Alfredo Astiz: Diferenzas entre revisións

Contido eliminado Contido engadido
m →‎Outros artigos: Arranxos varios using AWB
Lameiro (conversa | contribucións)
corrixo
Liña 3:
== Biografía ==
[[Ficheiro:ESMA 2.JPG|miniatura|Escuela de Mecánica de la Armada, onde funcionaba o ''Grupo de Tareas 332'' durante o ''Proceso''.]]
Ao producirse o golpe militar do [[24 de marzo]] de [[1976]] que deu orixe ao chamado [[Proceso de Reorganización Nacional]] Alfredo Astiz foi asignado á [[Escuela de Mecánica de la Armada]] (ESMA), baixo o mando do capitán de corbetacorveta [[Jorge Eduardo Acosta]]. No marco da [[Guerra sucia na Arxentina]] na ESMA organizouse un [[centro clandestino de detención]] e un Grupo de Tarefas para realizar operacións ilegais encubertas numerado como GT 332. A este último pertenceu Alfredo Astiz.
 
O Grupo de Tarefas 332 realizou gran cantidade de secuestros ilegais, levando aos [[detidos-desparecidos]] á ESMA, onde se estima que foron detidos e secuestrados ao redor de 5.000 persoas, das cales menos dun 5% sobreviviron. Como foi contado en detalle por outro represor da ESMA, [[Adolfo Scilingo]], o modo básico de facer desaparecer definitivamente aos detidos, era a través dos denominados ''[[vóosvoos da morte]]'', mediante os cales se sedaba aos detidos-desaparecidos e se lles tiraba vivos ao mar mediantedesde avións militares.
 
=== O grupo da igrexa Santa Cruz ===
Liña 26:
En novembro de [[1979]] a opinión pública mundial coñeceu por primeira vez testemuños directos dos campos de concentración na Arxentina, a través das declaracións de tres liberadas que estiveran na ESMA: Ana María Martí, Alicia Milia de Pirles y Sara Solarz de Osatinsky. A prensa sueca dixo entón que ''"Dagmar fue arrojada al mar"'', pero ningunha das tres coñecía nada sobre a sorte da moza. Con todo Pirles e Osatinsky deron a coñecer unha información decisiva: que Norma Susana Burgos tamén fora liberada e estaba en Madrid.
 
As autoridades suecas tomaron entón contacto con Norma Burgos, quen prestou un testemuño decisivo o [[13 de decembro]] de [[1979]]. Contou que mentres estaba detida na ESMA, viu e falou con Dagmar Hagelin en tres oportunidadesocasións, o mesmo 27 de xaneiro en que a moza foi secuestrada e novamente, dous ou tres días despois e ao finalizar a primeira semana de febreiro. Nas dúas primeiras ocasións Dagmar atopábase consciente nunha padiola na enfermería do soto. Presentaba unha ferida un pouco máis arriba do arco superciliar esquerdo, un derramederramo avermellado baixo os seus ollos e non podía controlar esfínteres. Chegou a preguntarlle como estaba e Dagmar contestou algo equivalente a ''"a pesar de todo me siento bien"''. A última vez que a viu foi no terceiro piso, levantándose a capucha por uns poucos segundos: Dagmar estaba nunha habitación soa, de pé e cun camisón ou bata floreada. Aproximadamente o 10 de febreiro, Burgos viu que a habitación na que se atopaba Dagmar estaba baleira e logrou que un custodio lle informase que fora trasladada individualmente. Burgos declarou tamén que:
{{Cita|...a diferencia de otros casos que solían ser referidos en los diálogos entre los captores y entre estos y sus prisioneros, nunca nadie más hizo mención a la suerte corrida por Dagmar Ingrid Hagelin.<ref>[http://www.desaparecidos.org/arg/victimas/h/hagelin/Testimonio.htm Testemuño de Norma Susana Burgos ante o goberno de Suecia, 13 de decembro de 1979]</ref>}}
 
Norma Burgos ata, tiñaconservou a blusa que Dagmar tiña posta cando foi secuestrada e levada á ESMA, e entregoulla ao pai.
 
No seu testemuño Burgos brindou outro dato fundamental, ao individualizar á persoa que disparou contra Dagmar e que conducía ao grupo que a secuestrou: Alfredo Astiz.
Liña 50:
 
== Xuízos ==
A causa penal contra Astiz pola desaparición de Dagmar Hagelin foi pechada en [[1986]] por considerar que a causa había [[prescrición|prescriptoprescribira]].
 
Pouco despois, as presións militares levaron a sancionar as leis de [[Lei de Punto Final|Punto Final]] e [[Lei de Obediencia Debida|Obediencia Debida]] que cancelaron a maioría dos xuízos por [[crime de lesa humanidade|crimes de lesa humanidade]] acontecidos durante a [[guerra sucia na Arxentina]].
Liña 70:
Simultaneamente, en agosto de [[2003]], o entón presidente de España [[José María Aznar]] ordenou non continuar co proceso de extradición das solicitudes por crimes durante o goberno de facto na Arxentina. Pero en [[2005]] esta decisión foi anulada pola Corte Suprema de España<ref>[http://www.segured.com/index.php?od=9&link=5620 ''Corte Suprema española ordenó pedir extradición de militares argentinos'', 22 de xullo de 2005]</ref>, ordenando continuar adiante coas extradicións solicitadas por Garzón.
 
Actualmente, o errado militar e exitoso represor Alfredo Astiz padece dun cancro de páncreas.
 
== Notas ==