Estudos recentes enfocados a algunhasalgúns dasdos asunciónssupostos feiasaceptados feitos para os modelos que predín a exclusión competitiva indicaron que ditasditos asunciónssupostos deben ser reconsideradasreconsiderados. Por exemplo, unha lixeira modificación dado asunciónsuposto de como están relacionados o crecemento e o tamaño corporal leva a unha diferente conclusión, concretamente que nun ecosistema dado poden coexistir un certo rango de especies mentres que outras se verán superadas e eliminadas.<ref>Rastetter, E.B. and Ågren, G.I. (2002). Changes in individual allometry can lead to coexistence without niche separation. ''Ecosystems'' '''5''', 789-801.</ref><ref>Moll, J.D. and Brown, J.S. (2008). Competition and Coexistence with Multiple Life-History Stages. ''American Naturalist'' '''171''', 839-843.</ref>
Un dos principais xeitos polos que poden coexistir especies que comparten o nicho é a [[compensación competición-colonización]]. Consiste en que as especies que son mellores competidoras son as especialistas, mentres que as especies que son mellores colonizadoras son con máis probabilidade xeneralistas. Os modelos [[hóspede]]-[[parasito]] son modos eficientes de examinar estas relacións, usando eventos de transferencia de hóspede. Parece que pode haber dous lugares onde a capacidade de colonizar difire en especies estreitamente relacionadas ecoloxicamente. Nos piollos das plumas, Bush e Clayton<ref>Clayton, D.H. and Bush, S.E. (2006). The role of body size in host specificity: Reciprocal transfer experiments with feather lice. ''Evolution'' ''60'', 2158-2167.</ref> obtiveron varias verificaciónscomprobacións disto ao atoparatoparen que dous xéneros destes piollos estreitamente relacionados teñen unha capacidade case igual de colonizar novas pombas hóspede unha vez transferidos. Harbison <ref>Harbison, C.W. (2008). Comparative transmission dynamics of competing parasite species. ''Ecology'' ''89'', 3186-3194.</ref> continuou esta liña de experimentos investigando se os dous xéneros se diferenciaban na súa capacidade de transferencia. Esta investigación enfocouse principalmente en determinar como ocorría a colonización e por que os piollos das ás son mellores colonizadores que os piollos do corpo da ave. A transferencia vertical é o que se observa máis a miúdo, entre proxenitores e descendencia, e é moi estudada e ben comprendida. A transferencia horizontal é difícil de medir, pero nestes piollos parece ocorrer por medio de forese ou "autostop" dunha especie noutra. Harbison atopou que os piollos do corpo das aves son menos hábiles na forese e en destacar competitivamente, mentres que os piollos das ás son os máis hábiles na colonización.
