Diferenzas entre revisións de «Illa Mangareva»

'''Mangareva''' é a illa principal do arquipélago das [[illas Gambier|Gambier]], na [[Polinesia francesa]]. Situado a 1.400  km ao sueste de [[Tahití]]. O nome ''Mangareva'' significa «montaña flotante». Foi descuberta en [[1797]], polo inglés James Wilson, que a chamou ''Peard''.

==Xeografía==

Mangareva é a illa máis grande das Gambier, cunha superficie total de 14  km², un 56% do total do arquipélago. Tamén ten o punto máis alto do grupo: o Monte Duff de 441 m, que leva o nome do barco de Wilson, e á beira está o Monte Mokoto de 423 m. A illa está rodeada por unha barreira de escollos de 64  km de circunferencia. Á beira da lagoa e ao pé do Monte Duff está a vila principal, Rikitea. A vexetación é abundante en flores, arbustos e froitos.

A poboación total, no censo do 2002, era de 1.097 habitantes. A principal actividade económica é o cultivo de perlas, coa apreciada perla negra. O dialecto polinesio que se fala está emparentado cos dialectos das [[illas Austrais]] e das [[illas Cook]] meridionais.

O aeroporto atópase no illote Totegegie, a 45 minutos en barca.

Mangareva ten numerosos vestixios arqueolóxicos dos séculos XII ao XV. Preto de Rikitea atópanse a residencia real (Marau Tagaroa), a dos xefes relixiosos (Te Hau o te Vehi), a casa comunal (Are Apere), o templo principal ou ''marae'' (Te Kehika), e ata cinco ''maraes'' máis.

Contrariamente ás outras illas, onde os polinesios introduciron porcos, cans e galiñas, en Mangareva a poboación seguía un réxime vexetariano e de peixe, a poboación obtiña os recursos carentes na illa comerciando cos habitantes de [[Illas Pitcairn]] e as [[Illas Marquesas]]. Con todo Mangareva é unha illa cun ecosistema moi susceptible e a actividade humana provocou a súa rápida deforestación, ao non ter árbores a poboación non puido construír canoas e quedou illada, ao perder todos os recursos que obtiña das illas veciñas a calidade de vida caeu repentinamente e parece que ata houbo unha guerra civil e actos de [[canibalismo]]. Isto provocou indirectamente a desaparición da poboación en Pitcairn e Henderson.

En [[1834]] foi o lugar escollido pola Congregación do Sacro Corazón como base para establecer a primeira [[Misión cristiá|misión]] católica na Polinesia. Os pais Laval e Caret deixaron un patrimonio arquitectónico monumental:

*Casas reitorais, conventos, camiños de procesión, arco do triunfo no palacio real, fornos de pan, cárcere...