Wilhelm Meyer-Lübke: Diferenzas entre revisións

Contido eliminado Contido engadido
m Bot: Engado {{Control de autoridades}}; cambios estética
Isili0n (conversa | contribucións)
Liña 2:
 
== Traxectoria ==
Discípulo do pai da Romanísticaromanística científica, [[Friedrich Christian Diez|Friedrich Diez]]. Foi profesor das universidades de [[Jena]], [[Viena]] e [[Bonn]]. Seguiu a teoría de [[Gustav Gröber]], adaptando o [[método comparatista]] da investigación das [[linguas indoeuropeas|indoeuropeo]] ás linguas románicas, no estudo das cales introduciu principios de sistematización.
 
== Criticismo sobre a actuación do substrato ==
Liña 17:
Seguindo ao seu mestre [[Friedrich Diez]], en 1890 asignou á lingua catalá o status de [[dialecto]] do occitano (denominado daquela ''provenzal'') na súa obra ''Grammatik der romanischen Sprachen'' (''Gramática das Linguas Románicas''), na que afirma: "Ao leste a transición se produce paulatinamente co catalán no Rosellón: Esta última variedade (''parlen''), que non é máis que un dialecto provenzal...." (p. 14). Porén, abandonou esta opinión en 1925, e emprega de maneira xeral o nome de "lingua catalá", mais afirmando as concordancias co occitano de todo o conxunto idiomático de Cataluña, o País Valenciano e as Baleares. Este cambio foi fundamental para o recoñecemento do catalán como unha lingua independente.
 
No seu estudo monográfico sobre do catalán (''Das Katalanische'') (1925), Meyer-Lübke comparou este idioma co castelán e o occitano e tirou a conclusión de que o catalán era unha lingua do grupo [[Galorromania|galorománicogalorrománico]]. Con esta opinión comezou unha polémica sobre a [[subagrupación románica do catalán]], xusto logo do seu recoñecemento como lingua independente, e sobre todo pola coincidencia cronolóxica da obra de Meyer-Lübke coa edición de ''Orígenes del español'' de [[Ramón Menéndez Pidal]] (1926), obra na que este filólogo español desenvolvía a tese da clasificación do catalán como lingua [[Iberorrománia|iberorrománica]].
 
== Obras ==