Anafi: Diferenzas entre revisións
Contido eliminado Contido engadido
mSen resumo de edición |
a edición de esta páxina procede da información de enːAnafi |
||
Liña 1:
{{Entradución}}
{{Illa
| nome = Anafi
| lenda = Localización da illa
| pé_imaxe = Chora cidade
▲| colspan="2" | [[Ficheiro:Chora Anafi.JPG|330px|Chora cidade]]
| entidade_territorial = [[Periferias de Grecia]]
| opc_entidade = [[Exeo Meridional]]
| provincia =
| [[Capital]] || [[Anafi, cidade|Anafi]]▼
| mar = [[Mar Exeo]]
▲| País || [[Grecia]]
| distancia =
| superficie = 40´370
| longo =
| largo =
▲| [[Arquipélago]] || [[Cícladas]]
| perímetro =
| [[Lingua]]s || [[Lingua grega|Grego]]▼
| poboación = 271 (2011)
| densidade = 6´7
| xentilicio =
| tipo =
▲| Coordenadas || {{Coordenadas|36|22|N|25|47|E}}
▲| Maior Altura || 584 m [[Monte Kalamos]]
▲| colspan="2" | [[Ficheiro:GR Anafi.PNG|330px|Localización da illa]]
▲|}
'''Anafi''' ([[Lingua grega|grego]]: Ανάφη) é unha illa [[Grecia|grega]] e unha [[Comunidades e Municipios de Grecia|comunidade]] das [[Cícladas]]. En
== Historia ==
Segundo a mitoloxía, a illa recibiu o nome de Anafi, porque xorde das profundidades do mar para dar refuxio aos [[Argonautas]] dunha gran tormenta, co seu arco para arroxar luz sobre ela (é dicir, o nome da illa {{lang|greek|Ἀνάφη}} derívase de {{lang|greek|ἀνέφηνεν}} ", que fixo aparecer").<ref>Apollonius Rhodius, ''Argonautica'', 4.1717-18</ref> Se o nome da illa deriva desta palabra, e significa "revelación", a continuación, Anafi está vinculada a [[Delos]], unha illa cuxo nome tamén deriva dunha antiga palabra grega que significa "revelar". Outros din que o nome débese á non existencia de serpes na illa "''An Ofis''" (sen serpes). A pesar do seu reducido tamaño, Anafi ofrece mitoloxía e interese arqueolóxico. No mosteiro de Panagia Kalamiotisa, hai ruínas dun templo construído como ofrenda ao deus [[Apolo]] Aegletus. Algunhas das inscripciones da illa (Inscriptiones Graecae XII, 248 liña 8) refírense ao deus Apolo como "asgelatos" ασγελατος, un uso único, dito por algúns estudiosos como unha variante de Aigletes, radiante. Con todo, un investigador (Burkert 1992) vincula este epíteto a unha deusa sumeria da curación e ao fillo de Apolo Asclepio. Tamén se poden atopar ruínas en Kasteli e a maioría dos achados como as estatuas están situadas no Museo Arqueolóxico na Chora (cidade), nun cuarto moi pequeno onde se almacenan as reliquias. Na época romana a illa foi utilizada como lugar de exilio.
Despois da [[Cuarta Cruzada]] en 1204, cando Venecia fixose cargo das Cícladas, Anafi foi concedida a [[Marco Sanudo]] a Leonardo Foscolo. {{SFN | Miller | 1908 | p = 44}} No década de 1270 finais dos anos, a illa recuperouse para o [[Imperio bizantino]] por [[Licario]] e outro renegado italiano e nativa de Anafi, [[John do Cavo]], que sucedeu a Licario como almirante imperial no Egeo. { {SFN | Miller | 1908 | pp = 141, 154}} En 1307 a illa foi capturada por [[Januli Gozzadini]], de [[Bolonia | boloñesa]]. orixe, que se estableceu como o seu señor independente {{SFN | Miller | 1908 | p = 584}} Moito máis tarde o gobernador de Anafi, William Crispo (1390-1463), converteuse en rexente do Ducado do Arquipélago, deixando Anafi baixo o control da súa filla Florencia. William dise que construíron as fortificaciones ( '' kastro '') por encima da actual poboación. Tamén se afirma que construíu unha fortaleza, ás veces referido como "Gibitroli", no monte Kalamos (Bursian, C '' Xeografía von Grecia '', Teubner, Leipzig, 1862; Philippson, A ''. Beiträge zur Kenntnis der griechischen Inselwelt '', Justus Perhes, Gotha, 1899; véxase tamén Eberhard-Kipper, H., Kykladen: '' Inseln der Ägäis '', [[Walter Verlag]], Friburgo, 1982; Tournefort, JP de '' Relación d'un voyage au Levant fait par ordre du Roy ... '', Parides, 1717; Kenna, Margaret, '' Apolo e a Virxe: os significados cambiantes dun sitio sagrado en Anafi '', '' historia e Antropología '' de 2009, 20 (4): 487-509
En 1481, a illa pasou á familia [[Pisani]] como parte dun dote. O Pisani gobernou ata 1537, cando o [[Imperio Otomán | otomán]]. Almirante [[Hayreddin Barbarroja]] allanada e levou a todos os seus habitantes como escravos {{SFN | Libre | 2006 | p = 236}} A illa foi finalmente recolocados, e adquiriu un conxunto de privilexios da corte otomá en 1700, a cambio de 500 coroas. A partir de entón deixouse en gran parte a valerse por si mesmo, fóra diso a visita anual da flota otomá para recoller o tributo {{SFN | Libre | 2006 | p = 236}}. A illa foi visitada en 1700 por Joseph Pitton de Tournefort, botánico para a corte francesa. El describe Monte Kalamos como " '' une deas plus Effroyables roches qui soit au monde ''". Algúns dos restos antigos da illa foron adquiridos por anticuarios franceses e británicos; unha estatua helenística de Kastelli (dunha muller que sostén unha cunca de incienso) pódese atopar no Museo do Hermitage, San Petersburgo.
Durante o [[guerra ruso-turca de 1768-1774]], que se levou a cabo e utilízase como base da flota rusa baixo [[Alexei Orlov Grigoryevich | Alexey Orlov]]. Desde 1770 ata o final da guerra {{SFN | Libremente | 2006 | p = 236}} Durante a [[Guerra de Independencia grega]] o Anafiots enviou "dous [[calcos]] dos homes" para unirse á loita. Moitos homes abandonaron a illa para axudar na construción de Atenas, capital de Grecia, e desde entón non había tanto estacional como a migración permanente, e unha comunidade migrante criouse na cidade. Construíron casas por si mesmos nas laderas da [[Acrópolis de Atenas | Acrópolis]] roca, nunha zona aínda coñecido como [[Anafiotika]] (ver Caftanzoglou 2000). James Theodore dobrado visitou a illa coa súa esposa no inverno de 1880 a 1881 e dá unha vívida descrición da illa. (dobrado, James Theodore, '' As Cícladas, ou ben, a vida entre os gregos insulares '', [ 1885] edición editada por G. Brisch, Archaeopress, Oxford, 2002)
A illa foi utilizada como lugar de exilio interno para os criminais e disidentes políticos desde a década de 1920 en diante. Ou'Connor, V.C.S. '' As illas do Egeo '', Hutchinson, Londres, 1929; Birtles, Bert, '' Exiliados no Egeo, unha narración persoal da política grega e viaxar '', Victor Gollancz, Londres 1938; Kenna, Margaret, '' A Organización Social do Exilio: gregos detidos políticos na década de 1930 'Amsterdam': Harwood Academic Publishers, 2001 turismo desenvolvido na década de 1970, particularmente logo dun xerador de electricidade, construído en 1974, e as obras portuarias leváronse a cabo. A construción de estradas pavimentadas desde finais de 1980 en diante non só o aumento do turismo, pero reviviu a economía agrícola da illa. Existen numerosas publicacións relativas á illa desde mediados da década de 1960 (véxase libros e artigos por Margaret Kenna Grego Island Life: O traballo de campo en Anafi, Harwood, 2001, véxanse tamén os artigos sobre academia.edu ) e a súa fotografías da illa e as comunidades migrantes nas décadas desde 1966 foron depositados no Museo Benaki Arquivo fotográfico (que se atopa na praza Kolonaki - Filikis Etaireias 15).
== Xeografía ==
Anafi é moito máis que unha illa para camiñar. A través dos antigos camiños e ao redor dos outeiros escarpados, pódese camiñar ata o outro lado da illa. As praias máis populares son Klisidi e Roukounas. A península do extremo oriental da illa está dominada por un pico monolítico, o Monte Kalamos (584 m), un dos máis grandes do [[mar Mediterráneo]]. Emprazado sobre a cima deste macizo está a igrexa de Kalamiotissa, reconstruída en gran parte logo dun terremoto na década de 1950.
Xunto co seu veciño máis grande Santorini, Anafi non se contaba inicialmente entre as Cícladas por geógrafos antigos, pero entre as Espóradas [[]]. Isto só cambiou durante o período de [[Latinokratia | regra de América]] a finais de [[Idade Media]] {{SFN | Libre | 2006 | pp 234-235 =}}.
Anafi é en gran medida unha illa para camiñar. Antonis Kaloyerou publicou unha guía para caminantes á illa, en grego, profusamente ilustrado, con instrucións detalladas, tempos e distancias (??????? ?????????, ?? ????????? ??? ??????, ROAD 2010, consulte www.road.gr). Tamén hai un 1: 15.000 "mapa de rutas" en grego e en Inglés publicado polo terreo, non: 318. (Ver www.terrainmaps.gr) A través das senllas antigas e ao redor dos outeiros escarpadas, pódese camiñar ata o outro lado da illa. As praias máis populares son sexa Klisidi e Roukounas. Unha península no extremo oriental da illa está dominada por un pico monolítica, Mt. Kalamos, entre as máis importantes do [[Mediterráneo]] en {{convert | 420 | m | ft | 0 | abbr = on}}. No alto deste macizo é a igrexa Kalamiotissa, reconstruída en gran parte logo dun terremoto na década de 1950. O icono desta igrexa (localmente chamado "Monasterio Alto") foi tomada, logo dunha tormenta en 1887, á igrexa, aos pés do monte Kalamos, construída dentro das paredes do templo de Apolo (localmente chamado "Monasterio inferior"). O festival asociado con este icono celébrase o 8 de setembro, o nacemento da Virxe. Na illa, o epíteto (único en Grecia) aplicado á Virxe é Kalamiotissa, como se di no icono que se atoparon nunha cana (kalami) na cima do monte Kalamos. A viaxe cara a e desde Anafi só pode facerse por barco, e posto que se engadiron máis destinos no camiño, tárdase case 19 horas a partir de [[Atenas]]. Con todo, o horario do barco cambia no verán e no inverno, polo que é importante revisar cuidadosamente antes de viaxar. Tamén é posible chegar á illa de Santorini.
Un estudo geológico da illa publicada en 1870 menciona depósitos de calamina (utilizados na galvanización), e hai depósitos de arcilla no área de Vayia utilizado por alfarero da illa na década de 1950. Máis recientemente, os geólogos aproveitáronse das extensas excavaciones asociados coa construción de estradas nos anos 1980 e 1990 para examinar os estratos de roca e outras características geológicas afectadas polas erupciones volcánicas de Santorini e os depósitos de cinzas volcánicas que caeron sobre Anafi ver J Leichmann
==Véxase tamén==
| |||