Onda (física): Diferenzas entre revisións
Contido eliminado Contido engadido
m Bot: Arranxos varios |
|||
Liña 15:
==Ondas non lineais==
Algunhas [[ecuación
==Tipos de ondas e as súas características==
Liña 25:
As ondas da auga prodúcense polo vento ou algunha perturación doutro tipo. As partículas móvense en círculos verticais, de maneira que se producen desprazamentos tanto tranversais como lonxitudinais. Deste movemento nace o coñecido perfl de ondas, coas súas estreitas cimas e os seus amplos vales.
Nos movementos ondulatorios prodúcese unha transferecia de enerxía, que no caso das ondas sonoras, as ondas sísmicas e as ondas de auga é mecánica. Porén, o paso dunha onda por un medio tamén supón unha perda de enerxía. A amplitude diminúe e fálase dun amortecemento da onda. Hai dous procesos diferentes, a dispersión e máis a absorción. En moitos casos non hai absorción ou hai pouca, por exemplo, a radiación electromagnética do Sol trasládase polo espazo sen que se produza ningunha absorción, mais planetas máis distantes que a Terra reciben menos radiacións porque se teñen que irradiar por máis espazo e, xa que logo, a intensidade (a relación de pontencia e espazo) diminúe segundo unha lei de cadros inversos. O mesmo ocorre co son na atmosfera. Porén, nalgúns casos absórbese enerxía nun medio, como por exemplo cando a luz entra e expón unha película fotográfica o cando raios X entran no tecido humano. Na radiación homoxénea a absorción é exponencial, por exemplo, se a metade da radiación traspasa 1
A frecuencia (f) do movemento ondulatorio defínese como o número de oscilacións completas ou ciclos por segundo. A unidade de frecuencia é o hertzio (Hz), que toma o nome do físico alemán Heinrich Rudolf Hertz: 1 hertz = ciclo por segundo. A amplitude é o desprazamento máximo desde a posición de equilibrio, a lonxitude de onda é a distancia entre dous máximos ou senos consecutivos da onda. A velocidade de propagación das comprensións ou a velocidade de fase da onda é igual ó produto da precuencia pola lonxitude de onda.
Liña 52:
!Sigla!!Rango!!Denominación!!Emprego
|-----------------
|<center>VLF</center>||<center>10
|-----------------
|<center>LF</center>||<center>30
|-----------------
|<center>MF</center>||<center>300
|-----------------
|<center>HF</center>||<center>3
|-----------------
|<center>VHF</center>||<center>30
|-----------------
|<center>UHF</center>||<center>300
|-----------------
|<center>SHF</center>||<center>3
|-----------------
|<center>EHF</center>||<center>30
|}
Liña 80:
*[[Difracción]]
As ondas normalmente avanzan en liña recta por un medio uniforme. Sen embargo,cando pasan por una rendixa cun ancho comparable á lonxitude de onda, dispersanse en forma de abanico, é dicir se difractan. Así as ondas poden dobrar as esquinas. Para unha onda sonora de 256
Se se proxecta un feixe de luz por unha soa rendixa ancha sobre unha pantalla preto a rendixa, obtense unha imaxe nítida e clara. Se se estreita a rendixa chegará un punto no cal a rendixa xa non se verá cada vez mñais estreita, senón unha pegada de difracción de bordes claros e ocuros.
O ''principio de Huygens'' foi proposto en 1676 polo físico holandés Christiaan Huygens (1629-1695) para explicar as leis da reflexión e refracción. Postulou que a luz era un movemento ondulatorio. Cada punto de un frente de ondas é a súa vez un foco de ondas novas ou secundarias. O novo frente de ondas é a superficie que toca todos os frentes de ondas dos focos secundarios. A difracción expón os efectos de interferencia que se observan nunha luz que sae de unha porción continua de un frente de ondas, como a dunha rendixa estreita. O traballo do médico e físico británico Thomas Young (1773-1829) e outros finalmente deran a razón á teoria de Huygens.
Liña 90:
==Experimentos físicos==
[[Cuba de ondas]] - Descrición do dispositivo e experimentos que poden realizarse
[[Categoría:Mecánica ondulatoria]]
| |||