Torre de Pisa: Diferenzas entre revisións

m
Arranxos varios
Contido eliminado Contido engadido
m Bot: Engado {{Control de autoridades}}; cambios estética
m Arranxos varios
Liña 11:
| Preposición =
}}
A '''Torre Inclinada de Pisa''' é o [[campanario]] da catedral de [[Pisa]]. Foi construída para que permanecese en posición vertical pero comezou a inclinarse axiña se iniciou a súa construción en agosto de [[1173]]. A altura da torre é de 55,7 a 55,8 [[metro]]s desde a base, o seu peso estímase en 14.700 [[tonelada]]s e a inclinación de 5,5° estendéndose 4,5 m da vertical. A torre ten 8 andares, unha base de arcos cegos con 15 [[Columna (arquitectura)|columnas]], 6 niveis cunha columnata externa e remata nun campanario. A escaleira interna en espiral ten 294 chanzos.
 
O goberno de [[Italia]] solicitou axuda o [[27 de febreiro]] de [[1964]] para previr o seu [[derrube]], e o [[7 de xaneiro]] de [[1990]] foi pechada ao público como medida de seguridade. Recentemente foi realizado un traballo de reconstrución para tratar de reducir o ángulo de inclinación. Volveuse a permitir a entrada ao público o [[16 de xuño]] do [[2001]], logo da finalización de dez anos de traballo.
 
== Historia ==
A construción da Torre de Pisa desenvolveuse en tres etapas durante un período de 200 anos. A construción do primeiro andar de [[mármore]] comezou o [[9 de agosto]] de [[1173]], nun período de éxito militar e prosperidade. A primeira planta está rodeada de alicerces con capiteis clásicos e arcos cegos.
 
Existe controversia sobre a identidade do arquitecto: durante moitos anos o deseño atribuír a Guglielmo e [[Bonanno Pisano]], un artista coñecido residente en Pisa no [[século XII]], famoso pola súa pezas de bronce fundido, particularmente no Pisa Duomo. Bonanno Pisano deixou Pisa en [[1185]] e marchou a [[Monreale]], [[Sicilia]], regresando só tras a súa morte. O seu [[sarcófago]] foi descuberto ao pé da torre en [[1820]].
 
Despois que a terceira planta foi construída en [[1178]], a torre inclinouse cara ao norte, debido a uns [[Cimentación|cimentos]] débiles (tres metros), nun subsolo inestable. O deseño desta torre era imperfecto desde o seu comezo e a súa construción cesou durante un século, debido ás guerras entre os pisanos e os estados veciños. Este lapso de tempo permitío ao chan asentarse, doutro xeito a torre colapsaría.
 
En [[1272]] a construción foi retomada por [[Giovanni dei Simone]], arquitecto autor do camposanto. engadíronse entón catro novas plantas as que foron construídas con certo ángulo con obxecto de contrarrestar a inclinación. A construción detívose novamente en 1284 tras a derrota de Pisa por parte dos genoveses na [[batalla de Meloria]].
 
Só en [[1372]] [[Tommasso dei Andrea Pisano]] construíu a última planta (o campanario) e as campás foron instaladas. Considérase que a súa intervención combina armónicamente os elementos góticos do campanario co estilo románico da torre. As campás son sete, correspondendo cada unha a unha nota da escala musical; a maior delas foi instalada en [[1655]]. Con todo, tras a conclusión do campanario, a torre empezou a inclinarse, esta vez cara ao sur.
 
Dise que [[Galileo Galilei]] deixou caer dúas bólas de [[Canón (artillería)|canón]] de diferente masa desde a torre para demostrar que a [[velocidade]] de descenso era independente da masa. A historia, aínda que descrita por un estudante do propio Galileo, considérase un [[mito]].
 
Poucos anos logo de finalizada a torre o dano na súa estrutura fíxose manifesto e moitos dos elementos de pedra orixinais realizados en mármore de San Giuliano foron substituídos, cambiándose por mármore branco de [[Carrara]].
 
En [[1838]] o [[arquitecto]] [[Alessandro Della Gherardesca]] escavou un camiño ao redor da torre para facer visible a base. Isto causou unha inundación da base e de novo un incremento da súa inclinación.
Dise que [[Galileo Galilei]] deixou caer dúas bólas de [[Canón (artillería)|canón]] de diferente masa desde a torre para demostrar que a [[velocidade]] de descenso era independente da masa. A historia, aínda que descrita por un estudante do propio Galileo, considérase un [[mito]].
 
En 1934 [[Benito Mussolini]] ordenou colocar a torre en posición vertical, polo que se verteu [[Cemento (construción)|cemento]] na súa base, para evitar filtracións. O resultado foi inesperado, a torre afundiuse aínda máis na terra reblandecida.
Poucos anos logo de finalizada a torre o dano na súa estrutura fíxose manifesto e moitos dos elementos de pedra orixinais realizados en mármore de San Giuliano foron substituídos, cambiándose por mármore branco de [[Carrara]].
 
Durante a [[Segunda Guerra Mundial]] a armada dos [[Estados Unidos de América|Estados Unidos]] destruíu todas as torres próximas en Pisa debido á ameaza que supuñan os francotiradores desde esas posicións. Programouse a voadura da Torre inclinada, pero unha orde de retirada no último instante salvouna da destrución.
En [[1838]] o [[arquitecto]] [[Alessandro Della Gherardesca]] escavou un camiño ao redor da torre para facer visible a base. Isto causou unha inundación da base e de novo un incremento da súa inclinación.
 
O 27 de febreiro de [[1964]], o goberno de [[Italia]] pediu axuda para previr a caída da torre. Un conxunto de [[enxeñería|enxeñeiros]], [[matemático]]s e [[historiografía|historiadores]] asignouse ao proxecto e debateron sobre os métodos de estabilización nas [[Illas Azores]]. Tras dúas décadas de traballo, a torre foi pechada ao público en xaneiro de [[1990]].
En 1934 [[Benito Mussolini]] ordenou colocar a torre en posición vertical, polo que se verteu [[Cemento (construción)|cemento]] na súa base, para evitar filtracións. O resultado foi inesperado, a torre afundiuse aínda máis na terra reblandecida.
 
Durante a [[Segunda Guerra Mundial]] a armada dos [[Estados Unidos de América|Estados Unidos]] destruíu todas as torres próximas en Pisa debido á ameaza que supuñan os francotiradores desde esas posicións. Programouse a voadura da Torre inclinada, pero unha orde de retirada no último instante salvouna da destrución.
 
O 27 de febreiro de [[1964]], o goberno de [[Italia]] pediu axuda para previr a caída da torre. Un conxunto de [[enxeñería|enxeñeiros]], [[matemático]]s e [[historiografía|historiadores]] asignouse ao proxecto e debateron sobre os métodos de estabilización nas [[Illas Azores]]. Tras dúas décadas de traballo, a torre foi pechada ao público en xaneiro de [[1990]].
 
Logo dunha década de esforzos de reconstrución e estabilización, a torre foi reaberta ao público o 15 de decembro de [[2001]]. Moitos métodos propuxéronse para estabilizar a torre, incluíndo engadir 800 toneladas métricas de [[chumbo]] de contrapeso. A solución final para corrixir a inclinación foi eliminar 38 m³ de terra da zona inferior á base. A torre foi declarada estable para polo menos outros 300 anos.
Liña 46 ⟶ 44:
* [[Latitude]]: 53,723056 (43° 43' 23" N)
* [[Lonxitude (cartografía)|Lonxitude]]: 20,396389 (10° 23' 47" E)
* [[Elevación]] da Piazza dei Miracoli: 8 metros (24 pés).
 
* [[Alto dimensional|Altura]]: 110,863 metros (185 pés). 16 plantas
* [[Diámetro]] externo da [[Base (arquitectura)|base]]: 15,484 metros
* Diámetro interno da base: 14,736 metros.
 
* [[Peso]]: 29.400 toneladas métricas
* Grosor das paredes na base: 6 metros (24 pés)
* Dirección da inclinación: 1272-1997 Norte, 1173-1250 Sur.
 
* Número total de [[campá]]s: 70, acorde coa escala musical cada 10
* Campá máis grande: ''Lle Macurto'' (O Macurino). Sete toneladas realizada en [[1655]]
Liña 65 ⟶ 60:
=== Outros artigos ===
* [[Campo dei Miracoli]]
* [[Arquitectura de Italia]]
 
=== Ligazóns externas ===
393.002

edicións