Ch: Diferenzas entre revisións

O dígrafo foi usado por primeira vez en [[lingua latina|latín]] dende o [[século -II|século II a.C.]] para transliterar o son da letra [[Lingua grega antiga|grega]] [[khi]] en préstamos desta lingua. No período clásico, os gregos pronunciábano como unha [[oclusiva velar xorda]] [[aspiración (fonética)|aspirada]] [kʰ]. No [[Lingua grega|grego posclásico]] (koiné e moderno) este son evolucionou a un [[Consoante fricativa|fricativo]] [x]. Dado que o son non se empregaba nas propias palabras latinas (con algunhas excepcións como ''pulcher'' 'fermoso', onde o son orixinal [k] foi influenciado por [l] ou [r]), no [[latín vulgar]] a pronuncia era [k].