Joan Brossa: Diferenzas entre revisións

Contido eliminado Contido engadido
Sen resumo de edición
Sen resumo de edición
Liña 1:
[[Ficheiro:FotoBrossa.jpg|miniatura|direita|200pxdereita|'''Joan Brossa''']]
'''Joan Brossa i Cuervo''', nado en [[Barcelona]] o [[19 de xaneiro]] de [[1919]] e finado na mesma cidade o [[30 de decembro]] de [[1998]], foi un [[poeta]], [[dramaturgo]], artista plástico e [[deseño|deseñador]] gráfico, o máis representativo expoñente da vangarda artística [[Cataluña|catalá]] da segunda medade do século XX. Como el dixo: “Os xéneros das artes son medios diferentes para expresar unha mesma realidade. Eles son as caras dunha mesma pirámide que converxen no punto máis alto” <ref>http://www.joanbrossa.org/obra/brossa_obra_poetica.htm</ref>.
 
==Traxectoria==
== Biografía e obra ==
Empezou a escribir durante a [[Guerraguerra Civilcivil Española|Guerra Civil 1936-1939española]], na que foi ferido. Regresou a Barcelona, en 1941, e entrou en contacto con oco poeta [[J.V. Foix]], o pintor [[Joan Miró]] e o dinamizador cultural [[Joan Prats]]. Grazas aos seus consellos e dentro dunha liña neo[[surrealismo|surrealista]] empezou a escribir centos de [[soneto]]s, [[oda]]s [[Safo|sáficas]] e [[sestina]]s dunha total perfección formal ademais de miles de poemas libres e directos, dos cales publicou preto de oitenta libros. Tamén se exercitou no teatro, ao que chamaba «poesía escénica», do que chegou a escribir unhas trescentas cincuenta obras que comprendían teatro de texto, guións cinematográficos, libretos de ópera, performances, teatro de cabaret, happenings, accións musicais, strip-teases etc. Toda esta enorme obra literaria foi escrita, sen excepción, en [[lingua catalá]], e hoxe xa ha sido traducida a máis de quince idiomas.
 
Brossa sempre rexeitou ser identificado con outro apelativo diferente do de «poeta», aínda que a súa arte pronto traspasou a estrita literatura. Dentro de os mesmos parámetros rupturistasruturistas, xa en 1941 realizou o seu primeiro poema visual, en 1943 o seu primeiro ''objet trouvé'', en 1950 a primeira combinación de obxectos dispares e en 1956 a súa primeira instalación na fiestra dunha tenda de Barcelona. Xunto con os pintores [[Antoni Tàpies]], [[Joan Ponç]], [[Modest Cuixart]] e [[Joan-Josep Tharrats]] e o filósofo [[Arnau Puig]] había fundado en 1948 o grupo artístico e a revista ''[[Dau al Set]]''.
Empezou a escribir durante a [[Guerra Civil Española|Guerra Civil 1936-1939]], na que foi ferido. Regresou a Barcelona, en 1941, e entrou en contacto con o poeta [[J.V. Foix]], o pintor [[Joan Miró]] e o dinamizador cultural [[Joan Prats]]. Grazas aos seus consellos e dentro dunha liña neo[[surrealismo|surrealista]] empezou a escribir centos de [[soneto]]s, [[oda]]s [[Safo|sáficas]] e [[sestina]]s dunha total perfección formal ademais de miles de poemas libres e directos, dos cales publicou preto de oitenta libros. Tamén se exercitou no teatro, ao que chamaba «poesía escénica», do que chegou a escribir unhas trescentas cincuenta obras que comprendían teatro de texto, guións cinematográficos, libretos de ópera, performances, teatro de cabaret, happenings, accións musicais, strip-teases etc. Toda esta enorme obra literaria foi escrita, sen excepción, en [[lingua catalá]], e hoxe xa ha sido traducida a máis de quince idiomas.
 
[[Ficheiro:Poema visual (destrucció) - Joan Brossa - Barcelona.jpg|miniatura|esquerda|300px|Joan Brossa: ''Poema visual transitable en tres partes'', Velódromo, Barcelona.]]
Brossa sempre rexeitou ser identificado con outro apelativo diferente do de «poeta», aínda que a súa arte pronto traspasou a estrita literatura. Dentro de os mesmos parámetros rupturistas, xa en 1941 realizou o seu primeiro poema visual, en 1943 o seu primeiro ''objet trouvé'', en 1950 a primeira combinación de obxectos dispares e en 1956 a súa primeira instalación na fiestra dunha tenda de Barcelona. Xunto con os pintores [[Antoni Tàpies]], [[Joan Ponç]], [[Modest Cuixart]] e [[Joan-Josep Tharrats]] e o filósofo [[Arnau Puig]] había fundado en 1948 o grupo artístico e a revista ''[[Dau al Set]]''.
A partir do encontro con o poeta brasileiro [[João Cabral de Melo]] (1947), daquela vicecónsul do seu país en Barcelona, a obra de Brossa deu unha guinada ao compromiso social e político. Cabral editou e prologou o seu libro ''Em va fer Joan Brossa'' (Joan Brossa me fez, 1951), hoxe considerado uno dos primeiros exemplos europeos de «antipoesía». Durante os anos sesenta a combinación da poesía literaria con a dramática, a visual e a obxetualobxectual chegaría á súa plenitude, liña inter-xénerosinterxéneros que Brossa non abandonaría xamais. Tras a restauración da democracia, a súa proxección máis popular chegou con os carteis, frecuentemente referidos a evetoseventos populares, e especialmente con a «poesía urbana»: o seu «Poema visual transitable en tres partes» (1984) do Parque do Velódromo de Barcelona foi o primeiro de unha serie que pronto chegou nas rúas e prazas de Cataluña, das [[Baleares]], de [[Andorra]], de [[Alemaña]], de [[Cuba]]...
 
[[File:Mollet del Valles 094 29-11-2008.jpg|thumbdereita|rightminiatura|Poema urbano ''A ajaguda amb peix'' no Casa do concello de [[Mollet del Vallès]] ([[Cataluña]]).]]
[[Ficheiro:Poema visual (destrucció) - Joan Brossa - Barcelona.jpg|miniatura|esquerda|300px|Joan Brossa: ''Poema visual transitable en tres partes'', Velódromo, Barcelona.]]
A partir do encontro con o poeta brasileiro [[João Cabral de Melo]] (1947), daquela vicecónsul do seu país en Barcelona, a obra de Brossa deu unha guinada ao compromiso social e político. Cabral editou e prologou o seu libro ''Em va fer Joan Brossa'' (Joan Brossa me fez, 1951), hoxe considerado uno dos primeiros exemplos europeos de «antipoesía». Durante os anos sesenta a combinación da poesía literaria con a dramática, a visual e a obxetual chegaría á súa plenitude, liña inter-xéneros que Brossa non abandonaría xamais. Tras a restauración da democracia, a súa proxección máis popular chegou con os carteis, frecuentemente referidos a evetos populares, e especialmente con a «poesía urbana»: o seu «Poema visual transitable en tres partes» (1984) do Parque do Velódromo de Barcelona foi o primeiro de unha serie que pronto chegou nas rúas e prazas de Cataluña, das [[Baleares]], de [[Andorra]], de [[Alemaña]], de [[Cuba]]...
 
[[File:Mollet del Valles 094 29-11-2008.jpg|thumb|right|Poema urbano ''A ajaguda amb peix'' no Casa do concello de [[Mollet del Vallès]] ([[Cataluña]]).]]
 
Ao lungo da súa carreira a obra de Joan Brossa encontrou a complicidade de numerosos artistas, como os pintores [[Joan Miró]] e [[Antoni Tàpies]], os músicos [[Josep Maria Mestres Quadreny]] e [[Carles Santos]], os escultores [[Eduardo Chillida]] e [[Riera i Aragó]], o cineasta [[Pere Portabella]] e o fotógrafo [[Chema Madoz]], e proxectou unha importante influencia sobre artistas das novas xeracións de todo o mundo.
 
Logo da súas primeiras exposicións individualesindividuais na Fundació Joan Miró de Barcelona (1986), no Art’20 de [[Basilea]] (1989), as monográficas en [[Múnic]] (1988), [[Nova York]] e [[Ámsterdam]] (1989), [[Houston, Texas|Houston]] e [[Minneapolis, Minnesota|Minneapolis]] (1990), [[Céret]]-[[Collioure]] (1991), [[Londres]] e [[Chicago, Illinois|Chicago]] (1992), [[Marsella]] e [[Malmö]] (1993), [[París]] (1995), [[Frankfurt]] (1997), [[Cidade de México]], [[Monterrey]], [[Kassel]] e [[Gotemburgo]] (1999) e sobre todo a do [[Museo Raíña Sofía]] de [[Madrid]] (1991), seguidas da súa presenza nos pavillóns oficiais das bienalesbienais de [[São Paulo]] (1993) e [[Venecia]] (1997), a obra plástica de Joan Brossa alcanzou unha progresiva proxección internacional.
 
Despois da súa morte, unha nova exposición retrospectiva na [[Fundación Joan Miró]] (2001) e unhas antolóxicas en diversas cidades de [[Chile]], [[Brasil]], [[Arxentina]], [[Portugal]], [[España]], [[Austria]], [[República Checa]], [[Suecia]], [[Francia]], [[Alemaña]], [[Polonia]] e [[México]] consolidaron a Brossa como unha primeira figura do panorama artístico contemporáneo internacional, mentres a súa obra plástica chegaba a museos e coleccións do mundo enteiro.