Revisión como estaba o 18 de xuño de 2016 ás 20:04 editar AMPERIO (conversa \| contribucións) Administradores da interface, Administradores 42.401 edicións retiro {{ortografía}}, creo que xa está ← Edición máis vella		Revisión como estaba o 18 de xuño de 2016 ás 20:06 editar desfacer AMPERIO (conversa \| contribucións) Administradores da interface, Administradores 42.401 edicións Sen resumo de edición Edición máis nova →
Liña 76: [[Ficheiro:ReyMilanDeSerbiaARoyalTragedy.jpg\|O rei Milan I de Serbia, anterior príncipe. Aliñou ao su país coa veciña Austria-Hungría e debilitou á dinastía Obrenović polas súas disputas matrimoniais.\|miniatura\|esquerda]] Tras o acordo comercial de 1881 con Austria-Hungría os dous países subscribiron unha convención secreta que converteu ao país practicamente nun protectorado austrohúngaro ({{data\|28\|6\|1881}}).<ref name="vucinich172"/> O pacto tiña unha duración de 10 anos e foi renovado en [[1889]] antes da abdicación do rei Milan, aínda que en 1899 caducou.<ref name="vucinich172"/> Milan rubricouno convencido de que o futuro do seu país estaba unido ao do Imperio Austrohúngaro.<ref name="vucinich172"/> Tomada Bosnia polos austrohúngaros e con Rusia apoiando a Bulgaria, Serbia necesitaba o respaldo dunha gran potencia para expandirse cara a Macedonia.<ref name="jelavich187"/> Unha das cláusulas doi tratado con Austria obrigaba a Serbia a limitar a propaganda nacionalista en [[Bosnia e ~~Herzegovina~~Hercegovina]],<ref name="jelavich187"/> recentemente ocupada polo Imperio, co consentimento ruso.<ref name="vucinich172"/> A cambio, os austrohúngaros comprometíanse a axudar a Milan contra as actividades dos seus rivais, os [[Karadjordjević]].<ref name="vucinich172"/> O Imperio tamén se prometía en axudar a Milan a coroarse como rei<ref name="jelavich187"/> e a non opoñerse á expansión de Serbia cara ao sur.<ref name="jelavich187"/><ref name="vucinich73">[[#Bibliografía\|Vucinich (2006)]], p. 73</ref> En contrapartida, Serbia debía someter os seus tratados con outras nacións ao consentimento austrohúngaro.<ref name="jelavich187"/><ref name="vucinich173">[[#Bibliografía\|Vucinich (2006)]], p. 173</ref> A alianza austro-serbia era a única alternativa para o país, que necesitaba o apoio dunha gran potencia nas súas relacións internacionais.<ref name="jelavich187"/> O acordo foi xestionado practicamente polo rei e o goberno, ao coñecelo, dimitiu en protesta.<ref name="vucinich173"/><ref name="jelavich186"/> Oficialmente emendaríanse os artigos sobre a política exterior serbia, pero o soberano comprometeuse en secreto a mantelos.<ref name="jelavich187"/><ref name="vucinich173"/> En marzo de [[1882]] o Estado converteuse en reino.<ref name="jelavich187"/> Liña 87: En Serbia, ao igual que na veciña Romanía, a pesar der seren formalmente monarquías constitucionais, o monarca tiña un gran poder político: nomeaba aos ministros.<ref name="jelavich185"/> Estes, á súa vez, podían influír nos resultados das eleccións que convocaban.<ref name="jelavich185"/> Milan, porén, non tiña o control do poder político.<ref name="jelavich185"/> Débil, folgazán, corrupto e insignificante,<ref name="jelavich185"/> tiña facilidade para crearse inimigos.<ref name="jelavich185"/> Non contaba coas calidades necesarias para reunir en torno a si ás distintas faccións políticas nin para converterse en caudillo do país, por entón débil e atrasado.<ref name="jelavich185"/> [[Ficheiro:CedomiljeMijatović--belgradewhitecit00amesrich.jpg\|Cedomilje Mijatović, destacado dirixente político dos Progresistas, un dos dous partidos máis ~~cercanos~~achegados aos Obrenović, que foron perdendo respaldos paulatinamente fronte aos seus rivais Radicais a finais do século XIX e comezos do XX.\|miniatura\|dereita]] Durante o seu reinado, ademais do Partido Liberal, no goberno ao comezo do período, xurdiron outras dúas agrupacións políticas destacábeis: o Partido Progresista e o Partido Radical.<ref name="jelavich185"/> Os progresistas proviñan da ala esquerda do Partido Conservador. Partidarios de seguir o modelo da Europa occidental, consideraban a Rusia atrasada e primitiva.<ref name="jelavich185"/> Formado en xeral por persoas de cultura e cosmopolitas, defendían o habitual ideario liberal do século XIX: [[dereitos civís]], incluíndo a liberdade de prensa e asociación, xustiza independente e gobernos locais.<ref name="jelavich185"/> O seu obxectivo era o das clases medias de Europa occidental.<ref name="jelavich185"/> Liña 140: O comezo do reinado de Pedro foi de crise interna e externa.<ref name="vucinich232"/> O país estaba illado diplomaticamente polo asasinato de Alexandre I, aínda que paulatinamente o novo réxime foi sendo recoñecido polas diversas potencias, sendo [[Gran Bretaña]] a última en retomar as relacións diplomáticas, e só despois de que se retiraran os conspiradores máis sobresalientes.<ref name="vucinich232"/><ref name="jelavich191"/> Rusia, pola contra, celebrou o cambio de réxime, que lle era claramente favorábel, aínda que ao comezo non foi de forma moi aberta, para non incomodar ás demais potencias.<ref name="vucinich82">[[#Bibliografía\|Vucinich (2006)]], páx. 82</ref> No país as conspiracións dos partidarios dos Obrenović engadíronse ás sucesivas crises polos ~~desmáis~~excesos dos conspiradores de 1903, que interferían nos asuntos de goberno e nos militares.<ref name="vucinich233">[[#Bibliografía\|Vucinich (2006)]], páx. 233</ref> A pesar de desapareceren dos postos máis visíbeis por presión das potencias estranxeiras, os conspiradores de 1903 seguiron sendo unha forza política poderosa até 1917, cando a súa organización secreta, a [[Man Negra (Serbia)\|Man Negra]] (fundada en 1911), foi desmantelada polo príncipe [[Alexandre I de Iugoslavia\|Alexandre]].<ref name="vucinich233"/> ; Tensión con Austria-Hungría

Reino de Serbia: Diferenzas entre revisións