Batalla de Monte Cassino: Diferenzas entre revisións

Contido eliminado Contido engadido
Banjo (conversa | contribucións)
Sen resumo de edición
m Arranxos varios
Liña 16:
}}
 
A '''Batalla de Monte Cassino''' (tamén coñecida como a '''Batalla por Roma''' e a '''Batalla por Cassino''') foi unha serie de catro duras batallas durante a [[Segunda Guerra Mundial]], pelexadas polos [[Aliados da Segunda Guerra Mundial|Aliados]] coa intención de atravesar a [[liña Gustav]], e tomar [[Roma]].
 
== Historia ==
A comezos de 1944 a parte oeste da Liña Gustav, cuxo pivote principal se situaba nas escarpadas pendentes de Monte Cassino, estaba sostida polos alemáns que tiñan posicións nos vales do Rápido, Liri e Garigliano e algúns picos e penas próximos, aínda que non na histórica abadía de [[Monte Cassino]], fundada no ano 524 por [[Bieito de Nursia]], aínda que si contaban con posicións de defensa nas escarpadas pendentes por baixo das paredes da abadía. O [[15 de febreiro]] o mosteiro, que estaba emprazado sobre un morro sobre a aldea de [[Cassino]], foi destruído por bombardeos de avións americanos [[Boeing B-17 Flying Fortress|B-17]], [[B-25]], e [[B-26 Marauder|B-26]]. Dous días despois do bombardeo, [[Fallschirmjäger|paracaidistas alemáns]] se atrincheiran entre as ruínas para defendelas. Entre o [[17 de xaneiro]] ao [[18 de maio]], o outeiro foi atacado catro veces polas tropas aliadas, estas accións ocasionaron a morte de 54.000 soldados aliados e 20.000 soldados alemáns.
 
=== Antecedentes ===
Os desembarcos aliados en [[Salerno]] e [[Taranto]] en setembro de 1943, continuaron co lóxico avance cara a Roma. Con todo, o avance foi lento, polo que esta campaña se asemellou aos campos de batalla da [[Primeira Guerra Mundial]], isto ocorreu debido ao difícil terreo da península itálica, ideal para que os alemáns se atrincheirasen nas súas defensas.
 
Os principais camiños desde [[Nápoles]], o cuartel xeral aliado, ata Roma pasaban a través do val do Liri ou pola costa oeste de Italia. Con todo, a entrada do val estaba bloqueada por un outeiro, en cuxo centro se alzaba o pobo de Cassino. O punto máis alto do outeiro (1100 metros) foi elixido polos alemáns para detectar calquera movemento aliado, así como dirixir a artillería contra eles con precisión. Precisamente nese punto se atopaba a abadía de Montecassino. Logo da guerra os alemáns negaron rotundamente utilizar o mosteiro como fortaleza, aínda que algunhas unidades aliadas declararon o contrario. O certo é que durante a batalla o mosteiro foi destruído, e entón os alemáns si utilizaron as ruínas do edificio para resgardarse.
 
=== Ataques iniciais ===
O primeiro ataque iniciouse o 4 de xaneiro de 1944, con resultados adversos. O 15 de febreiro os bombardeiros aliados destruíron o mosteiro e iniciaron o segundo ataque co mesmo resultado. Logo de bombardear de novo o que quedaba do edificio relixioso, a infantería aliada reiniciou o ataque o 15 de marzo. O 25 de marzo os aliados recoñeceron a súa momentánea derrota e desistiron. As baixas aliadas totais foron de 54.000 homes, sen resultados positivos.
 
A decisión de bombardear o mosteiro foi tomada polo Comandante neozelandés [[Bernard Freyberg]], con todo, antes pediu permiso ao Papa [[Pío XII]], que aceptou. O mesmo día os [[B-17 Flying Fortress|B-17]] arroxaron 2500 toneladas de bombas sobre o mosteiro, inmediatamente os alemáns utilizaron os escombros para fortificar a súa liña defensiva. Antes da contenda, a valiosa biblioteca da abadía foi enviada a Roma e sobreviviu á batalla.
 
Impacientes por alcanzar Roma, os aliados organizaron un desembarco en [[Anzio]] e [[Nettuno]], ao sur da capital, intentando deixar ás súas costas a Montecassino, con todo a resistencia que atoparon foi maior da esperada, e as tropas aliadas quedaron atrapadas nun peto, resistindo a presión alemá nun episodio que logo se coñeceu como a [[Batalla de Anzio]].
 
=== Cuarto ataque ===
O último ataque contra Montecassino foi levado a cabo polo Segundo Corpo Polaco e a Cuarta División India. Un membro desta última división recibiu a «Vitoria Cross», pola súa axuda en capturar a artillería inimiga.
 
O primeiro asalto (11 de maio ao 12 de maio) causou enormes baixas aliadas, pero o Oitavo Exército Británico logrou atravesar as liñas inimigas, logrando alcanzar o val do Liri, xusto debaixo do mosteiro.
 
O segundo asalto (17 de maio - 19 de maio) causou enormes baixas nas filas polacas, pero a Cuarta División de Marrocos logrou empuxar á Primeira División de Paracaidistas alemáns fóra das súas posicións nos outeiros, que renderon as ruínas do monasterio. Na mañá do 18 de maio, a vangarda polaca ocupou o mosteiro, que xa fora abandonado.
 
A captura de Montecassino permitiu o avance aliado a Roma e liberou as tropas atrapadas en Anzio, a capital italiana caeu o 4 de xuño de 1944.
 
O goberno polaco no exilio creou unha condecoración chamada Cruz de Montecassino para premiar os soldados que participaron nesta campaña, ademais un cemiterio polaco foi construído ao nordeste do mosteiro.