Alalakh: Diferenzas entre revisións

Contido eliminado Contido engadido
Sen resumo de edición
m Arranxos varios using AWB
Liña 17:
Iarim-Lim, que se fixo construír unha residencia en Alalakh, foi moi poderoso, polo menos a nivel local, ata que Hammurabi alcanzou o cumio do seu poder. Nun documento achado no palacio de Mari lese: "Dez ou quince reis seguen a Hammurabi de Babilonia, pero polo menos vinte reis seguen a Iarim-Lin de Iamkhad". Despois, Iarim-Lim fíxose construír na cidade costeira unha residencia que rivalizase co palacio de Mari, ata o punto de que un rei de Ugarit pediu permiso para visitalo.
 
O palacio foi completamente destruído e saqueado, quizais cando empezaron as campañas dos grandes reis hititas, Hattusilis I e [[Mursilis I]], contra Alepo.
 
Como consecuencia das destrucións provocadas en Siria polos exércitos hititas e en Palestina polas tropas exipcias, houbo un período de depresión naquelas rexións.
Liña 31:
Despois Siria reapareceu como cun aspecto distinto. Xurdiron por todas partes principados arameos que, ás veces, elixiron para as súas fundacións, lugares nunca ocupados ata entón. De feito, Alalakh foi abandonada tras un intento errado de reocupación, mentres xurdiu un novo asentamento en [[Tell Ta'yinat]].
 
Tras un intervalo de menos dun século, os rexistros escritos de Alalakh renováronse. Nesta época, foi de novo a sede dunha dinastía local. A maioría da información sobre a fundación desta dinastía provén dunha estatua inscrita co que parece ser a autobiografía do rei fundador da dinastía, que se pode ver nesta ligazón: [http://web.archive.org/20050414015739/www.geocities.com/farfarer2001/alalakh/idrimi_inscription.htm]
 
Segundo a inscrición, na primeira metade de [[século -XV]], [[Idrimi]], fillo do rei de Alepo puido fuxir da súa cidade a [[Emar]], viaxou por Alalakh, gañou o control da cidade e foi recoñecido como vasalo por [[Barattarna]]. A inscrición rexistra as vicisitudes de Idrimi: tras ser a súa familia forzada a fuxir a Emar, abandonouna e uniuse aos "[[Habiru]]" de "Ammiya na terra de [[Canaán]]", onde os Hapiru recoñecérono como "fillo do seu señor" e reuníronse en torno a el"; tras vivir entre eles durante sete anos, conduciu aos seus guerreiros a un exitoso ataque por mar a Alalakh, de onde chegou a ser rei.
 
Con todo, segundo o informe da época, esta estatua foi descuberta nun nivel de ocupación que data de varios séculos despois da época en que viviu Idrimi, e foi longo o debate académico sobre a súa historicidade. No entanto, as taboíñas din que Niqmepuh foi contemporáneo do rei [[Saushtastar]] de [[Mitanni]], as cales podían parecer soster que a estatua afirma que Idrimi foi contemporáneo de Barattarna, predecesor de [[Saushtatar]].
 
A historia socio-económica de Alalakh durante o reinado do fillo e do neto de Idrimi, Niqmepuh e [[Ilim-ilimma]] está ben documentada por taboíñas escavadas no lugar. O propio Idrimi aparece só raramente nestas taboíñas.
Liña 43:
==Escavación==
 
Os restos da cidade, preservados polo ''Tell Açana'', foron escavados polo arqueólogo británico Sir [[Leonard Woolley]] nos anos [[1935]]-[[1939]] e [[1946]]-[[1949]], durante os cales foron descubertos palacios, templos, casas privadas e as murallas da fortificación, en 17 niveis arqueolóxicos indo desde o [[Calcolítico]] (Nivel XVII, c. [[-3400]] - [[-3100]] ata o final da [[Idade de Bronce]] (Nivel 0, século -XII).
 
Concluída a escavación de [[Ur]], sir Charles Leonard Woolley decidiu acometer unha nova escavación na chaira costeira ao norte de Siria, baixo a xurisdición turca.
Liña 59:
==Bibliografía==
 
*Donald J. Wiseman, 1953. ''The Alalakh Tablets'', (London:British Institute of Archaeology at Ankara); revisado por Joan Lines no ''American Journal of Archaeology'' 59.4 (Outubro 1955) , pp.  33a1-332; Reimpreso en 1983 nas series de "AMS Studies in Anthropology ISBN 0-404-18237-2".
*[[Leonard Woolley]], ''Alalakh, Unha descrición das excavacións en Tell Atchana'', Oxford, 1955.
*Frank Zeeb, ''Die Palastwirtschaft in Altsyrien nach den spatbabylonischen Getreidelieferlisten aus Alalah (Schicht VII)'', Alter Orient und Altes Testament, non. 282. Munster: Ugart-Verlag, 2002.