Placebo (grupo musical): Diferenzas entre revisións

Contido eliminado Contido engadido
Beninho (conversa | contribucións)
Lameiro (conversa | contribucións)
corrixo *produxera e outros
Liña 14:
| web = [http://www.placeboworld.co.uk/ placeboworld.co.uk]
}}
'''Placebo''' (do [[latín]] ''placeo'' "agradar", 1ª pers. futuro) é unha banda [[Inglaterra|inglesa]] de [[rock alternativo]] formada en [[1994]] por [[Brian Molko]] ([[guitarra]] e voz), [[Stefan Olsdal]] ([[baixo]]) e [[Robert Schultzberg]] ([[batería (instrumento musical)|batería]]). Este último deixoulle o seu posto a [[Steve Hewitt]] en [[1998]], que á súa vez foi substituído por [[Steve Forrest]] a mediados dosdo ano [[2008]].
 
== Biografía ==
A banda inglesa '''Placebo''' foi formada polos amigos da infancia [[Brian Molko]] e [[Stefan Olsdal]]. A pesar do primeiro ser estadounidense e o segundo escocés, eles coñecéranse nun colexio en [[Luxemburgo]], e despois dalgún tempo sen verse, volveron a atoparse en [[Londres]] en [[1994]]. Nese mesmo ano deciden formar a banda, que se chamou inicialmente Ashtray Heart (Brian cantaba e tocaba a [[guitarra]] e Stefan o [[baixo]]). Para a [[batería (instrumento musical)|batería]] reclutaronrecrutaron a [[Robert Schultzberg]], que estaba en [[Inglaterra]] para aprender máis sobre percusión e xa coñecía a Stefan, co cal tocara nunha banda de garaxe en [[Escocia]]. Despois diso, deciden trocar o nome e chamarse ''Placebo'', e ao final de [[1995]] lanzan un sinxelo chamado ''Bruise Pristine'', polo selo independente Fierce Panda Records.
 
=== ''Placebo'' ===
A banda comeza a chamar a atención de moita xente, lanzando algúns sinxelos máis (entre eles, "Nancy Boy", que chegou a estar no cuarto lugar do Top Five inglés) antes de lanzar o seu primeiro disco, auto-titulado, en [[1996]]. Ese disco foi producido por Brad Wood e saíu polo selo Caroline Records. O son da banda logo se destacou por ser algo entre o punk e o pop, pero cunha certa identidade, diferenciándose de bandas como [[Green Day]] e [[Offspring]]. O son ten un forte acento alternativo, con melodías máis serias e intelixentes que as das dúas bandas citadas. Destacan cancións como "Teenage Angst", co seu refrán ultra-depresivo ("since I was born, I start to decay, now nothing ever ever goes my way"), "Bionic", que ten un riff de guitarra belísimo e unha melodía moi linda, e a apegadiza "36 degrees".
 
A banda pasa o resto de [[1996]] e gran parte de [[1997]] na estrada, excursionandotocando con nomes como [[Sex Pistols]] e [[Weezer]], e ao poucos van chamando tamén a atención de varios artistas, entre eles, [[Michael Stipe]] ([[R.E.M.]]), [[Bono (músico)|Bono]] ([[U2]]) e [[David Bowie]]. Participan, inclusive, na festa do 50 aniversario de Bowie, e tocan tamén na xira Popmart de [[U2]]. En Inglaterra, o álbum gaña o disco de ouro e a banda é cada vez máis coñecida, non só polo seu son, senón tamén pola estraña imaxe do vocalista e guitarrista [[Brian Molko]]. Aínda en [[1997]], a banda participa na película "Velvet Goldmine", que foi producida por [[Michael Stipe]] ([[R.E.M.]]) e protagonizada por Ewan McGregor.
 
=== ''Without You I'm Nothing'' ===
En [[1998]], xa pola Virgin, lanzan un segundo álbum, chamado "[[Without You I'm Nothing]]", que foi producido por Steve Osborne. A banda xa non tiña a Robert Schultzberg, que deixara o seu lugar a Steve Hewitt. Este é un disco un pouco diferente do primeiro: amosa unha banda máis madura, con músicas máis introspectivas e climáticas, con moitas baladas e un certo toque gótico. As letras de Brian son tamén máis tristes, o que se reflicte nas súas emotivas interpretacións.
tristes, o que se reflicte nas súas emotivas interpretacións.
 
=== ''Black Market Music'' ===
O terceiro álbum, ''[[Black Market Music]]'' confirma a sonoridade do disco anterior, con toques máiaismáis introspectivos e intimistas e a mesma atmosfera gótica que se facía presente en ''[[Without You I'm Nothing]]''. O disco non foi moi ben recibido pola crítica, principalmente en Inglaterra; a crítica americana amosou opinións divididas, con algúns considerando ''[[Black Market Music]]'' o mellor traballo de Placebo ata o momento. O grupo seguiu ao longo de [[2000]] e [[2001]] facendo concertos en todo o mundo e participando de diversos festivais.
 
=== ''Sleeping with Ghosts'' ===
[[2003]] marca o lanzamento dun novo disco, ''[[Sleeping With Ghosts]]''. Producido por Jim Abbiss, o cuarto álbum de Placebo segue máis ou menos a liña do lanzamento anterior, desadesta vez cunha mellor receptividade por parte dos seareiros e da crítica.
 
Na metade do [[2004]] é lanzado o DVD ''Soulmates Never Die - Live in Paris 2003'', que nosrecolle trae áa banda tocando en [[París]], coa participación especial de [[Frank Black]]. En decembro é lanzado o recompilatorio ''[[Once More with Feeling|Once More with Feeling: Singles 1996-2004]]'' (que trae dúas cancións inéditas), á parte dun DVD chamado ''Placebo - Once More with Feeling - Videos 1996-2004'', cos seus videoclips máis coñecidos.
 
=== ''Meds'' ===
En setembro de [[2005]] Placebo rematou a gravación dudo seu último álbum, ''[[Meds]]'', o cal foi lanzado o [[13 de marzo]] do [[2006]]. O seu produtor foi Dimitri Tokovoi, amigo do grupo que xa lles produxeraproducira no pasado un par de versións, "The Ballad of Melody Nelson" e "Running Up That Hill". O disco conta ademais coa participación de dous músicos en dous temas, VV do grupo [[The Kills]] e [[Michael Stipe]] de [[R.E.M.]]. Segundo Molko, o disco é un regreso ás raíces de Placebo, cun son máis próximo ao do seu primeiro disco.
 
''[[Meds]]'' foi filtrado a internet o [[17 de xaneiro]] do [[2006]], case dous meses antes do seu lanzamento oficial. A compañía discográfica pensou que este feito causaría unha considerable perda de beneficiós unha vez o álbum estivese no mercado, pero en moitos países o disco estreouse relativamente ben, acadando o número 4 en Australia e o 7 no Reino Unido.