Revisión como estaba o 18 de abril de 2016 ás 19:34 editar BanjoBot 2.0 (conversa \| contribucións) Bots 393.002 edicións m Arranxos varios using AWB ← Edición máis vella		Revisión como estaba o 25 de xullo de 2016 ás 11:28 editar desfacer Lameiro (conversa \| contribucións) 61.491 edicións corrixo *produxo e outros Edición máis nova →
Liña 14: }} '''The White Stripes''' foi un dúo procedente de [[Detroit]], formado en [[1997]] por [[Jack White]] ([[guitarra]], [[piano]] e voz) e [[Meg White]] ([[batería (instrumento musical)\|batería]]). Despois de editar varios sinxelos e tres álbums na escena independente de [[Detroit]], a banda acadou a fama no ano [[2002]], como parte ~~de escena~~ do [[garage rock revival]]. Os seus ~~exitosos~~ álbums ''[[White Blood Cells]]'' e ''[[Elephant]]'' chamaron a atención dunha ~~grande~~gran cantidade de medios dos [[Estados Unidos de América\|Estados Unidos]] e o [[Reino Unido]]. Despois dun longo tempo de hiato, o día [[2 de febreiro]] de [[2011]] os membros da banda anunciaron oficialmente a súa disolución<ref>http://www.thirdmanrecords.com/index.html</ref>. Liña 20: == Historia == === Inicios === A historia da banda comezou no [[estado de Míchigan]], concretamente en [[Detroit]], cidade natal de [[~~jack~~Jack White\|John Anthony Gillis]] e [[Meg White\|Megan Martha White]]. A banda creou as personaxes de [[Jack White]] e [[Meg White]], únicos membros de The White Stripes, vocalista/guitarrista e batería respectivamente. The White Stripes naceu en [[1997]], e nese mesmo ano lanzou un sinxelo chamado "[[Let's Shake Hands]]", a través do selo Italy Records. No ano seguinte fixeron un novo lanzamento con Italy, o sinxelo "[[Lafayette Blues]]", antes de que a banda se mudase para a discográfica [[Sympathy For The Record Industry]]. === Primeiros álbums === ~~Polo~~No novo selo ~~estreáronse~~estrearon coo sinxelo "[[The Big Three Killed My Baby]]" e coo primeiro LP en [[1999]], ''[[The White Stripes (álbum)\|The White Stripes]]''. En xiras ao lado de nomes como [[Pavement]] e [[Sleater-Kinney]], a banda comezou a construír a súa reputación. No ano [[2000]] dous sinxelos precederon o lanzamento do segundo álbum: "[[Hello Operator]]" e "[[Lord, Send Me An Angel]]". O novo disco, ''[[De Stijl (álbum)\|De Stijl]]'', foi editado en xuño de [[2000]], traendo un conxunto de cancións sinxelas e cheas de referencias á música popular estadounidense, incluíndo unha versión de "Your Southern Can Is Mine", de Blind Willie McTell. O título do álbum ("o estilo", en holandés), é unha referencia ao movemento artístico liderado polo arquitecto [[Gerrit Rietveld]]. Foi con ese disco co ~~cal~~que a banda gañou a [[Europa]], e [[John Peel]] chegou a colocalos á mesma altura de [[Jimi Hendrix]] e os [[Sex Pistols]]. Jack e Meg pasaron tamén polo [[Xapón]] e [[Australia]]. Aínda en [[2000]], participaron dono tradicional ''Singles Club'' do selo [[Sub Pop]] e lanzaron un ''split'' con [[The Dirtbombs]]. En [[2001]] a banda aproveitou o seu bo momento para facer moitos concertos e, nos intervalos, lanzar EPs, sempre fieis ao vinilo. [[Jack White]] sacou tempo para manterse en contato coa escena de [[Detroit]], onde ~~produxo~~producíu algunhas bandas noveis. Nos concertos, o seu estilo, que fluía entre o [[blues]], o [[country]] e o [[punk]], e a súa habilidade na [[guitarra]], facían que a falta de outro guitarrista e de baixista non fose notada polo público. === Chegada á fama === Liña 40: ''[[Elephant]]'' lanzouse no mes de abril, anticipándose á data prevista debido a filtracións en Internet das súas cancións. O cuarto álbum de The White Stripes foi ben recibido, talvez non co mesmo entusiasmo do seu antecesor, pero mantiña o seu nivel. Unha versión de [[Burt Bacharach]], "I Just Don't Know What To Do With Myself", gañou un videoclip dirixido por [[Sofia Coppola]], e na canción que pecha o disco, "It's True That We Love One Another", Meg e Jack cantan coa vocalista Miss Holly Golightly, pouco coñecida entre o público, pero bastante admirada entre músicos como [[Mark Arm]] (líder de [[Mudhoney]]). [[2003]] marcou tamén o inicio da incursión de [[Jack White]] no cine, participando nas películas ''Cold Mountain'', de [[Anthony Minghella]], e de ''Coffee & Cigarettes'', de [[Jim Jarmusch]], ao lado de [[Meg White]]. En xullo, un accidente de coche baixou a Jack dos escenarios durante dous meses. En [[2004]], a banda pasou boa parte do tempo facendo concertos e despois entrou no estudio para gravar seu quinto álbum. No ano seguinte foi lanzado o sucesor de ''[[Elephant]]'', chamado ''[[Get Behind Me Satan]]''. O disco sorprendeu pola variedade de instrumentos utilizados pola banda, coa [[guitarra]] de [[Jack White]] menos presente. O sexto álbum de The White Stripes, ''[[Icky Thump]]'', editouse no ano [[2007]] a través do selo [[Warner Bros. Records]]. ''[[Icky Thump]]'' estreouse na lista británica de álbums no número 1<ref>http://acharts.us/album/26528</ref>, e no 2 na ''Billboard 200'' estadounidense, despois de vender 223.000 copias na súa primeira semana. A finais de xullo o ~~ñalbum~~álbum foi certificado ''ouro'' nos [[Estados Unidos de América\|Estados Unidos]] e o [[8 de marzo]] do [[2008]] levaba vendidas 725.125 copias nese país. O [[10 de febreiro]] do [[2008]] ~~gañou~~gañara o premio [[Grammy]] ao mellor álbum de música alternativa. === Fin da banda === O [[11 de setembro]] do [[2007]] a banda cancelou 18 datas da súa xira debido a problemas de ansiedade de Meg. Despois destas cancelacións suspenderon o resto das datas para ese ano, incluída a súa xira polo [[Reino Unido]]. The White Stripes non volverían a actuar ata o [[20 de febreiro]] do [[2009]], cando apareceron no programa ''[[Late Night with Conan O'Brien]]'', onde interpretaron unha versión alternativa de "We're Going to Be Friends". Esta actuación resultou ser a última, xa que ata a ruptura do grupo a principios do [[2011]] non volverían a subirse a un escenario.

The White Stripes: Diferenzas entre revisións