Partido Republicano Democrático Federal: Diferenzas entre revisións

O [[cantonalismo]] xurdiu con forza, independentemente do Comité de Salvación Pública creado o [[10 de xullo]] polos intransixentes de Madrid; aparteá parte de forzar a saída do poder de Pi i Margall, favoreceu o dominio da dereita e desorganizou o centro. O peso dos feitos en Cataluña foi determinante. A forza dos intransixentes foi limitada polo avance continuado dos [[carlismo|carlistas]] coas vitorias de [[Francesc Savalls]] en [[Berga]] o [[28 de marzo]] e en [[Alpens]] o [[11 de xullo]], que supuxo un freo ás deputacións de [[Tarragona]], [[Xirona]] e [[Lleida]], pouco propensas a seguir aos intransixentes da [[deputación]] de [[Barcelona]] nos seus intentos de Proclamación do Estado Catalán (12 de febreiro, 21 de febreiro, 9-11 de marzo, 19-26 de xullo). Membros con moito prestixio, como [[Baldomer Lostau i Prats]], [[Anselmo Cravei]], [[Sunyer i Capdevila]], [[Gonçal Serraclara i Custa]] ou Rubau Donadeu, pasaron a posicións máis centristas. O perigo carlista provocou á vez a formación da Xunta de Salvación e Defensa de Cataluña e dificultou a participación no cantonalismo.