Enerxía nuclear: Diferenzas entre revisións

=== Outros sistemas de enerxía nuclear ===

{{AP|Xerador termoeléctrico de radioisótopos}}

Coa invención da [[Cela galvánica|pila química]] por [[Alessandro Volta|Volta]] en [[1800]] deu lugar a unha forma compacta e portátil de xeración de enerxía. A partir de entón foi incesante a procura de sistemas que foran aínda menores e que tivesen unha maior capacidade e duración. Este tipo de pilas, con poucas variacións, foron suficientes para moitas aplicacións diarias ata os nosos tempos. Con todo, no século XX xurdiron novas necesidades, a causa principalmente dos programas espaciais. Precisábanse entón sistemas que tivesen unha duración elevada para consumos eléctricos moderados e un mantemento nulo. Xurdiron varias solucións (como os [[panel solar|paneis solares]] ou as [[Pila de combustible|células de combustible]]), pero segundo se incrementaban as necesidades enerxéticas e aparecían novos problemas (as placas solares son inútiles en ausencia de luz solar), comezouse a estudar a posibilidade de utilizar a [[enerxía]] nuclear nestes programas.

 

A mediados da década dos 50 comezaron en [[Estados Unidos de América|Estados Unidos]] as primeiras investigacións encamiñadas a estudar as aplicacións nucleares no espazo. Destas xurdiron os primeiros prototipos dos ''xeradores termoeléctricos de radioisótopos'' ([[Xerador termoeléctrico de radioisótopos|RTG]]). Estes dispositivos mostraron ser unha alternativa sumamente interesante tanto nas aplicacións espaciais como en aplicacións terrestres específicas. Nestes artefactos aprovéitanse as desintegracións [[desintegración alfa|alfa]] e [[desintegración beta|beta]], convertendo toda ou gran parte da enerxía cinética das partículas emitidas polo núcleo en calor. Esta calor é despois transformada en [[electricidade]] aproveitando o [[Efecto termoeléctrico|efecto Seebeck]] mediante uns termopares, conseguindo eficiencias aceptables (entre un 5 e un 40 % é o habitual). Os radioisótopos habitualmente utilizados son ²¹⁰[[polonio|Po]], ²⁴⁴[[curio|Cm]], ²³⁸[[plutonio|Pu]], ²⁴¹[[americio|Am]], entre outros 30 que se consideraron útiles. Estes dispositivos conseguen capacidades de almacenamento de enerxía catro ordes de magnitude superiores (10 000 veces maior) ás baterías convencionais.

 

== Notas ==