Lingua kven: Diferenzas entre revisións

No século XXI a maioría dos falantes de kven localízanse no nordeste de Noruega, nas localidades de [[Bugøynes]], [[Neiden, Finnmark|Neiden]], [[Vestre Jakobselv]],[[Vadsø]] e [[Børselv]]. Hai uns poucos falantes de idade nos concellos de [[Nordreisa]] e [[Storfjord]].

Tradicionalmente en noruegués denominábase ás falas finesas do seu territorio ''kvænsk språk'' e era en orixe de carácter pexorativo <ref> Clive Archer e Pertti Joenniemi ''The Nordic Peace'' (2003) Ashgate Publishing, páx. 183</ref>, esas falas carecían de forma escrita pero a mediados da década de 1970 o lingüista kven [[Terje Aronsen]] comezou o proceso de recuperación e revitalización das falas kven como unha modalidade propia, relacionada pero diferente do finlandés estándar<ref> Carl A. Grant e Joy L. Le ''Global Constructions of Multicultural Education: Theories and Realities'' (2001) Routledge, páx. 145</ref>, que non se basea en ningún dialecto en particular senón que ten elementos de varios e mesmo regras gramaticais e léxico que non está presente en ningún dialecto, co nome de lingua kvena (''kväävin kielen''), que ao primeiro atopou oposición pero que adoptou a revista ''Ruijan Kaiku'' e que acabou popularizándose entre os kvens e finalmente o goberno noruegués recoñeceu en 2005 o kven como unha lingua independente pero aínda así permanece nunha situación precaria <ref>[http://www.regjeringen.no/upload/FAD/Vedlegg/SAMI/Nasjmin/Minoritetssprakpakten_ekspertkomiteens_rapp_2012.pdf European Charter for Regional or Minority Languages – b. Fifth report of the Committee of Experts in respect of Norway]</ref>.

|

|

|

|

|

|

|

|

|

|

|

|

|

|

|

|

|

|

|

|

|

|

|