Teatro de Epidauro: Diferenzas entre revisións

Contido eliminado Contido engadido
m fixed typo
Sen resumo de edición
Liña 1:
{{Coordenadas|37|35|46|N|23|04|45|E|display=title|type:landmark}}
 
O '''teatro de Epidauro''' (en [[Lingua grega antiga|grego antigo]] Ἐπίδαυρος ''Epìdauros'', en grego moderno Επίδαυρος ''Epìdavros)'' é un [[teatro]] antigo da Argólida, edificado no [[Século -IV|século IV]] a. C. para acoller as ''Asclepeia'', concurso en honra do deus médico [[Asclepio|Asclepio.]] Foi o modelo de numerosos teatros gregos ao regularizar e perfeccionar a súa estrutura.
 
== Historia ==
[[Ficheiro:TeatroEpidauro.jpg|dereita|miniatura|Teatro de Epidauro]]
[[Século -IV|A]] principios do [[Século -IV|século IV]] a. C., tiña lugar unha festa panhelénica cada catro anos en [[Epidauro]], no [[Asclepeion|santuario de Asclepio]], as ''Asclepeia'', que combinaban probas ximnásticas e musicais. A uns 500 m ao sueste do santuario, sobre un lugar que permitiu encostar o ''koilon'' (conxunto de bancadas) no flanco dun outeiro, o arquitecto e escultor Policleto o Mozo comezou os traballos para erguer o teatro cara ao [[-350|350]]<ref>{{Cita libro|título=Arte. Historia delde artela pintura, escultura y arquitectura|apelidos=HonourHartt|nome=HughFrederick|editorial=RevertéAkal|ano=19871989|ISBN=978-84-2917600-1441411-61|apelidos2serie=FlemingColección Arte y Estética|nome2páxina=John206|ref=}}</ref> a. [[-330|C.]]
 
O teatro e o santuario houberon sufrir diversos avatares pois foron saqueados en [[267]] polos hérulos, e despois en [[395]] polos [[godos]] de [[Alarico I|Alarico]] I. Con todo, os estragos quedaron limitados. Até principios do [[século XIX]], o teatro considerábase desaparecido cando un viaxeiro inglés, W. Gell, revelou o plano das ruínas. Tamén este mítico lugar foi o lugar escolleiroescolleito para proclamar a independencia de Grecia en [[1822]].
 
De todos os teatros antigos, o teatro de Epidauro é o mellor conservado e foi restaurado parcialmente en 1954, pois se atopaba ben conservado ao longo dos séculos por mor da [[Piñeiro|pinada]] coa que estaba recuberto e que conseguiu que non fose destruído. DendeRestáurase parcialmente en 1954 e, dende 1955, celébrase un festival anual que reanimou o teatro. Unha das actuacións máis lembradas celebrouse o 24 de de agosto de [[1960]] cando se representa a [[Opera lirica|ópera,]] ''[[Norma (opera)|Norma]]'' de [[Vincenzo Bellini]] , con [[Maria Callas]] no papel principal. 
 
O santuario de Epidauro -que inclúe o teatro, os templos de [[Artemisa]] e Asclepio, o [[Tholos]], o Enkoimeterion, os Propíleos, a sala de banquetes e os baños-, é un relevante exemplo da arquitectura helénica do século IV a.C., e endende 1988 éestá inscrito na Listaxe do Patrimonio Mundial da [[UNESCO]].<ref>{{Cita web|url=http://portal.unesco.org/es/ev.php-URL_ID=45692&URL_DO=DO_TOPIC&URL_SECTION=201.html|páxina-web=|título=Listaxe do Patrimonio Mundial da UNESCO|data-acceso=6-10-2016}}</ref>
 
== Estrutura ==
[[File:Reconstruction; plan of the theatre at Epidaurus Wellcome L0011576.jpg|thumb|Reconstrución da planta do Teatro de Epidauro]]
Componse dunha ''orchestra'' circular de terra batida de case 20 m de diámetro. Nela é onde se producen as representacións dramáticas e tamén as evolucións do coro. Ao redor, disponse unha [[cávea]] ultrasemicircular (que sobrepasa os 180º), dividida en dous niveis por un corredor, ou ''[[diazomata]].'' O nivel inferior conta con 34 ringleiras e o superior de 21, observándose a relación do número áureo<ref>{{Cita libro|título=Tras los pasos de los dioses griegos|apelidos=Leveque|nome=Pierre|editorial=Akal|ano=2006|ISBN=9788446022480|ref=}}</ref>. As bancadas existen aínda en gran parte.
 
=== Elementos técnicos e estruturais ===
Unha das principais vantaxes deste teatro, probablemente debido a un coidadoso cálculo do tamaño da escena (''skene —''de ''[[Escenario|σκηνή]]—'' 'espazo escénico'), e a curvatura da cávea, é que o son, amplificado pola perfecta [[Acústica arquitectónica|acústica]], permite escoitar os actores dende as bancadas máis elevadas. Estímase que este teatro puido chegar a ter unha capacidade de máis de 14.000 espectadores<ref>{{Cita libro|título=Tras los pasos de los dioses griegos|apelidos=Leveque|nome=Pierre|editorial=Akal|ano=2006|ISBN=9788446022480|ref=}}</ref> en total, o cal o converte nun dos teatros antigos máis grandes e con maior aforamento.
* Materiais: pedra e arena (os asentos de honra)
* Soporte: columnas de orde corintia
* Cuberta: sen cuberta
 
=== '''Espazo exterior''' ===
Sito na aba dunha montaña, tívo que erguerse un muro para evitar que a montaña se fendera. O teatro de Epidauro , ademais, conta con muros laterais de contención do terreo, necesarios polas súas grandes dimensións.
 
=== Elementos interiores ===
; Tipo de planta
Circular, 120 m de diámetro. Divídese en 3 partes: a orquestra (o núcleo ou parte central; a cávea, con forma de ferradura; e a escena, dividido en 2 partes, a escena (''skene —''de ''[[Escenario|σκηνή]]—'' 'espazo escénico') propiamente dita, e o proscenio, que é onde actuaban os actores.
 
'''Partes'''
[[File:GriechTheater2.PNG|thumb|GriechTheater2|Reconstrución ideal dun teatro grego]]
 
Os teatros estaban basicamente formados por tres partes claramente diferenciadas: nun desnivel natural de 24 metros do terreo situábase a [[cávea]], de 120 metros de diámetro, e que estaba dividida en dous niveis por un corredor medianeiro, ou ''[[diazomata]].'' A parte inferior do hemiciclo está dividida en 12 ''cuneus'' co 34 ringleiras, mentres que na zona superior aparecen 22 ''cuneus'' con 21 ringleiras observándose a relación da proporción áurea<ref name=":0">{{Cita libro|título=Tras los pasos de los dioses griegos|apelidos=Leveque|nome=Pierre|editorial=Akal|ano=2006|ISBN=978-84-460-2248-0|serie=Colección Universitaria|páxina=247-248|ref=}}</ref>. As dúas partes máis alonxadas da cávea sobrepasan o semicírculo e achéganse cara a escena. 
 
O teatro estaba organizado arredor da ''orchestra,'' de 20 m de diámetro, era un círculo de terra batida sito entre a cávea e o o escenario, onde os membros do coro cantaban acompañados por frautas aquelas partes da [[Traxedia grega|traxedia]] ou da [[Comedia grega antiga|comedia]] que suscitaban comentarios, lamentos ou advertencias. No seu centro había unha pedra<ref name=":0" /> que marcaba o lugar onde, anteriormente, estaba o altar adicado a [[Dioniso]], pois os templos, orixinariamente, tiñan unha función relixiosa e celebrábanse ofrendas a este deus. A cávea rodeaba dúas terceiras partes da orquestra (superando o ángulo de 180º) e a parte restante estaba pechada polo que conformaba a escena. 
 
En realidade, o teatro non tiña fachada propiamente dita e os actores entraban polos laterales, os ''párodos''. Tense afirmado que o edificio da escena estaba composta dun pórtico de orde xónica de 4 m de altura por 2 m de profundidade. Tamén se debate sobre se o [[proscenio]], ao que se accedía mediante dúas ramplas laterais, foi engadido con posterioridade. Nesta zona, habería unha estrutura de columnas xónicas sen frescos nin mosaicos. O escenario, contiña un rudimentario mecanismo de panos para permitir o cambio dos actores ou dos decorados (''pinake''); este mecanismo, ao revés dos panos actuais, saía do chan e coultábase a través dunhas aberturas practicadas no pavimento diante da propia escena.
 
Unha das principais vantaxes deste teatro, probablemente debido a un coidadoso cálculo do tamaño da escena (''skene —''de ''[[Escenario|σκηνή]]—'' 'espazo escénico'), e aá curvatura da cávea, é que o son, amplificado pola perfecta [[Acústica arquitectónica|acústica]], permite escoitar os actores dende as bancadas máis elevadas. Estímase que este teatro puido chegar a ter unha capacidade de máis de 14.000 espectadores<ref>{{Cita libro|título=TrasHistoria losmundial pasosdel de los dioses griegosArte|apelidos=LevequeHonour|nome=PierreHugh|editorial=Akal|ano=20062004|ISBN=9788446022480978-84-460-2092-9|apelidos2=Fleming|nome2=John|serie=Colección Arte y Estética|páxina=158|ref=}}</ref> en total, o cal o converte nun dos teatros antigos máis grandes e con maior aforamento.
 
== Notas ==