Trigo: Diferenzas entre revisións
Contido eliminado Contido engadido
sigo |
sigo corrixindo |
||
Liña 167:
==== Densidade de plantación ====
A densidade de sementeira adoita estar no rango de 140
Porén idealmente a densidade de sementeira debería basearse na pluviometría, na densidade óptima de [[espiga]]do e no número de espigas por planta; segundo a variedade e o rendemento de gran por hectárea previsto; tendo tamén en conta a porcentaxe de emerxencia
==== Etapas de desenvolvemento do trigo ====
Liña 220:
==== Demanda de nutrientes ====
As cantidades precisas de nutrientes que o trigo precisa para un correcto desenvolvemento varían segundo múltiples condicións. En xeral, tanto para o trigo de inverno coma para o de verán, o 60% dos nutrientes (N + P2O5 + K2O) que a planta toma é antes do espigado, no alongamento da planta.
O trigo de inverno apaña uns 130 Kg/ha de N, 39 Kg/ha de P2O5 e uns 51 Kg/ha de K2O. Para o trigo de verán, 100 Kg/ha de N, 50 Kg/ha de P2O5 e 25 Kg/ha de K2O (para unhas condicións medias de 550 mm de precipitación dispoñíbel por planta e un rendemento de gran agardado de 6,7 t/ha).<ref>http://www.fertilizer.org/</ref>▼
▲O trigo de inverno apaña uns 130
Na análise de micronutrientes a comezos da etapa de alongamento, detectáronse en ppm de materia seca os contidos a seguir: Fe:40-59; Mn:40-59; Zn:30-49 ; Cu:6,0-7,9; B: 6,0-9,9 ; Mo: 0,30-0,49.▼
▲Na análise de micronutrientes a comezos da etapa de alongamento, detectáronse en ppm (partes por millón) de materia seca os contidos a seguir: Fe: 40-59; Mn: 40-59; Zn: 30-49 ; Cu: 6,0-7,9; B: 6,0-9,9 ; Mo: 0,30-0,49.
É posíbel calcular as taxas de fertilización a partir de datos da análise do solo, mais a información dispoñíbel é xeralmente moi imprecisa para o cultivo intensivo do trigo.
Ademais, a dispoñibilidade de nutrientes do solo cambia coa dinámica climática, e os cereais en si mesmos varían na súa capacidade de mobilizar e
==== Recomendacións de fertilización ====
O crecemento dos cereais vese influenciado principalmente pola temperatura e as precipitacións. Se estas non están nos límites desexábeis, polo xeral será difícil que se poida compensar co uso de fertilizantes (particularmente se a
Posto que en sistemas intensivos de produción de cereais, o número de plantas por metro cadrado acada case a capacidade de campo, calquera adubado mineral debe ser distribuído o máis uniformemente posíbel, na data correcta, e cunha cantidade (especialmente de N) coidadosamente axustada tendo sempre en conta as reservas do solo e
Un espigado improdutivo e a formación de ramos secundarios pode evitarse, restrinxindo a subministración de nutrientes (especialmente de N), durante o crecemento inicial (fases N1 e N3). Do mesmo xeito, pódese aumentar o contido de proteínas do cereal aumentando a cantidade de N subministrado no período axeitado (fases N5 e N6, especialmente). Hai, con todo, o perigo de que o exceso de N neste momento pode perturbar a uniformidade do proceso de maduración por retardar a mesma, co resultado de que só se forman os precursores do proteínas asociadas coa variedade en cuestión , baixando así a calidade da proteína no gran. É importante a elección dunha variedade axeitada á produción arelada e ás condicións meteorolóxicas agardadas.
Se existe o perigo de que os nutrientes aplicados fiquen inmobilizados no solo, especialmente o P nos solos alcalinos ou acedos, cómpre tomar medidas correctoras antes da aplicación, por exemplo, aplicar fertilizantes acidificantes, ou adicionando [[calcaria]], ou, en rexións áridas, asolagando.
Posto que a resistencia ás [[xeada]]s e ás [[seca]]s está determinada segundo a hidratación dos tecidos vexetais, cómpre ter sempre K dispoñíbel de abondo.
| |||