Afonso V de Portugal: Diferenzas entre revisións
Contido eliminado Contido engadido
Sen resumo de edición |
m Arranxos varios |
||
Liña 2:
[[Ficheiro:AfonsoV-P.jpg|300px|miniatura|Afonso V de Portugal]]
'''D. Afonso V''', alcumado ''o Africano'' polas conquistas que fixo no norte de [[África]], décimo segundo [[Lista de reis de Portugal|Rei de Portugal]] (terceiro da [[dinastía de Avis]]), naceu en [[Sintra]] a [[15 de xaneiro]] de [[1432]] e morreu na mesma vila a [[28 de agosto]] de [[1481]]. Era fillo do rei [[Duarte de Portugal]] e da súa muller, a princesa Leonor de Aragón. Afonso V sucedeu a seu pai en [[1438]], con apenas seis anos.
== Traxectoria ==
Durante a súa menoridade, Portugal foi rexido pola súa mai, [[Leonor de Aragón]], de acordo co desexo expreso en testamento polo rei [[Duarte de Portugal]]. No entanto, por ser muller e estranxeira, Leonor de Aragón non era unha escolla popular e a oposición creceu. O único aliado da raíña mai era [[Afonso I de Bragança|Afonso]], irmán ilexítimo de Duarte e Conde de Barcelos. En [[1439]], as Cortes deciden retirar a rexencia a Leonor e entregala a D. [[Pedro, Duque de Coimbra]], o tío máis vello de Afonso. Como rexente, Pedro procurou limitar o desenvolvemento de grandes casas aristocráticas, verdadeiros reinos dentro do reino, e concentrar o poder na persoa do rei. O país prosperou baixo a súa xurisdición, mais o ambiente político non era o máis saudábel unha vez que D. Pedro interfería coa ambición dos nobres. O Conde de Barcelos, inimigo persoal de D. Pedro, a pesar de seren medios-irmáns, tornouse no tío favorito de Afonso V e comezou a conspirar polo poder. En [[1442]], D. Afonso nomea este tío como primeiro [[Duque de Bragança]]. Con este título e terras adxacentes, D. Afonso tórnase no home máis poderoso de Portugal e nun dos máis ricos da Europa. Para asegurar a súa influencia xunto de D. Afonso, D. Pedro organiza o casamento do novo rei coa súa filla [[Isabel de Portugal, raíña de Portugal|Isabel de Coimbra]].
A [[9 de xuño]] de [[1448]], D. Afonso V atinxe a maioridade e asume o control do reino. A [[15 de setembro]] do mesmo ano, desexoso de mostrar independencia política, anula todos os editais aprobados durante a rexencia. A situación tórnase inestábel e, no ano seguinte, levado por informacións que máis tarde virían a probarse falsas, D. Afonso declara o tío e sogro D. Pedro rebelde e inimigo do reino. Xuntamente con Afonso de Bragança, derrota o Duque de Coimbra na [[batalla de Alfarrobeira]], onde este é morto en combate. Despois desta batalla e da perda do máis notábel príncipe da ''[[Ínclita xeración]]'', D. Afonso V pasa a ser totalmente controlado polo Duque de Bragança.
Acabada a inestabilidade interna, a atención de D. Afonso V concentrouse na expansión no [[Norte de África]], iniciada en [[1415]] coa [[conquista de Ceuta]]. En [[1453]] dáse a [[caída de Constantinopla]] e o papa [[Calisto III]], en [[1456]], apela a unha cruzada, a que D. Afonso V responde preparando un grande exército. Mais, frustrada esta misión, D. Afonso V retoma a campaña no Norte de África. O exército real conquistou, nas campañas que valeron a D. Afonso o cognome do ''Africano'', [[Alcácer-Ceguer|Alcácer Ceguer]] ([[1458]]), [[Anafé]] ([[1464]]) e [[Arcila (Marrocos)|Arcila]] ([[1471]]); coa toma desta praza caeran tamén nas mans dos Portugueses as de [[Tánxer]] e [[Larache]]. O rei subsidiou aínda as exploracións do [[Océano Atlántico]], concedendo o comercio na Guiné a [[Fernão Gomes]], coa condición de descubrir todos os anos 100 leguas de costa, o que o levaría até á costa de [[São Jorge da Mina]]. Organizadas polo seu tío, o [[Infante D. Henrique]], estas viaxes non tiveron continuidade despois da morte deste en [[1460]]. Do punto de vista administrativo, D. Afonso foi un rei ausente, pouco preocupado co desenvolvemento do comercio e a administración do reino.
| |||