Fernando I de Aragón: Diferenzas entre revisións
Contido eliminado Contido engadido
Liña 48:
== Rei de Aragón ==
Tras realizar o xuramento completo como rei o [[3 de setembro]] ante as [[Cortes de Aragón]] reunidas desde o o [[25 de agosto]] de [[1412]] en [[Zaragoza]], onde varios dos seus antigos rivais para ocupar o trono, como [[Afonso de Aragón e Foix|Afonso de Gandía]],<ref>Sesma (2011:211-224)</ref> [[Fadrique de Lúa]] e [[Juan de Prades]], renderanlle pleitesía, dirixirase a [[Lleida]], onde representantes do seu gran rival, [[Xaime II de
A continuación, Fernando I diríxese a [[Tortosa]] para entrevistarse co seu gran valedor Bieito XIII quen, o [[21 de novembro]] de [[1412]], investiulle como rei de Sicilia, Córsega e Sardeña a cambio do apoio real na disputa que Benedicto mantiña cos outros dous papas que simultaneamente gobernaban o orbe cristián: [[Gregorio XII, papa|Gregorio XII]] e [[Xoán XXIII, antipapa|Xoán XXIII]], en pleno [[Cisma de Occidente]] que dividía á Igrexa Católica.
O [[19 de novembro]], Fernando convocaba as [[Cortes catalás]] con obxecto de xurar os seus [[Usatges de Barcelona|usos e costumes]]; o [[15 de decembro]] foron convocadas, pero non concluirían ata o [[31 de agosto]] de [[1413]], debido á necesidade de sufocar a [[Revolta do conde de
Segundo unha interpretación tradicional, nas Cortes que convocara en Barcelona, Fernando I tivo que ceder ao denominado ''pactismo catalán'', doutrina que limitaba a autoridade real a favor das Cortes e da [[Xeneralidade de Cataluña]]. Este movemento, encabezado por [[Joan Fivaller]], manifestaba que ''privilegi atorgat tollent lei paccionada de dret, non val'' e que ''privilegi atorgat contra ben publich é nul'', polo que estaban «Decididos a darlle antes a súa vida que a liberdade». Con todo, todo o presunto «caso Fivaller» ou «asunto do vectigal» e a elaboración a partir deste dunha teoría do ''pactismo catalán'' está considerado actualmente como un relato mítico. En primeiro lugar porque se trataría en todo caso dunha reclamación do municipio de Barcelona e non da [[Xeneralidade de Cataluña]], e as queixas das localidades ante o rei eran habituais tanto en Barcelona como noutros municipios, e en segundo lugar, porque unha análise exhaustivo da documentación, efectuada por Ramón Grau, revela que o relatado xa desde os cronistas do século XV (en obras de gran compoñente literario, como a biografía do rei Fernando de Lorenzo Vala) é completamente inexacto, ao non haber nin sequera documentación achega dunha disputa entre o municipio e o rei.<ref name=VerdesPijuan>Pere Verdés Pijuan, [http://www.compromisodecaspe.es/documents/6606706/8ba1e117-25f2-47dc-ad03-a1131e0d7580 «Las elites urbanas de Cataluña en el umbral del siglo XV: entre el discurso político y el mito historiográfico»], 2011, pp. 147-150.</ref> Ademais Fernando nomeou a Fivaller o seu testamenteiro, que outorgou o [[10 de outubro]] de [[1415]] en [[Perpiñán]].<ref name="sepulcro">Francesca Español Bertran, [http://ddd.uab.es/pub/locus/11359722n4p81.pdf «El sepulcro de Fernando de Antequera y los escultores Pere Oller, Pere Joan y Gil Morlanes, en Poblet»], ''Locus amoenus'', n.º 4, Bellaterra, Servei de Publicacions de la Universitat Autònoma de Barcelona, 1998, pp. 81-106. ISSN 1135-9722</ref> Respecto diso deste episodio, Verdés Pijuan sinala:<ref name=VerdesPijuan/>
Liña 60:
=== Política interior ===
Fernando I de Aragón reinou pouco tempo; malia iso, nos aproximadamente tres anos e nove meses que durou o seu goberno (tendo en conta, ademais, que a [[revolta do conde de
=== Política exterior ===
| |||