Batalla de Winwaed: Diferenzas entre revisións

Penda, despois de reunir os seus aliados de [[Reino de Anglia Oriental|Anglia oriental]] e [[Gales|do país de Gales]], marchou cara o norte, levando unha forza de ''trinta e señores da guerra''<ref>''duces regnii XXX, qui ad auxilium uenerant'' [[Beda]], libro III, cap. 24.</ref>. Oswiu, irmán de Oswald e o rei de Bernicia, a parte norte de Northumbria, foi asediado por Penda nun lugar chamado ''Urbs Iudeu'' e levou o fillo de Oswiu, Egfrid como refén. Ao parecer Oswiu foiestaba o suficientemente desesperado como para ofrecer grandes tesouros quea Penda ena cambio para ada paz. Segundo [[Beda]], a oferta foi rexeitada polopor Penda, que estaba determinado a destruír a Oswiu. Pero a ''[[Historia Brittonum]]'' contradi a Beda, dicindo que Penda foi a aceptaraceptou e distribuírdistribuíu o tesouro entre os seus aliados británicos. Se aceptamosaceptarmos esta versión, a posterioros eventos podeposteriores serpoden interpretadointerpretarse co entendemento deentendendo que Penda e o seu exército foronestaban devoltando volta naa casa, cando eles foron emboscados preto do río ''Winwaed.'' El argumentaArguméntase que Penda e o seu exército seríaestarían unhanunha posición estratéxica difícil de defender durante a súa retirada, dando a Oswiu unha oportunidade para atacar bodemasiado deboa máiscomo para perderdeixala escapar.

É case seguro que o pequeno exército de Oswiu foiestaba inicialmente en desvantaxe numericamente na fronte ao de MèrciaMercia, pero Penda sufriu as desercións dos seus aliados. Segundo a ''Historia Brittonum'', [[Cadafael ap Cynfeddw]] de [[Reino de Gwynedd|Gwynedd]] a esquerdaabandonouno e Beda di que [[Aethelwald de [[Deira (reino)|Deira]] retirousese retirou da batalla para esperar o resultado dedesede un lugar seguro. Penda foi totalmente derrotado, e tanto el como Ethelhere, rei d'de [[Reino de Anglia Oriental|ÀngliaAnglia do LesteOriental]], foron mortos, xunto con preto de trinta outros bd''duces regii''. A batalla foi lluitadadesputouse na lama das marxes do río despois de algunhasdunhas choivas, moi pesados e Beda di que "moitos máis foron afogados, enno vezcanto destruídode destruídos pola espada". Beda menciona que a Penda vaille cortarcortaron a cabeza. No [[século XII]], [[Henry de Huntingdon]] versiónamplía ampliadaa versión de Beda para incluír unha intervención sobrenatural e observou que Penda, enao morrer violentamente no campo de batalla, foiveu a sufrir o mesmo destino que tiña inflixido sobreaos os outrosdemais durante ao súaseu violentaviolento reinado.<ref>''Venerabilis Baedae Historia ecclesiastica gentis Anglorum'', ed. </ref>.

A batalla foi decisivodecisiva para establecer as posicións de poder de NorthúmbriaNorthumbria e MèrciaMercia. NorthúmbriaNorthumbria recuperadorecuperou o poder perdido tras a [[batalla de Maserfield]] e MèrciaMercia foi derrotadoderrotada e divididodividida, coquedando o norte restantes baixoso o poder de OswviuOswiu e o sur baixo o poder do fillo de Penda, Peada, rei cristián, casado con unhacunha princesa de [[Bernicia|BerníciaBernicia]] e que sería asasinado en [[656]].

A batalla foi marcadomarcou tamén o final do paganismo anglo-saxonanglosaxón. Penda continuoucontinuara fiel ao paganismo tradicional, a pesar de quemalia a conversión de outrosdoutros monarcas de anglo-saxonanglosaxóns. Pero despois da súa morte, todos os reis que eran a norma xeralgobernarán (incluíndo os seus fillos Peada, Wulfhere e Æthelred) foron cristiácristiáns.