Proceso de Reorganización Nacional: Diferenzas entre revisións
Contido eliminado Contido engadido
m Corrixiuse o substantivo "diferencia(s)". |
m fixed typo |
||
Liña 51:
Apoiado nunha [[Movemento obreiro arxentino#1976-1983 .28Proceso de Reorganizaci.C3.B3n Nacional.29|política laboral]] que produciu unha profunda reforma das leis laborais, a prohibición da [[folga]], a intervención militar dos [[sindicato]]s, e a política represiva de [[guerra sucia na Arxentina|''"guerra sucia"'']], Martínez de Hoz decretou o [[conxelamento de salarios]] e contivo o descontento xeral, ante unha caída do nivel de vida da poboación sen precedentes. O [[salario real]], sobre unha base 100 en 1970, subira a 124 en 1975. '''En 1976, ''nun só ano'', cae bruscamente a 79''', o nivel máis baixo desde os anos 30 (OIT 1988). Nunca máis volverá recuperarse. Adicionalmente a [[pobreza]], que desde os anos 40 situouse sempre debaixo do 10%, e que era do 5,8% en 1974, subiu ao 12,8% en 1980 e ao '''37,4% de pobreza en 1982''' (INDEC, datos correspondentes ao Gran Buenos Aires).
Co obxectivo de controlar a demanda de divisas e manter un política de atraso cambiario, Martínez de Hoz implementou a fins de [[1978]] un sistema de [[depreciación]] programada, alcumado ''la tablita''. Xunto coa [[lei de Entidades Financieiras|Lei 21.526, ''de entidades financieiras'']], promulgada en xuño do ano anterior, a ''tablita'' promovería a especulación financeira desmedida. A medida tomouse para intentar compensar as perdas ocasionadas aos aforristas pola diferenza entre a [[taxa de interese]] pagada aos [[depósitos a prazo fixo]] e a [[inflación]]; para protexer ás [[banco|entidades financeiras]], o Estado fíxose responsable do pago dos depósitos. O custo destas medidas, que ocasionaron o peche de máis de 25 entidades crediticias, cuxos pasivos debeu asumir o Estado, foi enorme; tamén o foi para os consumidores, que deberon facer fronte a un mercado de crédito liberalizado, cuxas taxas aumentaron parellamente ás pagas polos depósitos. Os [[hipoteca|créditos hipotecarios]] alcanzaron unha taxa de interese do 100% anual, que resultou impagables para numerosos debedores, e conduciu a unha gran parte da poboación a perder a propiedade das súas [[vivenda]]s.
O resultado combinado das políticas económicas internas e a situación financeira internacional de abundantes capitais buscando prazas de investimento, impulsou un nivel de endebedamento marca. A [[débeda externa]] elevouse de 7.875 millóns de dólares ao finalizar 1975, a 45.087 millóns de dólares ao finalizar 1983<ref>Banco Central, Memoria 1985, pag. 147.</ref> O proceso de endebedamento constituíu esencialmente unha operación delituosa executada por empresas nacionais e estranxeiras, militares e axentes económicos, segundo se comprobou no importante fallo de 196 follas ditado o [[13 de xullo]] de [[2000]] no caso "[[Alejandro Olmos]] c/ Martínez de Hoz y otros s/ Defraudación"<ref>[http://www.laeditorialvirtual.com.ar/Pages/Ballesteros_JuicioSobreDeudaExterna/Ballesteros_001.htm Sentenza ditada polo xuíz Jorge Ballesteros no xuízo penal Olmos, Alejandro c/ Martinez de Hoz y otros s/ Defraudación, del 13 de junio de 2000 (Exte. 14467)]</ref>.
| |||