Troita: Diferenzas entre revisións

A lonxitude varía xeralmente nos cursos de auga nos que. Nos regatos e pequenos ríos de montaña non supera case os 30&nbsp;cm e os 300 g de peso; nos ríos máis grandes dos vales, e nos lagos, onde a riqueza da ictiofauna é maior, algúns exemplares poden alcanzar pesos considerábeis, de entre os 5 e os 7&nbsp;kg. Porén, en [[Galicia]] non adoitan acadaacadar másmáis de 40&nbsp;cm de lonxitude e 1&nbsp;kg de peso.<ref name=RV2>Rodríguez Villanueva ''et al.'' (1995), p. 369.</ref>

{{Cita|''Coma o océano é fértil en peixe, so ríos glegos sóno en troitas. A máis corrente é a "salmo fario", que vive sempre nos ríos e nunca naixa ao mar, (...) As millores troitas son as de abril deica se veda a pesca. As maísmáis grandes non son as máis sabrosas. Unha troita de dez centímetros de longo está moi ben. O millor é fritilas, e no país deuse cunha grande invención, que é botar no maceite en que se friten uns cachiños de unto. A troita fritida mesmo pide unha ensalada de leituga. Si non hai unto á man, pódense botar no aceite, na tixela, unhas lonchiñas de xamón, co blamco, e si está algo rancio, millor. Aínda que nalgúns lugares empanan a troita, a verdade é que non lle dá gosto ao pan, e coido que seña a peor das empanadas''.|Cunqueiro, Á. ''A cociña galega'', p. 94.}}