Puertollano: Diferenzas entre revisións

Conta cunha mina de [[carbón]] e unha [[refinería de petróleo|refinería]] de [[petróleo]]. A súa produción eléctrica vai dende as dúas centrais térmicas de carbón (Viesgo-Enel e Elcogas), ata as últimas instalacións de paneis solares. Esta infraestrutura enerxética converte a Puertollano na cidade industrial por excelencia da [[comunidade autónoma]].

 

A súa economía estivo baseada no pasado na [[agricultura]], a [[gandaría]], os téxtiles e as minas de [[carbón]]; na actualidade é a cidade máis industrializada de [[Castela-A Mancha]]. O seu enorme complexo industrial inclúe factorías químicas (Repsol, Fertiberia) e derivadas. No sector termoeléctrico posúe dous centrais, as de VIESGO-ENEL e ELCOGAS, baseadas ambas na combustión de carbón, sendo a segunda de tipo GICC. A extracción de carbón séguese realizando na mina ao descuberto (ao descuberto) de ENCASUR. Actualmente, a economía está a vivir un importante avance debido á instalación, nun chan industrial moi bonificado polo municipio e a Comunidade Autónoma, dun gran número de empresas relacionadas coa produción de materiais enerxéticos alternativos, sobre todo paneis solares.Tamén o municipio ten un proxecto para construír aeroxeradores, o que sitúa a Puertollano non só como un faro industrial de [[Castela A Mancha]] e [[Europa]], senón como unha das cidades que máis inviste en enerxías renovables. Desde hai uns anos, a Puertollano alcúmaselle Cidade da enerxía, sendo unha das cidades máis importantes de [[España]] e estando á cabeza de [[Europa]] en canto a enerxías limpas.

 

 

[[Ficheiro:Puertollanominero.jpg|miniatura|Monumento ao mineiro, obra de [[José Noja]].]]

[[Ficheiro:Puertollano1.jpg|miniatura|Vista parcial do centro de Puertollano]]

Desta época permanecen restos oretanos e [[roma]]localizar a beiras do Río Ojailén.

 

Destes tempos atópanse as necrópoles visigodas da Loma das Sepulturas. Tamén os importantes castelos rurais andalusís nos cerros que circundan o val do río. Durante esta época Puertollano estaba na fronteira dos reinos musulmáns e cristiáns en continuas loitas, polo que a zona estaba moi despoboada; este relativo despoboamento cambiou por mor da vitoria das tropas cristiás sobre as musulmás na Batalla de Navas de Tolosa, en [[1212]]. A partir de entón, todo indícanos que a comarca gozaba de tranquilidade e empezou a poboarse, e é nesa época cando tivo lugar a fundación de Puertollano.

 

A enfermidade decimou a poboación e só sobreviviron 13 veciños. Estes pediron a protección da Virxe, e como agradecemento os sobreviventes fixeron promesa de sacrificar trece vacas para dar para comer aos necesitados ou a todo aquel que o demande. Esta é a orixe da festa do Santo Voto, que se celebra en Puertollano desde entón o día da Oitava da Ascensión.

 

Puertollano accede ao rango de 'vila' (privilexio outorgado por [[Filipe II de España|Filipe II]]). No [[século XVI]] iníciase a industria de fabricación de panos que, ao longo dos séculos [[século XVII|XVII]] e [[século XVIII|XVIII]], alcanza un gran desenvolvemento. Esta florecente industria do tecido convive cunha economía dedicada maioritariamente á [[agricultura]] e a [[gandaría]].

 

O verdadeiro nacemento económico de Puertollano comeza no último cuarto do [[século XIX]]. En 1873 comeza a explotarse a conca carbonífera, o que trae consigo unha forte inmigración e un espectacular incremento demográfico

 

Entre 1900 e 1960 rexístrase o verdadeiro crecemento de Puertollano, debido sobre todo á consolidación do desenvolvemento industrial e a consecuente inmigración, coa chegada de traballadores para empregarse nas minas, primeiro, e no Complexo Petroquímico, despois. En 1920 o censo xa era de 20.083 habitantes.

 

Coa implantación de dúas grandes empresas de construción de placas solares e montaxe de devanditas placas "Solaria" e "Silicio Solar", a cidade ten unha nova alternativa para o traballo e un futuro ecolóxico.

 

Os alcaldes, desde 1979, foron: Ramón Fernández Espinosa, Santiago Moreno Fernández, Manuel Juliá Dorado, Casimiro Sánchez Calderón e Joaquín Carlos Hermoso Murillo. Todos eles do [[PSOE]].

 

* Fonte Agria.

* Casa de Baños (antigo Balneario reconvertido en Oficina de Atención ao Cidadán).

* Torre telegráfica de Mathé (coñecida como a "Cheminea Cuadrá") da Liña Madrid-Cádiz (1847-1857).

 

 

{{commonscat}}

 

{{Concellos de Cidade Real}}