Morte celular programada: Diferenzas entre revisións
Contido eliminado Contido engadido
Liña 220:
== Nos mofos mucosos ==
<!--▼
{{cite journal
|vauthors=Crespi B, Springer S |year = 2003
Liña 231:
}}</ref>
A forma reptante forma un talo que sostén na parte superior as células formadoras de esporas. O talo está composto de células mortas que sufriron un tipo de MCP que comparte moitas características dunha morte celular autofáxica: fórmansed vacúolos masivos dentro das células, e prodúcese certo grao de condensación da [[cromatina]], pero non fragmentación do [[ADN]].<ref>
{{cite journal
|vauthors=Levraud JP, Adam M, Luciani MF, de Chastellier C, Blanton RL, Golstein P |year = 2003
Liña 240:
|pmc = 2172757
|doi = 10.1083/jcb.200212104
}}</ref> O papel estrutural dos residuos que deixan as células mortas lembra os produtos da MCP en tecidos de plantas.
''D. discoideum'' é un mofo mucoso, parte dunha póla evolutiva que se cre que se esgallou dos seus antepasados eucariotas hai uns mil millóns de anos antes do presente. Parece que emerxeron despois de que se diferenciasen os antepasados das [[Viridiplantae|plantas verdes]] e os dos [[fungo (bioloxía)|fungos]] e [[animal|animais]]. Pero, ademais dos seus lugares na [[árbore filoxenética]], o feito de que a MCP estea presengte tamén nun organismo modesto e simple, de só seis [[cromosoma]]s como ''D. discoideum'' ten unha importancia adicional: permite o estudo da vía da MCP do desenvolvemento que non depende das [[caspase]]s característica da apoptose.<ref>
{{cite journal
|vauthors=Roisin-Bouffay C, Luciani MF, Klein G, Levraud JP, Adam M, Golstein P |year = 2004
Liña 253:
== Orixe evolutiva ==
▲<!--
The occurrence of programmed cell death in [[protist]]s is possible,<ref>{{cite journal | last1 = Deponte | first1 = M | year = 2008 | title = Programmed cell death in protists | url = http://www.sciencedirect.com/science/article/pii/S0167488908000384 | journal = Biochimica et Biophysica Acta (BBA) - Molecular Cell Research | volume = 1783 | issue = 7| pages = 1396–1405 | doi=10.1016/j.bbamcr.2008.01.018}}</ref> but it remains controversial. Some categorize death in those organisms as unregulated, by necrosis or incidental death.<ref>{{cite journal | last1 = Proto | first1 = W. R. | last2 = Coombs | first2 = G. H. | last3 = Mottram | first3 = J. C. | year = 2012 | title = Cell death in parasitic protozoa: regulated or incidental? | url = http://www.gla.ac.uk/media/media_248886_en.pdf | format = PDF | journal = Nature Reviews Microbiology | volume = 11 | issue = 1| pages = 58–66 | doi=10.1038/nrmicro2929}}</ref>
Liña 263 ⟶ 264:
Mitochondriate eukaryotic cells live poised between [[life]] and death, because mitochondria still retain their repertoire of [[molecule]]s that can trigger cell suicide.<ref>{{cite journal|vauthors=Chiarugi A, Moskowitz MA |year=2002|title=Cell biology. PARP-1--a perpetrator of apoptotic cell death?|journal=[[Science (journal)|Science]]|volume=297|issue=5579|pages=200–1|pmid= 12114611|doi=10.1126/science.1074592}}</ref> This process has now been evolved to happen only when programmed.{{Citation needed|date=April 2008}} Given certain [[Cell signaling|signals]] to cells (such as feedback from neighbors, stress or [[DNA repair|DNA damage]]), mitochondria release [[caspase]] activators that trigger the cell-death-inducing [[Biochemistry|biochemical]] cascade. As such, the cell suicide [[Reaction mechanism|mechanism]] is now crucial to all of our lives.
-->
== Importancia clínica ==
|