Joachim Murat: Diferenzas entre revisións
Contido eliminado Contido engadido
corrixo *fuxe e outros |
corrixo |
||
Liña 53:
{{VT|Levantamento do 2 de maio|Xunta Suprema de Goberno (1808)}}
En [[1808]] entra en [[España]] co rango de comandante xeral do exército e gobernador de [[Madrid]]. Como tal, viviu como protagonista o [[levantamento do 2 de maio]] de 1808, unha verdadeira revolta popular antifrancesa que Murat reprimiría a sangue e fogo:
Cando o infante [[Antonio Pascual de Borbón|Antonio Pascual]] —que o seu sobriño [[Fernando VII]] deixara en Madrid como presidente da [[Xunta Suprema de Goberno (1808)|Xunta Suprema de Goberno]] encargada da [[rexencia]] de España na súa ausencia— escapou da capital cara a Baiona o 4 de maio, Murat presentouse na Xunta Suprema para pedir formar parte dela, recibindo daquela unha negativa inicial; pero volveu presentarse sorpresivamente outra vez, nunha reunión na noite, e os restantes membros, querendo evitar males maiores, aceptárono.<ref name="Murat preside">''Gazeta de Madrid'' de 10 de maio [http://www.boe.es/datos/imagenes/BOE/1808/045/A00442.tif p. 442].</ref>
Liña 67:
E o 25 de maio o propio Napoleón lanzou unha proclama aos españois na que indicaba que non ía reinar en España, confirmando a convocatoria da Asemblea de notábeis en Baiona e, de paso, confirmando no seu posto a Murat.<ref name=proclama />
O 6 de xuño, ditou un decreto no que nomeaba ao seu irmán Xosé como rei de España.<ref name=josef /> Ao día seguiente, Napoleón pediulle ao seu irmán, que acababa de chegar a Baiona, que aceptara a corona. Alí foi recoñecido como tal polas autoridades españolas presentes. Xosé aceptou a coroa o 10 de xuño, e confirmou a Murat como Lugartenente do reino. O rei Xosé chegou a Madrid o 20 de xullo, sendo proclamado rei
== Rei de Nápoles ==
Liña 81:
== Abdicación e morte ==
Murat foxe a Nápoles, pero inmediatamente abdica e consegue escapar a Francia xunto a súa esposa. Solicita unha audiencia especial e é recibido por Napoleón nas [[Palacio de las Tullerías|Tullerías]]. Arrepentido, pide perdón ao emperador e solicita o seu vello posto á
Despois da [[batalla de Waterloo]] e a ulterior caída de Napoleón, Murat e Carolina entenden que non cabe xa esperar clemencia por parte de [[Luís XVIII de Francia|Luís XVIII]] ou dos austríacos. Murat foxe a [[Córsega]], desde onde intenta organizar a reconquista de Nápoles cun plan que imitaba ao que utilizara Napoleón tras a súa fuga de Elba. Desembarcou en [[Calabria]] acompañado por trinta fieis, pero a poboación non só non o recibiu como un liberador, senón que non fixo nada para evitar o seu posterior arresto. Foi encerrado no castelo de Pizzo, onde un [[consello de guerra]] sumario xulgouno, condenándoo a morte e executándoo nunha das salas da fortaleza, concedéndolle como única graza escribir á súa esposa.
| |||