Teatro de Epidauro: Diferenzas entre revisións

Contido eliminado Contido engadido
Sen resumo de edición
m fixed typo
Liña 9:
O teatro e o santuario houberon sufrir diversos avatares pois foron saqueados en [[267]] polos hérulos, e despois en [[395]] polos [[godos]] de [[Alarico I|Alarico]] I. Con todo, os estragos quedaron limitados. Até principios do [[século XIX]], o teatro considerábase desaparecido cando un viaxeiro inglés, W. Gell, revelou o plano das ruínas. Tamén este mítico lugar foi o lugar escolleiro para proclamar a independencia de Grecia en [[1822]].
 
De todos os teatros antigos, o teatro de Epidauro é o mellor conservado e foi restaurado parcialmente en 1954, pois se atopaba ben conservado ao longo dos séculos por mor da [[Piñeiro|pinada]] coa que estaba recuberto e que conseguiu que non fose destruído. Dende 1955 celébrase un festival anual que reanimou o teatro. Unha das actuacións máis lembradas celebrouse o 24 de de agosto de [[1960]] cando se representa a [[Opera lirica|ópera,]] ''[[Norma (opera)|Norma]]'' de [[Vincenzo Bellini]] , con [[Maria Callas]] no papel principal. 
 
O santuario de Epidauro -que inclúe o teatro, os templos de [[Artemisa]] e Asclepio, o [[Tholos]], o Enkoimeterion, os Propíleos, a sala de banquetes e os baños-, é un relevante exemplo da arquitectura helénica do século IV a.C., e en 1988 é inscrito na Listaxe do Patrimonio Mundial da [[UNESCO]].<ref>{{Cita web|url=http://portal.unesco.org/es/ev.php-URL_ID=45692&URL_DO=DO_TOPIC&URL_SECTION=201.html|páxina-web=|título=Listaxe do Patrimonio Mundial da UNESCO|data-acceso=6-10-2016}}</ref>