Gran Premio de Alemaña: Diferenzas entre revisións

{{Atención|1=revisar referencias|data=agosto de 2016}}

{{Sen referencias|data=agosto de 2016}}

{{wikificar}}

{{Portal|Fórmula 1}}

 

==== AVUS ====

A primeira competición automobilística nacional en Alemaña celebrouse no circuíto [[AVUS]] (Automobil Verkehrs und Übungs-Straße) no suroeste de [[Berlín]] en 1926 como unha carreira de autos deportivos. O circuíto de AVUS componse de dúas rectas de 9´656&nbsp;km combinados con dúas horquillas a esquerda en cada extremo. A primeira carreira en AVUS, baixo unha intensa choiva, foi gañada polo Alemán, [[Rudolf Caracciola]] nun [[Mercedes-Benz]]. O evento viuse empanado polo accidente de [[Adolf Rosenberger]] contra unha das casetas dos comisarios, matando a tres persoas. O circuíto de AVUS considerábase extremadamente perigoso ata naquel entón, polo que a carreira foi trasladada.<ref>http://www.f1fanatic.co.uk/2008/01/08/f1-circuits-history-part-4-1958-60/</ref> O ''Gran Premio de Alemaña'' converteuse nunha carreira oficial en 1929. Malia que se disputaron carreiras fóra de campionato en AVUS-Rennen na década de 1930, o Gran Premio de alemaña non volvería a AVUS ata {{f1|1959}} nunha única aparición.

 

 

==== Nürburgring e o Campionato Mundial ====

Logo da [[Segunda Guerra Mundial]], Alemaña estivo vetada nos eventos deportivos internacionais ata 1951. Unha carreira de Fórmula 2 fóra de campionato foi gañada por [[Alberto Ascari]] en 1950 no circuíto de Nürburgring Nordschleife. O Gran Premio de Alemaña incluíuse como parte do novo campionato de Fórmula 1 na súa segunda tempada. Nordschleife ía ser o alicerce do evento de carreiras de motor máis importante de Alemaña Occidental para o próximo cuarto de século. Unha media de 375.000 espectadores cada ano foron a ver a carreira, que foi moi popular.<ref>{{cite web|url=http://www.youtube.com/watch?v=6IfKptzLWck&feature=related |title=F1 - 1973 Nürburgring Nordschleife - 1of2 |publisher=YouTube |date=2007-09-20 |accessdate=2012-11-07}}</ref> A carreira de [[Gran Premio de Alemaña de 1951|1951]] foi liderada polo arxentino [[Juan Manuel Fangio]] durante 14 voltas; pero tivo que repostar o seu Alfa e só lle funcionaban a terceira e cuarta marchas. Na parada nos pits, alcanzouno Ascari nun Ferrari e terminou segundo por detrás do italiano. Fangio gañou por primeira vez en [[Gran Premio de Alemaña de 1954|1954]] nun Mercedes; a primeira vez que un coche oficial Mercedes Grand Prix participaba en 15 anos. Gañou pilotando un [[Mercedes-Benz W196|novo W196 de rodas abertas]]. Este carreira tamén presenciou a morte do piloto arxentino [[Onofre Marimon]] nun [[Maserati 250F]] durante a práctica. Debido á falta de coñecemento do circuíto, crucial para facelo ben no circuíto de Nürburgring, non soubo negociar unha curva complicada, cerca da ponte Adenauer. Saíuse da estrada, abriuse paso entre unha sebe e caeu por unha pendente pronunciada. O coche caeu pola pendente. Unha vez que se detivo, Marimon quedou atrapado debaixo dos 670&nbsp;kg do 250F, co seu corpo esmagado. As lesións do desventurado arxentino foron o suficientemente graves para matalo uns minutos despois do incidente. O seu compatriota Fangio foi a ver os restos do Maserati; atopouno na cuarta marcha das catro que tiña, esta curva tomábase normalmente nun coche de F1 na terceira velocidade. Isto demostrou que o accidente fora por desgraza un erro do piloto. A carreira de [[Gran Premio de Alemaña de 1955|1955]] cancelouse a raíz do [[Traxedia de Le Mans de 1955|desastre de Le Mans]]. Fangio gañaría as dúas seguintes carreiras.

 

 

A carreira de [[Gran Premio de Alemaña de 1959|1959]] disputouse no circuíto ultra rápido de AVUS en Berlín. Esta foi a única carreira de Fórmula Un que tivo lugar alí e foi gañada por Brooks nun Ferrari. O circuíto de AVUS agora estaba formado por dúas rectas de 3´676&nbsp;km, unha estreita horquilla a esquerdas nun extremo e un enorme peralte de 43° construído en 1937 no outro extremo, que era coñecido como "O Muro da Morte".<ref>[[AVUS]]</ref> As rectas só podían ter 3´676&nbsp;km. porque se foran máis longas, o circuíto cruzaría á [[República Democrática Alemá]]. O destacado piloto francés de Fórmula Un [[Jean Behra]] morreu durante unha carreira de apoio pilotando un Porsche. Perdeu o control e o Porsche subiu e voou fóra do peralte, que non tiña ningunha parede ou barreira de seguridade de ningún tipo. Behra foi arroxado a 90 metros de distancia do seu coche e a súa cabeza golpeou contra un hasta dunha bandeira, matándoo instantaneamente. Behra fora despedido por Ferrari logo dun altercado nun restaurante co director da Scuderia, pouco antes da súa morte.

A carreira de 1960 foi unha carreira de Fórmula 2 realizada na sección máis pequena 7´7&nbsp;km (South Loop) do circuíto Nürburgring ''Sudschleife'', este ano non se disputou a carreira de F1. O resto da década de 1960 viu nove carreiras da Fórmula Un en Nordschleife. A carreira de [[Gran Premio de Alemaña de 1961|1961]] foi gañada polo británico [[Stirling Moss]] pilotando un [[Team Lotus|Lotus]] privado. Moss foi capaz de manter baixo control aos dous potentes e máis rápidos Ferraris do americano [[Phil Hill]] e do alemán [[Wolfgang von Trips]]. A intelixente elección do pneumático e a hábil condución en condicións meteorolóxicas de mollado axudaron a Moss a terminar 16 segundos diante de Von Trips. A carreira de [[Gran Premio de Alemaña de 1964|1964]] viu ó piloto e gentleman holandés [[Carel Godin de Beaufort]] morrer durante a práctica despois de saírse na curva Bergwerk. O seu Porsche de cor laranxa pasou entre os arbustos, caeu por un terraplén e logo chocou contra unha árbore. Morreu a causa das súas feridas nun hospital preto do circuíto. O británico [[John Surtees]] gañou por segundo ano consecutivo. En [[Gran Premio de Alemaña de 1965|1965]] Clark logrou a súa sexta vitoria de Fórmula Un da tempada e gañou o seu segundo campionato de pilotos en Lotus. A carreira de [[Gran Premio de Alemaña de 1966|1966]] viu unhas condicións climáticas cambiantes e unha batalla entre o australiano [[Jack Brabham]] e Surtees con Brabham logrando a vitoria. O británico [[John Taylor]] morreu despois de que golpeara a parte traseira do [[Matra MS5]] de Fórmula 2 do belga [[Jacky Ickx]] cerca da ponte en Quddlebacher e Flugplatz. Taylor estrelouse e o seu Brabham BT11 incendiouse. Recibiu queimaduras graves, das que sucumbiu a un mes máis tarde.

En [[Gran Premio de Alemaña de 1967|1967]] engadiuse unha chicane antes dos boxes. A carreira de [[Gran Premio de Alemaña de 1968|1968]] foi con todo o escenario doutra gran vitoria. Este evento levouse a cabo baixo unha intensa choiva e a néboa. O británico [[Jackie Stewart]] gañou a carreira por máis de catro minutos sobre [[Graham Hill]], tiña 30 segundos de vantaxe sobre o segundo clasificado, Hill, ao final da primeira volta. Jacky Ickx gañou en [[Gran Premio de Alemaña de 1969|1969]] conducindo un Brabham. O belga fixera unha mala saída, recuperouse na pista e logo dunha longa batalla contra Stewart, Ickx tomou o liderado na volta 5. O escocés caeu cara atrás con problemas no cambio, deixando ó belga nunha posición dominante. Stewart foi capaz de manterse no segundo lugar. O piloto alemán [[Gerhard Mitter]] morreu durante a práctica pilotando un coche [[BMW 269]] de Fórmula 2 logo de que a súa suspensión traseira fallase e o coche fórase recto na sección costa abaixo preto da moi rápida curva de Schwedenkreuz. Esta foi a quinta vítima mortal relacionada coa Fórmula Un no circuíto alemán de 22´533&nbsp;km. en 15 anos, o máis longo de todos os circuítos aínda utilizados no campionato.

 

Pero {{f1|1970}}, foi o inicio da desaparición de Nordschleife para o automobilismo internacional. Logo da morte de Piers Courage en [[Circuíto Park Zandvoort|Zandvoort]] uns meses antes, a [[Asociación de Pilotos de Gran Premio]] tivo unha reunión nun hotel en Londres. Pese á considerable presión dos partidarios externos, decidiron non correr no tristemente soado circuíto alemán. As velocidades dos coches de Fórmula Un aumentaran de xeito espectacular do mesmo xeito que a tecnoloxía. Quedou claro que o circuíto de Nürburgring, era esencialmente brutal, a estrada non protexida a través dos bosques e os vales situados nas montañas, era demasiado perigoso e anticuado para as carreiras de Gran Premio. A carreira de [[Gran Premio de Alemaña de 1970|1970]] cambiouse a fume de carozo ó circuíto de Hockenheim, que xa fora mellorado con sistemas de seguridade. A carreira en si resultou ser moi emocionante, xa que foi gañada polo austríaco [[Jochen Rindt]], resistindo o ataque de Ickx nun Ferrari.

En [[Gran Premio de Alemaña de 1971|1971]] a carreira volveu a un modificado circuíto de Nürburgring. Fíxose máis suave, máis recto e estaba equipado con barreiras Armco e zonas de seguridade onde era posible. Pero, o trazado era practicamente o mesmo que antes, o circuíto seguía sendo perigosamente irregular e estreito en moitas zonas. Malia que algúns dos peores badenes e rectas con moitísimo vento (particularmente en Brünnchen e a Ponte de Antonius) foran suavizadas ou enderezadas, aínda había algúns grandes saltos na pista, sobre todo en Flugplatz e Pflanzgarten. Ademais, aínda quedaban algunhas partes da pista que non tiñan barreiras Armco, pero que engadíronse a través dos anos. A primeira carreira no Nordschleife reconstruído viu a Jackie Stewart gañar ao seu compañeiro de equipo [[François Cevert]]. A carreira de [[Gran Premio de Alemaña de 1972|1972]] viu a Jacky Ickx dominar no seu Ferrari e Stewart estrelouse na última volta despois de que se enganchara co suízo [[Clay Regazzoni]]. A carreira de [[Gran Premio de Alemaña de 1973|1973]] foi dominado polos pilotos do equipo Tyrrell de Stewart e Cevert, ía ser a vitoria 27 e última de Stewart. [[Gran Premio de Alemaña de 1974|1974]] viu o neozelandés [[Howden Ganley]] estrelarse en Hatzenbach, resultando ferido gravemente. Ganley xa se estrelara fortemente en Nürburgring o ano anterior e decidiu poñer fin á súa carreira na F1 logo do seu accidente de {{f1|1974}}. A carreira viu gañar a Regazzoni despois de que o austríaco [[Niki Lauda]] (que se estrelara e rompera a boneca no Gran Premio de Alemaña do ano anterior) e o surafricano [[Jody Scheckter]] engancharanse na primeira volta; Lauda quedou fora pero Scheckter foi capaz de terminar segundo. O británico e múltiple campión do mundo da motocicleta [[Mike Hailwood]] estrelouse con forza nun McLaren en Pflanzgarten e rompeuse unha perna, a súa carreira como piloto de automóbiles finalizou con este accidente. En [[Gran Premio de Alemaña de 1975|1975]] Lauda converterse no único piloto en dar a volta ao vello Nürburgring en menos de sete minutos, o austríaco percorreu o circuíto no seu Ferrari en 6 minutos, 58.6 segundos a unha velocidade media de 196&nbsp;km/h, que foi o suficientemente bo para lograr a [[pole position]]. Pero como en outros tantos anos pasados, o fin de semana viu outro accidente grave. O británico [[Ian Ashley]] estrelouse co seu [[Williams FW]] durante práctica en Pflanzgarten e resultou gravemente ferido, tanto que non competiu na Fórmula Un durante polo menos dous anos. O arxentino [[Carlos Reutemann]] logrou a vitoria, mentres que Lauda sufriu unha picada nunha roda logo de liderar durante nove voltas. O británico [[Tom Pryce]] acadou o segundo posto logo de comezar 17º nun [[Shadow Racing Cars|Shadow]] insuficientemente financiado, pero terminou cuarto logo de que o combustible moi quente comezara a filtrarse na súa cabina. O francés [[Jacques Laffite]] e Lauda pasaron a Pryce. Laffite terminou en segundo lugar, que era un fito para o equipo británico de [[Frank Williams]], foi a primeira vez que o inglés Williams probou o verdadeiro sabor do éxito na Fórmula Un. Pryce recibiu unha medalla polos seus esforzos. O Gran Premio de 1975 foi a carreira máis rápida xamais disputada no vello Nürburgring. O compañeiro de Lauda Clay Regazzoni rexistrou a volta máis rápida en 7:06.4, que é o récord de volta do vello circuíto.

 

Cos anos, o circuíto de Nürburgring foi modificado varias veces, a instancias dos pilotos. Con todo, a carreira de [[Gran Premio de Alemaña de 1976|1976]] pasou á historia. Lauda, o actual campión do mundo, non estaba satisfeito coas medidas de seguridade do xigantesco circuíto e tratou de boicotear a carreira durante un encontro na terceira carreira da tempada en [[Gran Premio do oeste dos Estados Unidos de 1976|Long Beach, California]] nos Estados Unidos.<ref>http://www.bbc.co.uk/programmes/p01g00bp</ref> A Fórmula Un na década de 1970 foi o inicio cara a un tipo de carreiras máis seguras e o circuíto de Nürburgring foi considerado como un anacronismo nese momento. O feito de que se atopara nunha cadea montañosa era realmente unha das dúas razóns principais polas que o circuíto de Nürburgring era, pola súa propia natureza, case imposible de facelo seguro. A outra razón era que non dispoñía de suficientes comisarios e apoio médico para garantir a seguridade do circuíto. Había varias zonas que eran case inaccesibles e levaba demasiado tempo acceder aos comisarios. Houbo unha serie de lugares nos que as zonas de seguridade non se podían construír por falta de espazo plano, era demasiado estreito, demasiado duro, e así sucesivamente. Con todo, os organizadores de Nürburgring firmaron un contrato de tres anos coa Fórmula Un a partir da carreira de [[Gran Premio de Alemaña de 1974|1974]], que incluía facer a pista máis segura. Lauda estaba en minoría cos outros pilotos porque a maioría deles consideraba que deberían completar o contrato a fin de evitar as dificultades legais, a carreira de [[Gran Premio de Alemaña de 1976|1976]] era a última carreira do devandito contrato. Aínda que o contrato incluía facer o circuíto máis seguro durante eses anos (e os organizadores fixeron iso) xa se decidira que a carreira de 1976 sería a última carreira no Nordschleife. Ademais das cuestións de seguridade, o aumento da comercialización da Fórmula Un era tamén un factor. A extraordinaria lonxitude de Nordschleife facía moi difícil e demasiado caro para calquera organismo de radiodifusión cubrir con eficacia unha carreira alí.

Cando comezou a carreira de [[Gran Premio de Alemaña de 1976|1976]] partes do circuíto estaban molladas e outras partes estaban secas e tiñan o sol brillando, outro problema clásico de Nürburgring. Logo de cambiar os pneumáticos de mollado a seco ao final da primeira volta, Lauda volveu saír, moi por detrás do líder, o alemán occidental [[Jochen Mass]]. Mentres empuxaba duro para recuperar o tempo perdido na segunda volta, Lauda estrelouse na veloz curva a esquerda antes da curva Bergwerk no quilómetro 10´8 do trazado, unha das zonas máis inaccesibles do circuíto. Ao paso pola curva a suspensión traseira do Ferrari fallou, o austríaco non puido controlar o coche e estrelouse contra un terraplén de herba e estalou en chamas. Durante o impacto, o casco de Lauda foi arrincado da súa cabeza, e o seu Ferrari en chamas foi golpeado polos coches de [[Brett Lunger]], [[Arturo Merzario]] e [[Harald Ertl]]. Lunger sacou a Lauda dos restos en chamas en lugar dos mal equipados comisarios de pista, que só puideron chegar á escena despois do impacto. O resistente austríaco estaba de pé falando cos outros pilotos despois do accidente e nun principio non se esperaba que as feridas foran serias. Pero, resultara severamente queimado e inhalara vapores tóxicos, que danaron o seu sistema circulatorio. Máis tarde entrou en coma e case morre, quedando fora de acción durante seis semanas. Sacouse bandeira vermella e a carreira reiniciouse, o experimentado piloto [[Chris Amon]] optou por non reiniciar a carreira. Este foi o último Gran Premio do neozelandés. O inglés [[James Hunt]] gañou esta carreira, que resultou ser crucial para as súas posibilidades no campionato dese ano. Logo de 49 anos acollendo o Gran Premio de Alemaña o vello Nürburgring nunca volveu a ser sé dun Gran Premio e a carreira regresou á Hockenheim.

 

 

O rápido e plano circuíto de Hockenheim preto de Heidelberg foi o único anfitrión do Gran Premio de Alemaña nos seguintes 30 anos. A carreira de [[Gran Premio de Alemaña de 1977|1977]] foi gañada por Lauda, pero tamén destacou porque o piloto local [[Hans Heyer]] competiu na carreira malia non conseguir a clasificación. Na carreira de [[Gran Premio de Alemaña de 1979|1979]] o suízo [[Clay Regazzoni]] no seu Williams intentou perseguir ao seu compañeiro de equipo, o australiano [[Alan Jones (piloto)|Alan Jones]], pero foi en balde. A carreira de [[Gran Premio de Alemaña de 1981|1981]] viu unha tremenda batalla entre Jones e a estrela en ascenso [[Alain Prost]] nun Renault, con Jones pasando a Prost no estadio debido á interferencia do dobrado compañeiro de equipo de Prost, René Arnoux. A carreira foi gañada polo brasileiro [[Nelson Piquet]] despois de que Jones tivera problemas co seu Williams. Na carreira de [[Gran Premio de Alemaña de 1982|1982]] producíronse cambios no circuíto, o máis notable foi unha chicane na ultra rápida Ost-Kurve. Tamén viu o final da carreira do francés [[Didier Pironi]], tivo un accidente terrible baixo a choiva torrencial durante a cualificación. Despois de golpear a parte traseira do Renault de Prost, Pironi saíu lanzado cara ao ceo e logo rodou por algún tempo ata parar. Pironi, que lideraba o campionato nese momento, tiña tan graves lesións nas pernas que o médico da FIA [[Sid Watkins]] case tivo que amputarllas co fin de sacalo do esnaquizado Ferrari. A forma dos coches de Fórmula Un deseñáronse no seu momento de tal xeito que os pilotos sentábanse tan adiante na cabina que as súas pernas e pés estaban moi por diante do eixe dianteiro, deixando esas partes do corpo humano perigosamente expostas. Só estaban protexidos pola estrutura do chasis e a carrozaría de aluminio. Durante a carreira, Piquet agrediu fisicamente ó piloto chileno [[Eliseo Salazar]] logo de que Salazar botara fóra ao cabreado brasileiro na nova chicane Ostkurve cando lideraba a carreira e trataba de dobralo. [[Patrick Tambay]] gañou a súa primeira carreira con Ferrari. A carreira de [[Gran Premio de Alemaña de 1984|1984]] viu gañar a Prost (agora conducindo un McLaren) e ao novato [[Ayrton Senna]] pilotando agresivamente un Toleman na parte dianteira da pista durante o inicio da carreira.

[[Gran Premio de Alemaña de 1985|1985]] viu o regreso por unha soa vez do novo circuíto de 4´5&nbsp;km de Nürburgring Grand Prix, que fora construído no soar do antigo Sudschliefe e fora sé do [[Gran Premio de Europa]] do ano anterior. Foi unha carreira na que varios pilotos loitaron polo liderado, que foi gañada polo italiano [[Michele Alboreto]].

 

As institucións que rexían os deportes de motor internacionais nese momento, a FISA, instituíran unha política de contratos a longo prazo para os circuítos de Gran Premio. A elección para o Gran Premio de Alemaña foi entre o novo Nürburgring e Hockenheim. Elixiuse iste último e mantívose alí durante os seguintes 20 anos.<ref>http://atlasf1.autosport.com/99/spn/project/jones-tytler.html</ref> A carreira de [[Gran Premio de Alemaña de 1986|1986]] tivo varios líderes nas últimas voltas, tres pilotos líderes Piquet, Senna e Prost quedaron sen combustible e aínda que os brasileiros Piquet e Senna terminaron 1º e 2º, Prost terminou sexto despois de que o seu coche quedara completamente baleiro de combustible. A carreira de [[Gran Premio de Alemaña de 1988|1988]] levouse a cabo en condicións de mollado, estas condicións eran particularmente traizoeiras en Hockenheim porque o circuíto descorría a través dun bosque e o espeso spray da choiva tendía a flotar no aire debido ás árbores que rodeaban a pista. Ata cando non chovía, a pista seguía sen secarse. Senna (agora conducindo un McLaren) aproveitou a súa habilidade en mollado para gañar ao seu compañeiro de equipo Prost. A carreira de [[Gran Premio de Alemaña de 1989|1989]] estivo á altura de Prost e a súa famosa rivalidade con Senna, nesta carreira os dous compañeiros de equipo de McLaren levarona aos límites absolutos ao longo de toda a carreira. A caixa de cambios de Prost fallou e perdeu o uso da sexta marcha na penúltima volta e Senna pasouno para lograr a vitoria. Senna gañou a carreira do ano seguinte por diante do italiano [[Alessandro Nannini]]. A carreira de [[Gran Premio de Alemaña de 1992|1992]] viu máis cambios na Ostkurve logo do accidente que tivo alí [[Erik Comas]] en [[Gran Premio de Alemaña de 1991|1991]], converteuse nunha chicane máis complexa en lugar dunha simple chicane esquerda-dereita cun muro de pneumáticos no medio. En [[Gran Premio de Alemaña de 1994|1994]] produciuse un novo cambio na terceira chicane para que fora máis lenta como consecuencia do [[Gran Premio de San Marino de 1994]].

[[Gran Premio de Alemaña de 1995|1995]] viu a vitoria do alemán [[Michael Schumacher]], foi o primeiro alemán en gañar a carreira de casa desde que o fixera Rudolf Caracciola en 1939. A Fórmula Un en Alemaña alcanzou o seu punto máximo durante as participacións de Schumacher. [[Gran Premio de Alemaña de 1997|1997]] viu unha vitoria excepcional do austríaco [[Gerhard Berger]]. Pero a carreira de [[Gran Premio de Alemaña de 2000|2000]] sufriu unha serie de problemas. Durante a carreira, un ex empregado de Mercedes descontento entrou no circuíto durante a carreira e interrompíuna e Jean Alesi tivo un gran accidente na terceira chicane e sufriu mareos durante tres días. Un extremo do circuíto (onde estaba a Ost-Kurve) estaba seco, pero na zona do estadio e do Pit Lane, chovía. Rubens Barrichello gañou a carreira desde o 17º posto da grella, foi a súa primeira vitoria na Fórmula Un. [[Gran Premio de Alemaña de 2001|2001]] viu un gran accidente na saída entre o italiano [[Luciano Burti]] nun [[Prost Grand Prix|Prost]] e Schumacher nun Ferrari, esta carreira foi gañada polo irmán de Michael, Ralf nun Williams con motor BMW.

 

==== Alternancia de circuítos ====

En {{f1|2006}} anunciouse que a partir de {{f1|2007}} ata {{f1|2010}}, o Gran Premio de Alemaña sería compartido entre o circuíto de Nürburgring GP (antiga sede do Gran Premio de Europa e Luxemburgo) e o circuíto de Hockenheim. O primeiro sería sede das carreiras en {{f1|2007}} e {{f1|2009}} e o segundo en {{f1|2008}} e {{f1|2010}}. Pero, o nome para o Gran Premio de 2007 foi cambiado máis adiante. Malia que inicialmente estaba destinado a ser o Gran Premio de Alemaña,<ref>{{cite web| author = Official FIA press release| title = 2007 FIA Formula One championship circuit and lap information, published on February 14, 2007| work = Official FIA press release| url = http://www.fia.com/mediacentre/Press_Releases/FIA_Sport/2007/February/140207-02.html| accessdate = 2007-04-22}}</ref>, debido a unha disputa con [[Hockenheimring|Hockenheim]] sobre os dereitos do nome da carreira, a carreira foi finalmente celebrada baixo o título "Großer Preis von Europa" ([[Gran Premio de Europa]]).<ref>{{cite web| coauthors = | title = Nürburgring| work = Official Homepage of the Nürburgring| url = http://www.nuerburgring.de| accessdate = 2007-04-14}}</ref> En 2009, os circuítos resolveron as súas disputas e a carreira do circuíto de Nurburgring celebrouse baixo o título de Gran Premio de Alemaña.

O Gran Premio de 2010, celebrado en Hockenheim, nun momento pareceu estar en perigo xa que os donos da pista, a cidade e o estado de [[Baden-Württemberg]], non estaban dispostos a perder máis diñeiro debido aos altos custos de licenzas impostas por xestión da F1. Ademais, as conversacións con [[Bernie Ecclestone]] víronse obstaculizados polas súas citas de Hitler. Se a pista fora relevada de ser o lugar de celebración, os propietarios tiñan a intención de devolver a pista de novo ao seu antigo deseño.{{cómpre referencia|data= xullo de 2009}} Pero, o 30 de setembro de 2009, anunciouse que o circuíto chegara a un acordo que o mantería no calendario ata o ano {{f1|2018}}, en virtude dun novo acordo que viu a xestión do circuíto e FOA compartir a carga financeira da sede do evento.<ref>{{cite web| author = TopNews| title = F1 at Hockenheim secured until 2018 | publisher =topnews.in| url = http://www.topnews.in/f1-hockenheim-secured-until-2018-2219451| date =2009-09-30| accessdate = 2010-07-26}}</ref> Esta carreira viu a Ferrari violar a regra de "non hai ordes de equipo", o brasileiro Felipe Massa deixou que o seu compañeiro de equipo, o español [[Fernando Alonso]] (que estaba en mellor posición no campionato) pasarao e lograra a vitoria.