Revisión como estaba o 12 de agosto de 2016 ás 14:35 editar HacheDous=0 (conversa \| contribucións) 34.885 edicións Creada como tradución da páxina "Jaume Cabré i Fabré" Etiqueta: Tradución de contido		Revisión como estaba o 12 de agosto de 2016 ás 14:36 editar desfacer HacheDous=0 (conversa \| contribucións) 34.885 edicións Sen resumo de edición Edición máis nova →
Liña 1: {{enuso}} '''Jaume Cabré i Fabré''', nado en'''  '''[[Barcelona]]  o  [[30 de abril]] de [[1947]],  é un [[escritor]] e guionista catalán. Traxectoria Licenciouse en filoloxía catalá na  [[Universidade de Barcelona]], foi catedrático de ensino medio e é profesor na [[Universidade de Lleida]], tamén é membro da sección filolóxica do  [[Institut d'Estudis Catalans\|Institut d 'Estudis Cataláns]]. Por moitos anos compaxinou a escrita literaria co ensino. Tamén realizou guións para o cine e atelevisión. Con  Joaquim Maria Puyal, foi o creador e guionista da primeira telenovela en catalán: ''La granja'' (1989-1992),á que seguiron outras series como  ''Estació d'enllaç'' (1994-1998), ''Crimsi'' (2000) e os telefilmes  ''La dama blanca'' (1987), ''Nines russes'' (2003) e ''Sara'' (2003). Para o cine, escribiu (xunto con Jaume Fuster, Vicenç Villatoro e Antoni Verdaguer) o guión da película de  Antoni Verdaguer ''La teranyina'' (1990), baseada na súa novela, premio  Sant Jordi de 1984.<ref name="GEC">"[http://www.enciclopedia.cat/EC-GEC-0013180.xml Jaume Cabré i Fabré]". </ref> Co mesmo equipo realizou o guión de  ''[[Habanera\|Havanera]]'' (1993). Recibiu os principais galardóns da literatura catalá a obra inédita e traballo publicado, así como o Premio de Honra do catalán Letras, concedido por [[Òmnium Cultural]], para o conxunto do seu traballo e carreira.<ref name="Premi d'Honor">"[http://www.vilaweb.cat/noticia/3712273/jaume-cabre-premi-dhonor-lletres-catalanes.html Jaume Cabré, Premio de Honra do catalán Letras]". </ref> En 2014, foi homenaxeado coa [[Premio Creu de Sant Jordi\|Creu de Sant Jordi]] en tanto que circulación individuais para os servizos prestados a [[Cataluña]].<ref name="CSJ"> "[http://www.324.cat/noticia/2358453/catalunya/Jaume-Cabre-Vicky-Pena-i-Josep-Maria-Marti-entre-les-Creus-de-Sant-Jordi-2014 Jaume Cabré, Vicky Peña, e Josep María Martí, entre o Creus de Sant Jordi 2014]". ''324.gato'', 1 abril de 2014 [Consultado: 1 de abril de 2014].</ref> Liña 12 ⟶ 13: === Inicios === Dáse a coñecer con dous libros de narracións, ''Faules de mal desar''  (1974) e ''Toquen a morts'' (1977).<ref name="Sapienss">Gracià, Oriol. </ref> Na súa primeira novela, ''Galceran, l'heroe de guerra negra'' (1978), xa aparecen os que serán os termas centrais da súa obra: o poder e a condición humana. O personaxe do bandido Jaume Galceran, cheo de contradicións, está definido como un heroe, mesmo ao seu pesar, durante a [[Segunda Guerra Carlista\|Guerra dels Matiners]] (Segunda Guerra carlista). A segunda novela, ''Carn d'olla'' (1978), fai destacar un personaxe ben diferente,  Barringa Barranga, un ex-prostituta que estableceu unha ampla rede de relacións no barrio barcelonés de  [[Barrio de Sant Antoni\|Sant Antoni]]. En  ''El mirall i l'ombra'' (1980), aparece por primeira volta a música e, en certo modo, a reflexión sobre o valor da creación artística, que máis tarde van ser temas presentes de maneira constante. Tamén en 1980  publicou unha obra de literatura infantil, a novela, ''La història  que Roc Pons no coneixia'' e, un ano máis tarde, unha conto que leva por título  ''El blauet  ''. === Consolidación === Durante os anos 1984 e 1985, aparecen os tres títulos que comporán o  ciclo de Feixes   e no que estaba a traballar desde había moitos anos. En 1984 publícase  ''  La teranyina  '', unha historia enmarcada na [[Semana Tráxica]] e que conta as vicisitudes da época, na cidade de  [[Socalco\|Feixes]], correlato literario de  [[Terrasa]]. A loita polo poder político, económica, familiar, reflíctese nos movementos dos diversos personaxes da familia Rigau, e os outros personaxes presentes nesta novela. Do mesmo 1984 é  ''Fra Junoy o l'agonía del sons'', unha novela de xestación lenta, na que ademais dos movementos subterráneos do mundo eclesial de Feixes e do mosteiro da  Ràpita,  do que o frade protagonista é o confesor, a música ten un protagonismo destacable. Algúns dos personaxes ''La teranyina''  e o mundo da Feixes tamén están presentes nesta novela, que non deixa de ser unha continuación da anterior. Destaca  a figura de fra Junoy, unha especie de vítima dos que teñen o poder de manipulación. En 1985 publicou a novela curta  ''Luvowski o la desraó'', que é o punto final destes personaxes e familias que viviron nas outras dúas novelas. Esta historia publicouse nun libro de relatos: ''Llibro de preludis'', no que a música está aínda máis presente. En 1984 publicou a súa segunda novela infantil:  ''  L'home de Sau''. === Madurez === [[Ficheiro:Jaume_Cabré-_Diada_de_Sant_Jordi_2014_a_Barcelona_(28).JPG\|miniatura\|Día de Sant Jordi  de 29014  en Barcelona.]] En 1991, aparece ''Senyoria'', unha novela sobre a corrupción xudicial que vén do poder absoluto e situada na Barcelona de finais do século XVIII.   Protagonizada por  Rafel Massó, o rexente civil da  Audiencia de Barcelona, pinta a figura do verdugo, con todos os seus medos e o seu egoísmo. ''L'ombra de l'eunuc''  (1996) é unha novela que relata os anos finais do franquismo, a transición e os anos seguintes desde o punto de vista da xeración do autor, personificada por Miquel Gensana, o protagonista. Ao mesmo tempo, é unha novela de reflexión sobre o feito creativo e, sobre todo, o feito musical. A estrutura do relato baséase na mesma estrutura do  ''Concerto para violín e orquestra'', de  [[Alban Berg]].  En 1999 publicou ''El sentit de la ficciò'', un ensaio sobre a creación literaria, sobre a escritura, sobre a cociña do escritor. No ano 2000, hai un retorno ao conto co libro de relatos  ''Viatge d'hivern''. Catorce historias ligadas unhas ás outras por impulsos agachados. O ano seguinte, en 2001, publicou e estreou no [[Teatre Nacional de Catalunya\|Teatro Nacional de Cataluña]], a obra de teatro ''Pluja seca'', no que aparece o tema da terxiversación da memoria histórica e sobre o feito de que a historia a escriben os vencedores. O drama comeza no castelo de [[Peníscola\|Peñiscola]] convertido en corte papal  o día que morre [[Bieito XIII, antipapa\|Bieito XIII]] e o colexio cardenalicio decide nomear un sucesor, e que en Roma cualifican de  ''[[antipapa]]''. A súa novela ''Les veus del Pamano'' (2004) arrrinca nos anos corenta, unha aldea do [[Pallars Sobirà]] e chega ata os nosos días, cun friso de personaxes como os profesores Oriol Fontelles e Tina Bros, ou a señora  Elisenda Vilabrú. A memoria histórica, a imposibilidade de perdón, o medo ao esquecemento son algúns dos temas que aparecen nesta novela. O [[16 de novembro]] de [[2009]], [[TV3]] estreou unha miniserie de dous episodios baseado na novela.<ref>CATALÁN, Catalunya Televisión. </ref> En 2005, publicou o seu segundo ensaio: ''La matèria de l'esperit'', sobre a lectura literaria.

Jaume Cabré: Diferenzas entre revisións