Poesía: Diferenzas entre revisións

A poesía ten unha longa [[historia da poesía|historia]] que se remonta á ''[[Epopea de Gilgamesh]]'' [[Lingua sumeria|sumeria]]. Os poemas máis antigos evolucionaron dende cancións populares, como o ''[[Clásico de poesía|Shijing]]'' chinés, ou dende a necesidade de recoller a tradición das lendas orais, como os ''[[Vedas]]'' [[Lingua sánscrita|sánscritos]], os ''[[Gathas]]'' [[zoroastrismo|zoroastras]] ou os poemas [[Homero|homéricos]], a ''[[Ilíada]]'' e a ''[[Odisea]]''. Os primeiros intentos de definir a poesía, como os da ''[[Poética (Aristóteles)|Poética]]'' de [[Aristóteles]], centráronse no emprego da [[falar|fala]] na [[retórica]], no [[drama]], no [[canción|canto]] e na [[comedia]]. Intentos máis tardiosserodios centráronse en aspectos como a repetición, na forma do verso e na [[rima]], salientando a estética que é o que distingue á poesía doutras formas de escrita máis obxectivas, informativas e [[prosa|prosaicas]]. Dende mediados do século XX, a poesía é considerada de forma máis xeralizada como a forma creativa fundamental de empregar a linguaxe.

A poesía emprega formas e convencións para suxerir diferentes interpretacións das verbas, ou para evocar respostas emotivas. Recursos como a [[rima asonante|asonancia]], a [[aliteración]], a [[onomatopea]] e o [[ritmo]] son empregados a miúdo para acadar efectos [[música|musicais]] ou de encantamento. O uso da [[ambigüidade]], o [[símbolo|simbolismo]], a [[ironía]] e outros elementos [[Estilística|estilísticos]] da dicción poética afan miúdoposible deixandeixar un poema aberto a múltiples interpretacións. Figuras semellenatessemellantes do discurso como a [[metáfora]], o [[símil]] e a [[metonimia]]<ref>{{cita libro|autor=Strachan, John R; Terry, Richard, G|isbn=978-0-8147-9797-6|título=Poetry: an introduction|editor=Edinburgh University Press|ano=2000|páxina=119}}</ref> crean unha resonancia entre imaxes dispares creando conexións de significados.

Algunhas clases de poesía son específicas de [[cultura]]s e [[Xéneros e formas literarias|xénero]]s particulares e responden a características da lingua na que escriben os poetas. Os lectores acostuman a identificar a poesía con [[Dante Alighieri|Dante]], [[Johann Wolfgang von Goethe|Goethe]], [[Adam Mickiewicz|Mickiewicz]] e [[Rumi]] e poden considerarse escritos con [[rima]] e [[prosodia|métricas]] regulares. Porén, hai tradicións, como a [[métrica hebraica|poesía bíblica]], que empregan outros xeitos para crear to create ritmo e [[eufonía]]. Moita da poesía moderna reflicte unha crítica á tradición poética,<ref>{{cita libro|autor=Eliot, TS|título=Selected Essays|isbn=978-0-15-180387-3|editor=Faber & Faber|ano=1999|páxinas=13–34}}</ref> xogando e poñendo a proba oe xogando e co principio mesmo da eufonía, ou mesmo obviando a rima e o ritmo.<ref>{{cita libro|autor=Longenbach, James|título=Modern Poetry After Modernism|editor=Oxford University Press|isbn=0-19-510178-2|year=1997|páxinas=9, 103}}</ref><ref>{{cita libro|páxinas=xxvii–xxxiii|editor=Schmidt, Michael|título=The Harvill Book of Twentieth-Century Poetry in English|ano=1999|isbn=1-86046-735-0}}</ref> No proceso crecente de [[globalización]], os poetas a miúdo adaptan estilos, formas e técnicas de diferentes culturas e linguas.