Alnico: Diferenzas entre revisións

As aliaxes ''alnico'' foron descubertas na década de [[1920]], e permitiron a produción industrial de [[imán]]s artificiais con [[indución magnética]] moi superior á dos naturais. Un imán de alnico é capaz de levantar máis de 1000 veces o seu propriopropio peso.

Unha das ligas máis coñecidas é o alnico 5, que contén aproximadamente un 15 % de Ni, un 25 % de Co, un 9 % de Al, un 3 % de Cu e un 48 % de Fe, desenvolvida durante a [[segunda guerra mundial]], e que conduciu a unha nova xeración de motores de imán permanente e de [[altofalante]]s. Outra, o alnico 12, ten un 18 % de Ni, un 35% %de Co, un 6 % de Al, un 8 % de [[Ti]] e un 33 % de Fe.

As súas principais aplicacións son a fabricación de altofalantes, motores eléctricos e xeradores de pequeno tamaño, válvulas etc. Tamén foron moi uadosusados para instrumentos de medida, como velocímetros, tacógrafos, medidores de enerxía eléctrica etc.