Canis simensis: Diferenzas entre revisións

Contido eliminado Contido engadido
Xoacas (conversa | contribucións)
Creada como tradución da páxina "Canis simensis"
 
Xoacas (conversa | contribucións)
Sen resumo de edición
Liña 1:
O '''lobo etíope''' ou '''abisinio''', '''chacal do Semién''' ou '''caberú''' ('''''Canis simensis''''') é unha das [[Especie|especiesespecie]]s de [[cánidos]] máis raras e ameazadas do planeta, pois a súa poboación total non chega a 550 individuos que se atopan en varias áreas illadas das montañas de [[Etiopía]], por encimariba dos 3000 3.000 [[Altitude|msnm]] de altitude. Estas áreas reúnense en dous grupos maiores separados polo [[Gran Val do Rift]], constituíndo dousduas subespecies separadas: C. s.  ''simensis'' ao noroeste e C. s.  ''citernii'' ao sueste.
 
Polo seu aspecto lembra máis a un [[can]] doméstico primitivo como o dingo que ao típico [[lobo]] de [[Eurasia|Eurasia.]] Mide entre 90 e 100  [[Centímetro|centímetroscentímetro]]s de longo e entre 25 e 34 de altura sobre os ombreiros. O peso é de 11,5  kg nas femias e de 14 a 18,5  [[Quilogramo|kg]] nos machos. O corpo é grácil, dotado de morro, orellas e patas longas. A pelame é avermelladoavermellada-alaranxadoalaranxada en case todo o corpo, tornándose brancobranca no interior das orellas, ao redorarredor dos ollos, boca, garganta, ventre, pés, cara interna das patas e da cola. Esta última é pouco longa e poboada, de cor negra desde a metade á punta e brancobranca e vermellovermella no resto.
 
O hábitat característico desta especie é o prado de tipo afro-alpino. Aliméntase case exclusivamente de [[roedores]], destacando entre estes as ratas-topotoupa xigantes (''Tachyoryctes macrocephalus''), que constitúen preto do 40 % dos alimentos que inxereninxiren. Complementan a súa dieta con lebres e carroñapreas, aínda que en moi raras ocasións algúns individuos cooperan para dar morte a [[Antílope|antílopesantílope]]s e pequenas [[Cabra|cabrascabra]]s e [[Ovella|ovellasovella]]s domésticas. Salvando estas circunstancias excepcionais, os lobos etíopes pasan o día axexando roedores ou destruíndo os seus tobos para capturalos, sempre en solitario. Nas zonas onde sofren a persecución humana, estes animais abandonan os seus hábitos diúrnos e vólvense crepusculares ou nocturnos.
 
Os lobos etíopes viven en pequenos grupos, de marcada estrutura xerárquica, que se compoñen de dúas ou máis femias e ununs cinco machos emparentados. Marcan o seu territorio (5-15  [[Metro cadrado|m²]]) con ouriños e feces e deféndeno dos intrusos. Existe unha parella dominante que se reproduce cada ano e á que os individuos subordinados axudan na cría da súa prole. En raras ocasións, as femias subordinadas tamén se reproducen.
 
O lobo abisinio separouse en tempos recentes do lobo de Eurasia e [[América do Norte|Norteamérica]] (''Canis lupus''), o seu parente máis próximo, despois de que os seus devanceiros chegasen a [[Etiopía|Abisinia]] procedentes de [[Península de Arabia|Arabia.]] A presenza de cans cazadores como os [[Licaón|licaoneslicaón]]s ou lobos pintados impediu que os novos inmigrantes colonizasen as vastas [[Sabana|sabanassabana]]s [[África|africanas]], forzando ao lobo etíope a converterse nun [[Depredación|depredador]] de montaña especializado na caza de roedores. Considerado en perigo de extinción pola [[IUCN]], o lobo etíope ten as súas maiores ameazas na destrución do seu hábitat natural, a hibridación con cans asilvestrados, a persecución directa dos gandeiros que o consideran un perigo para os seus rabaños e a transmisión de enfermidades foráneas como a [[Rabia|rabia.]] En [[1990]], a poboación do Parque Nacional das montañas Bale reduciuse de 440 a 160 exemplares en só dúas semanas, precisamente por esta razón. Debido a iso, o [[Zooloxía|zoólogo]] Claudio Sillero Zubiri, da [[Universidade de Oxford]], está a traballar activamente nunha [[vacina]] oral que protexa aos lobos etíopes desta enfermidade que lles transmiten os seus parentes domésticos.
 
== Referencias ==