Illas Xónicas: Diferenzas entre revisións

Atópanse entre os paralelos 39º54'16" e 37º36'29" de latitude norte. A extensión total do arquipélago é de 2.307  km². A maior altitude de todo o conxunto insular en cuestión é o Aínos Ouros (1.628 [[Metro|m]]) situado na zona meridional da illa Cefalonia. O principal centro urbano das Illas Xónicas é a cidade de [[Corfú]].

Deste xeito as Illas Xónicas fóra de Citerea forman unha das rexións administrativas gregas chamadas "Periferias" (Periféreies -"Περιφερειες"-).

O arquipélago consta de illas eslabonadas case paralelas á costa meridional da [[Península dos Balcáns]], ao ser parte dunha cordilleira, as illas son de relevo moi accidentado coas costas xeralmente moi abruptas así como repletas de baías e cabos. A flora típica é a [[garriga]] mediterránea, predominando os [[ciprés|cipreses]], [[oliveira]]s, [[mirto]]s, [[loureiro]] e [[vide]]. Os únicos cursos de auga superficial son pequenos regatos de moi escaso caudal que se adoitan manter secos durante o estío.

O clima é o [[clima mediterráneo|mediterráneo]], aínda que nas Illas Xónicas existe un microclima dado pola forte influencia do mar e pola alternancia dos ventos cálidos provenientes de África cos fríos (vento ''[[Bóreas]]'') procedentes do cuadrante nordés. Deste xeito o arquipélago ten un clima máis húmido que o doutras costas mediterráneas e, a pesar dos ventos fríos, un clima cálido que reforza características subtropicais.

Na actualidade case a totalidade da fauna maior é doméstica, aínda que nas praias de Zante se poden atopar grandes tartarugas mariñas da especie ''Caretta caretta'', que chegan a medir un metro e medio de lonxitude.

As illas foron colonizadas polos gregos, posiblemente xa en 1200 aC, e seguramente no século 9 aC. As illas foron na súa maioría un remanso na antigüidade grega e ocuparon un lugar irrelevante na política grega. A única excepción foi o conflito entre Kerkyra e a súa Cidade-nai Corinto no 434 a. C., que trouxo a intervención de [[Atenas]] e provocou a [[Guerra do Peloponeso]].

Ítaca era o nome da illa fogar de [[Ulises]] no [[epopea|poema épico]] [[grego antigo]] [[A Odisea]] de [[Homero]]. Fixéronse intentos para identificar a Ítaca poética coa illa de [[Ítaca]], pero a xeografía da illa real non se adapta á descrición de [[Homero]].

No século IV a.C. a maioría das illas son absorbidas polo imperio de [[Reino de Macedonia|Macedonia]]. Algúnhas permaneceron baixo o control do reino de Macedonia ata o 146 a.C., cando a península grega foi anexionada por [[República Romana|Roma]]. Logo de 400 anos de pacífica dominación romana as illas pasaron ao [[Imperio Romano de Oriente]], e formaron parte do [[imperio bizantino]] outros 900 anos, ata a destrución de Constantinopla durante a IV [[Cruzada]] en 1204.

A partir de [[1204]] a [[República de Venecia]] controlou Corfú e aos poucos todas as illas Xónicas, caeron baixo dominio veneciano. No século 15, o [[Imperio Otomán]] ocupou a maior parte de Grecia, pero as illas mantíveronse cristiás grazas aos venecianos. Zakynthos pasou definitivamente a Venecia en [[1482]], Cefalonia e Itaca en [[1483]], Lefkada en [[1502]]. Kythera foi veneciana desde [[1393]].

As illas converteronse así na única parte do mundo de fala grega en escapar da dominación otomá, o que lles deu unha unidade e unha importancia na historia grega que doutro xeito non terian. Corfú é a única illa grega, que nunca foi conquistada polos turcos.

Baixo o dominio veneciano, moitas das clases altas falaban italiano (ou Veneciano, nalgúns casos) e convértense ao [[catolicismo romano]], pero a maioría de xente seguiu sendo grega étnica, lingüística e relixiosamente.

En [[1797]] [[Napoleón Bonaparte]] conquistou [[Venecia]], e polo [[Tratado de Campo Formio]] os insulares atopáronse baixo dominio francés, organízanse as illas como [[departamento en Francia|Departamentos]] [[Mer-Égée]], [[ithaque]] e [[Corcyre]]. En 1798, o ruso [[Almirante Ushakov]] expulsou aos franceses, e estableceu a [[República das Sete Illas]] baixo protectorado ruso-otomá, foi a primeira vez que os gregos tiveron autogoberno limitado desde a [[caída de Constantinopla]] en [[1453]]. Con todo, en [[1807]] se cederon de novo aos franceses que as anexionaron directamente ao [[Primeiro Imperio Francés|Imperio Francés]].

[[Ficheiro:Flag of the United States of the Ionian Islands.svg|miniatura|Bandeira das Illas Xónicas Británicas.]]

En 1809, os británicos derrotaron á frota francesa en Zakynthos (2 de outubro de 1809) capturando Cefalonia, Zante e Citera, e tomaron Lefkada, en 1810. Os franceses mantiveronse en Kerkyra ata 1814. O [[Tratado de París (1815)|Tratado de París]], en 1815 converteu ás illas nos "[[Estados Unidos das Illas Xónicas]]" baixo a protección británica (5 de novembro de 1815). En xaneiro de 1817, os británicos concederon ás illas unha nova constitución. Os insulares elixiron unha Asemblea de 40 membros, que aconsellaba ao Alto Comisionado Británico. Os británicos melloraron moito as comunicacións das illas, e introduciron a educación moderna e os sistemas de xustiza. Os insulares celebraron a maior parte destas reformas, e adoptaron o té da tarde, o [[cricket]] e outros pasatempos británicos.

En 1862 Gran Bretaña decidiu transferir as illas a Grecia, como un xesto de apoio destinado a reforzar a popularidade do novo rei. O 2 de maio de 1864, os británicos foronse e as illas convertéronse en tres provincias do Reino de Grecia, aínda que Gran Bretaña conservou o uso do porto de Corfú.

En 1941, cando as forzas do Eixo ocuparon Grecia, as Illas Xónicas (agás Kythera) foron entregadas aos italianos, que nos seus tres anos de goberno tratou de [[italianización|italianizar]] a poboación de Corfu. En 1943, os alemáns substitúen aos italianos. En 1944 a maioría das illas estaban baixo o control da [[Fronte de Liberación Nacional (Grecia)|EAM]] / [[acodes Exército de Liberación Nacional (Grecia)|ELAS]] movemento de resistencia, e seguiron sendo un bastión da esquerda desde entón.

No [[2005]] o principal factor da economía nas Illas Xónicas é o [[turismo]], séguenlle en importancia a industria naval, a pesca, e a produción de [[aceite de oliva]] e [[viño]]s.