Músculo esquelético: Diferenzas entre revisións

Contido eliminado Contido engadido
Isili0n (conversa | contribucións)
*Tríada > tríade.
Isili0n (conversa | contribucións)
Sen resumo de edición
Liña 69:
Outros tipos de métodos de tipificación das fibras están delineados menos formalmente, e existen en máis dun espectro. Tenden a estar enfocados máis ás capacidades metabólicas e funcionais (é dicir, oxidativa fronte a [[glicolítica]], de tempo de contracción rápido fronte a lento). Como xa se indicou, a tipificación de fibras pola ATPase ou a MHC non mide directamente ou determina esas características. Porén, moitos dos métodos están ligados mecanicamente, mentres que outros están correacionados ''in vivo''.<ref name="pmid5472111">{{Cita publicación periódica|last=Buchthal|first=F|author2=Schmalbruch, H |title=Contraction times and fibre types in intact human muscle.|journal=Acta physiologica Scandinavica|date=Aug 1970|volume=79|issue=4|pages=435–52|doi=10.1111/j.1748-1716.1970.tb04744.x|pmid=5472111}}</ref><ref name="pmid430414">{{Cita publicación periódica|last=Garnett|first=RA|author2=O'Donovan, MJ |author3=Stephens, JA |author4= Taylor, A |title=Motor unit organization of human medial gastrocnemius.|journal=The Journal of physiology|date=Feb 1979|volume=287|pages=33–43|pmid=430414|pmc=1281479|url=http://jp.physoc.org/content/287/1/33 |issue=1}}</ref> Por exemplo, os tipos de fibras pola ATPase están relacionados coa velocidade de contracción, porque unha alta actividade de ATPase permite uns ciclos de formación de pontes cruzadas máis rápidos.<ref name="MacIntoshGardiner2006" /> Aínda que a actividade de ATPase é só un compoñente da velocidade de contracción, as fibras de tipo I son "lentas", en parte, porque teñen velocidades baixas de actividade de ATPase en comparación coa fibras de tipo II. Con todo, medir a velocidade de contracción non é o mesmo que un tipificado das fibras pola ATPase.
 
Debido a estes tipos de relacións, as fibras de tipo I e II teñen propiedades metabólicas, contráctiles e de unidade motora relativamente diferentes. A táboa que segue diferenciadiferenza estes tipos de propiedades. Porén, debe terse presente que este tipo de propiedades (aínda que dependan en parte das propiedades das fibras individuais) tenden a ser só relevantes e a ser medidas a nivel de [[unidade motora]] e non de fibra individual.<ref name="MacIntoshGardiner2006" />
 
{| class="wikitable" style="margin: 1em auto 1em auto;"
Liña 184:
 
== Investigación ==
Para investigar as propiedades do músculo esquelético utilízanse moitas técnicas. A [[estimulación muscular eléctrica]] utilízase para determinar a forza e velocidade de contracción a diferentes frecuienciasfrecuencias de estimulación, o que está relacionado coa composición de tipos de fibras e a mestura das mesmas nun determinado grupo muscular. As probas de músculos in vitro utilízanse para unha caracterización máis completa das propiedades do músculo.
 
A actividade eléctrica asociada coa contracción muscular mídese por [[electromiografía]] (EMG). A EMG é unha técnica común utilizada en moitas disciplinas das ciencias do exercicio e a rehabilitación. O músculo esquelético ten dúas respostas fisiolóxicas: relaxación e contracción. Os mecanismos para que teñan lugar xeran unha actividade eléctrica medida por EMG. A EMG pode medir o potencial de acción dun músculo esquelético, o cal se produce por [[hiperpolarización]] dos [[axón]]s motores a partir dos impulsos nerviosos enviados ao músculo. A EMG utilízase para saber se o músculo estudado está sendo activado, a cantidade de forza xerada, e tamén como un indicador da [[fatiga muscular]].<ref name="pmid24319999">{{Cita publicación periódica|last=Cè|first=E|author2=Rampichini, S |author3=Limonta, E |author4= Esposito, F |title=Fatigue effects on the electromechanical delay components during the relaxation phase after isometric contraction.|journal=Acta physiologica (Oxford, England)|date=Dec 10, 2013|doi=10.1111/apha.12212|pmid=24319999 |volume=211 |issue=1 |pages=82–96}}</ref> Hai dous tipos de EMG: intramuscular e de superficie (este último máis común). Os sinais da EMG son moito maiores cando un músculo esquelético se contrae que cando se relaxa. Porén, en músculos esqueléticos máis pequenos e profundos os sinais de EMG están reducidos e, por tanto, esta técnica para eles é menos valiosa á hora de medir a súa activación.<ref name="pmid23193462">{{Cita publicación periódica|last=Xu|first=Q|author2=Quan, Y |author3=Yang, L |author4= He, J |title=An adaptive algorithm for the determination of the onset and offset of muscle contraction by EMG signal processing.|journal=IEEE transactions on neural systems and rehabilitation engineering : a publication of the IEEE Engineering in Medicine and Biology Society|date=Jan 2013|volume=21|issue=1|pages=65–73|doi=10.1109/TNSRE.2012.2226916|pmid=23193462}}</ref> Nas investigacións nas que se usa a EMG, normalmente realízase a contracción voluntaria máxima no músculo esquelético de interese, para así ter datos de referencia para o resto dos rexistros de EMG que se farán despois durante a proba experimental principal para ese mesmo músculo.<ref name="pmid24622330">{{Cita publicación periódica|last=Milder|first=DA|author2=Sutherland, EJ |author3=Gandevia, SC |author4= McNulty, PA |title=Sustained maximal voluntary contraction produces independent changes in human motor axons and the muscle they innervate.|journal=PLoS ONE|year=2014|volume=9|issue=3|pages=e91754|doi=10.1371/journal.pone.0091754|pmid=24622330|pmc=3951451}}</ref>