=2 |issue=7 |pages=642–8 |year=1999 |pmid=10404197 |doi=10.1038/10197}}
</ref><ref>
Liña 72:
* [http://auditoryneuroscience.com/?q=ear '''Auditory Neuroscience | The Ear''' con varias animacións que mostran o movemento da membrana basilar en varias condicións de estímulos]
* [http://sites.google.com/site/nowwehaveyourattention/ '''Basilar Membrane Simulator''' Vídeo e textos sobre a estimulación da membrana basilar]
 
 
 
[[Categoría:Oído]]