Espartaco: Diferenzas entre revisións
Contido eliminado Contido engadido
m Bot: Engado {{Control de autoridades}} |
Cara a. |
||
Liña 2:
[[Ficheiro:Spartacus statue by Denis Foyatier.jpg|miniatura|''Espartaco'', por Denis Foyatier, 1830.]]
'''Espartaco''' foi un soldado e gladiador do [[século -I|século I a. C.]]
== Traxectoria ==
Naceu nunha familia de pastores; seguiu a profesión dos pais, mais reducido á miseria enrolouse no exército romano, co que combate en [[Reino de Macedonia|Macedonia]] como soldado auxiliar. A dura disciplina a que era obrigado e os numerosos episodios de [[racismo]] que tivo que sufrir na milicia, convencérono para desertar.
Capturado, foi tratado como ''traidor'' e condenado primeiro como escravo, e logo, arredor do [[-75|75 a. C.]], foi destinado como [[gladiador]]. Espartaco acabou sendo vendido a [[Lentulus Batiatus]], un organizador de espectáculos residente en [[Capua (antica)|Capua]], onde rexentaba unha escola de gladiadores (ludo). Espartaco foi obrigado a combater contra bestas feroces e contra outros gladiadores, como era uso naquel tempo, para divertir non só o pobo, senón tamén a [[aristocracia]].
=== A revolta inicial ===
No ano [[-73|73 a. C.]], Espartaco e arredor de uns 70 individuos, armados, máis escaparon da escola capuana, fuxindo ata refuxiarse nas proximidades do [[monte Vesuvio]], cerca da actual cidade de [[Nápoles]], onde se lles axuntaron outros escravos rurais.
O grupo percorreu a comarca, saqueándoa. Logo se destacaron ao lado de Espartaco varios xefes secundarios, de orixe gala, chamados Crixus, Castus, Gannicus e Oenomus. Máis escravos fuxidos uníronse ao grupo ata chegar a formar un exército, suxeríndose un total de 120.000 persoas.
Liña 17:
=== Marcha cara ao norte ===
As forzas de Espartaco derrotaron dúas novas lexións enviadas contra eles. Os escravos, que incluían anciáns, nenos e mulleres, retiráronse máis ao Sur para descansar durante o inverno. Na primavera puxeron marcha cara
Alarmado o Senado, enviou dous cónsules contra eles, [[Lucio Xelio Publícola|Xelio Publícola]] e [[Gneo Cornelio Léntulo Clodiano]], cada un con dúas lexións. Os galos e xermanos, que se separaran, sob mando de Crixus, foron derrotados e mortos, polas lexións de Publicola. Mentres, Espartaco derrotou a Léntulo primeiro, e despois a Publícola, na Italia central, en [[Piceno]]. Seguindo cara
=== Retorno ao sur ===
En aparencia, Espartaco intentaba conducir as súas xente fóra de Italia, cara á Galia transalpina, e talvez pensaría alcanzar Hispania para unirse á rebelión de [[Quinto Sertorio]]. Porén mudou este plano e retornou para o Sur, segundo as fontes antigas por presións dos seus seguidores. Isto é visto hoxe como un grave erro. Quizais as vitorias anteriores volvéronos confiados de máis. Polo demais, algúns pensan que unha boa parte do grupo, conseguiu cruzar os Alpes e regresar aos seus países.
O resto marchou cara
Espartaco negociou con [[pirata]]s de [[Cilicia]] para que os recollesen na illa de [[Sicilia]]. A comezos do ano [[-71|71 a. C.]], oito lexións romanas, de novo a mando de Craso, cercaron as forzas de Espartaco en [[Calabria]]. O asasinato de [[Quinto Sertorio]] en Hispania, facilitou que o Senado puidese recabar a chegada desde a Península Ibérica de [[Cneo Pompeio Magno|Pompeio]]; tamén foi chamado [[Lúculo]], que estaba de campaña, no Norte de [[Anatolia]], contra o rei [[Mitrídates VI do Ponto]].
Espartaco conseguiu romper as liñas de Craso, tentando atinxir Brundisium (actual [[Brindisi]]), pero Craso manobrando ben cortoulle o paso, o que obrigou aos escravos a presentar batalla no [[río Silarus]] (hoxe [[río Sele]]), onde foron derrotados. Logo da batalla, foron rescatados 3.000 romanos presos no campamento escravo. Máis de 6.000 seguidores de Espartaco foron crucificados ao longo da [[Via Apia]], entre Roma e Capua (na que quizais puideron estar expostos durante anos).
Mais aínda uns 5.000 escravos puideran escapar. Fuxiron cara
Descoñécese se Espartaco morreu na batalla de Silarus ou se sobreviviu e foi crucificado despois. O cadáver de Espartaco non foi atopado nunca. Craso, anos máis tarde, sería derrotado e perdería a vida, nunha campaña en Oriente, contra [[Partia]].
| |||