Henrique VI, emperador do Sacro Imperio Romano Xermánico: Diferenzas entre revisións

Contido eliminado Contido engadido
Xoio (conversa | contribucións)
1ª ed. con info. das wikis en castelán, italiano e portugués.
(Sen diferenzas.)

Revisión como estaba o 30 de setembro de 2016 ás 22:52

Enrique VI de Suabia, ou Enrique VI Hohenstaufen, nado o 1 de novembro de 1165 en Nimega (que daquela formaba parte do Sacro Imperio Romano Xermánico), e finado o 28 de setembro de 1197 en Mesina (daquela no Reino de Sicilia), foi un nobre alemán que foi rei de Alemaña de 1190 a 1197, emperador do Sacro Imperio Romano Xermánico de 1191 a 1197 e rei de Sicilia de 1194 a 1197.

Henrique VI
Emperador do Sacro Imperio Romano Xermánico
Enrique VI no Códice Manesse. (c. 1300)

Reinado1191 - 1197
Outros títulos
  • Nacemento1 de novembro de 1165
    Nimega
    Falecemento28 de setembro de 1197
    Mesina
    PredecesorFederico I
    SucesorOtón IV
    ConsorteConstanza de Sicilia
    DescendenciaFederico II
    Casa realCasa de Hohenstaufen
    ProxenitoresFederico Barbarroxa
    Beatriz, condesa de Borgoña

    Escudo de Henrique VI, emperador do Sacro Imperio Romano Xermánico
    Escudo da familia Hohenstaufen
    Na rede
    Musicbrainz: 7525abea-529e-477b-b44b-a53293f766fb WikiTree: Staufer-45 Find a Grave: 13566035 Editar o valor em Wikidata

    Traxectoria

    Era fillo de Federico I Barbarroxa, emperador] do Sacro Imperio Romano Xermánico, e da súa esposa Beatriz, condesa de Borgoña.

    O 29 de outubro de 1184, en Augsburgo, concertouse o compromiso de Henrique coa princesa normanda Constanza de Sicilia (Constanza de Hauteville). No verán de 1185 Constanza deixou Palermo para ir a Milán, onde ía celebrarse a voda, acompañado dun fastuoso cortexo de príncipes e baróns. Henrique acompañou a Constana a Salerno, onde tivo que deixala para viaxar a Alemaña para asistir ao enterro da súa nai.[1] O 23 de agosto de 1185, polo valor simbólico e político que tiña a aprobación por parte da Igrexa deste enlace, en Rietti, a primeira cidade fóra do Reino de Sicilia, tivo lugar unha primeira celebración do matrimonio, por poderes, en presenza dunha delegación imperial en representación de Henrique.[2] A voda repitiuse despois en Milán, o 27 de xaneiro de 1186.

    Henrique foi elixido en Bamberg en xuño de 1169 Rei de Romanos,[3] , e coroado como emperador do Sacro Imperio en 1191 en Roma, xunto á súa esposa, polo papa Celestino III.

    En 1190 e 1193 logrou impoñerse sobre os nobres alemáns que se lle opoñían, encabezados por Henrique o León, duque de Saxonia e de Baviera, e que contaban coa axuda do papado e do rei de Inglaterra Ricardo Corazón de León, ao que chegou a apresar tras o seu segundo éxito. A pesar da vitoria mencionada non puido alcanzar o seu obxectivo de converter en hereditario o trono de Alemaña (causa do enfrontamento coa nobreza alemá, o papado e Inglaterra) pero, en 1194, tras un primeiro intento fallido en 1191, logrou, practicamente polas armas, a coroa do Reino de Sicilia, que reclamara como herdanza da súa esposa.

    En 1197, o poder tiránico do rei estranxeiro no sur de Italia deu orixe a revoltas, especialmente no sue de Sicilia, que os soldados alemáns reprimiron cruelmente. No mesmo ano, Henrique preparou unha Cruzada,[4] pero o 28 de setembro de 1197 morreu de malaria na cidade de Mesina, aínda que algúns pensan que foi envelenado.[5]


    Predecesor:
    Federico I
    Rei de Romanos
    1169 - 1191
    Sucesor:
    Filipe de Suabia
    contra Otón IV
    Predecesor:
    Federico I
     
    Emperador do Sacro Imperio Romano Xermánico

    1191 - 1197
    Sucesor:
    Otón IV
    Predecesor:
    Guillerme III de Sicilia
     
    Rei de Sicilia
    Xunto con Constanza I

    1194 - 1197
    Sucesor:
    Federico II

    Notas

    1. "Costanza d'Altavilla, imperatrice e regina di Sicilia". Dizionario Biografico degli Italiani - Volume 30 (1984). Consultado o 30 de setembro de 2016.  En Trecanni (en italiano).
    2. "Il matrimonio per legatos di Costanza d'Altavilla (1185)" (en italiano). Consultada o 30 de setembro de 2016.
    3. Rei de Romanos (Rex Romanorum) era o título usado no Sacro Imperio Romano Xermánico por un emperador futuríbel, é dicir, que non fora aínda coroado polo papa, e que polo tanto non podía intitularse Emperador.
    4. En 1197, aínda que "a ben preparada Cruzada do emperador Henrique era para conquistar a Terra Santa, tamén pretendeu alcanzar uu antigo desexo dos normandos no leste: a conquista do imeprio Bizantino". En: Hilgemann, Werner & Hermann Kinder (1974): The Anchor Atlas of World History, Volume I: From the Stone Age to the Eve of the French Revolution. New York: Anchor Books, Doubleday, p. 153.
    5. "Enrique VI morreu en Messina, envelenado, polo que se cre, polo seu propio contorno debido á súa política italiana". En: Kenneth Varty, ed, (2000): Reynard The Fox: Social Engagement and Cultural Metamorphoses In the Beast Epic from the Middle Ages to the Present. Berghahn Books. ISBN 1-57181-737-9, p. 41.

    Véxase tamén

    Bibliografía

    • Bogdan, Henry (2003): Histoire de l'Allemagne de la Germanie à nos jours. Perrin. ISBN 2-262-02106-6.
    • Quatriglio, Giuseppe (2002): Mille anni in Sicilia - Dagli Arabi ai Borboni. Marsilio. ISBN 88-317-6405-5.

    Outros artigos